Iedereen ’n gezellige avond gewenst en een voortreffelijk 2012! Maak er wat moois van!

Deze kende ik nog niet, de nieuwste pesterij! Een volle groene container schuin richting een voordeur, aanbellen alsof er brand is, hard weglopen en hopen dat de inhoud bij iemand naar binnen valt. Nou heb ik het reactievermogen van een jonge blom dus dat gebeurde niet, ik heb maar een paar aardappelschillen hoeven rapen. Maar het zal je toch gebeuren dat je niét zo snel bent als ik, dan heb je toch een redelijk smerig karwei te klaren.

Er stond natuurlijk een huisnummer op die bak, maar ik neem aan dat de bewoners van dat huis er niks mee te maken hebben. De bakken stonden langs de stoep omdat ze morgen geleegd moeten worden. Het is best een zware bak, dus niet iets dat kleine kinderen uithalen. Een flauwe actie vind ik het. We wonen op een hoek, dus je kunt lekker snel wegkomen. Dus nog knap onsportief ook……….

Voor iedereen wens ik dat ze een gezellige, vreedzame kerst zullen hebben. Zonder schietpartijen, ongelukken en inzakkende flatgebouwen en zo. Moet toch kunnen, zo eens per jaar. En d’r is best ook andere muziek dan alleen maar kerstliedjes, hoor……

Vanavond was ik even met de mannen mee naar de Media Markt voor iets technisch, waarvan alleen zij verstand hebben in ons huis. Toen ik door het toegangspoortje liep ging het alarm af en werd ik aangehouden. Nou was ik pas op de heenweg dus dat ik al iets achterover gedrukt zou kunnen hebben was nogal onwaarschijnlijk. De beveiligingsman dacht dan ook dat ik mogelijk “iets” aan mijn kleding had zitten dat de melding veroorzaakte. Mijn jas is nog vrij nieuw en er zitten wat etiketten in dus die werd eerst nagekeken. Ik moest nog eens door het poortje, nu zonder jas, maar dat ging nog steeds af. “Uw schoenen misschien?”, vroeg de man. Maar ik heb al heel wat boodschappen gedaan in allerlei winkels met mijn zeker al ’n jaar oude stiefels aan dus die waren het ook niet. We begrepen het dus niet, maar ik zag er kennelijk verder nogal onschuldig uit dus de man zei, dat hij de kassa wel een seintje zou geven als ik bij de caissière crimineel zou overkomen bij het verlaten van het pand. En dit alles dus onder algemene belangstelling van het aanwezige winkelend publiek, hè. Gezellig, gezellig.

Ineens dacht ik aan mijn nieuwe poloshirtje, dat ik onder m’n trui had zitten. Ik trok ’t een beetje tevoorschijn en inderdaad zat er in de zijnaad een soort dubbel etiket met “spul” erin. Er stond op, dat je het moest verwijderen vóór ingebruikname. Had ik dus niet gedaan. Met een shirt van Armani heb je zoiets natuurlijk nooit, maar ja, dat is mijn merk niet. De beveiliger herkende het etiket meteen als de boosdoener, haalde een schaar en knipte het er uit. Mijn zoon zei: “Nou, jullie weten in ieder geval dat de beveiliging werkt!”. Ik werd bedankt voor de medewerking en we konden weer verder.

Een rare ervaring, hoor, maar natuurlijk wel mooi voor iemand met een weblog…..!

Ooit van Waskemeer gehoord? Nou, wij ook niet, hoor. Maar Zondagavond waren we in “De Herberg”, een restaurant in dit Oost-Friese dorpje, dat zo ongeveer tussen Heerenveen en Drachten ligt en dan ’n beetje richting Drente. Daar herdachten mijn zwager en schoonzus, dat ze 45 jaar geleden “ja” tegen elkaar hadden gezegd. Dat zullen ze na die tijd ook nog wel es gedaan hebben, maar dan was het meer op de vraag of er iemand nog koffie wou of zo en niet zo plechtig.

De Herberg is een erg gezellige locatie. Er hing een spreuk aan de muur, die ik naar ik hoop goed onthouden heb, “Gjin kak op dizze plak”. Het betekent in ieder geval dat “poeha” er niet welkom is. Nou, daar heeft deze familie gelukkig geen last van. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Geldt ook in Friesland. De Herberg wordt gerund door één mevrouw, die alles in haar eentje doet. En koken kan ze, zeg! We hebben heerlijk gegeten en ’n heleboel ideetjes opgedaan, want creatief is ze ook nog. En wat is het dan leuk om iedereen van je familie weer bij elkaar te zien! De aanleiding was al leuk natuurlijk, maar als je dan ook nog wat langer van elkaars gezelschap kunt genieten terwijl je allerlei heerlijks naar binnen schuift, is helemaal prachtig. Dat is een leuke combinatie. Ook zijn er plannen om eens ’n familiereünie te houden met kinderen en kleinkinderen erbij. Van wie je uiteraard het bestaan kent, maar die je vaak als peuters en kleuters voor het laatst hebt gezien!

We hebben overnacht in Rottum, bij ons vaste logeeradresje bij zus en zwager en ook dat was weer beregezellig. Daar troffen we trouwens ook ons nichtje Carla en haar vriend, die ik voor het laatst gezien heb toen ze ’n jaar of vier was. Nu moeder van volwassen dochters. Niet dat ze daarnaar uitziet, want hoe ze het doen die jongere vrouwen…? De generaties volgen elkaar op, het is toch een wonderlijk iets, waar ik me over verbaas. Heel normaal natuurlijk, maar toch ook weer heel bijzonder dat dat maar doorgaat. Maar ik ga sparen voor die Friese familiereünie…….!

Er was een meisje van ’n jaar of zeventien vóór mij bij de pinautomaat. Ze stak haar pinpas in het apparaat en verrichtte de benodigde handelingen. Ongezien door mij natuurlijk, want ik keek op afstand alleen maar tegen haar grijsbejaste ruggetje aan.

Een en ander ging kennelijk niet naar wens, want ze zei zachtjes iets onverstaanbaars, wachtte tot haar pas weer tevoorschijn kwam en deed hem er opnieuw in. Nogmaals de procedure volgend wisselde ze een paar maal van standbeen en kroop mompelend zowat in de automaat. De bezwering had evenwel niet geholpen, want er kwam geen geld uit. Ze rukte boos de pinpas uit de gleuf en liep weg, terwijl ze een paar hele lelijke woorden zei, die haar moeder vast niet netjes zou vinden. Hoewel je het natuurlijk nooit weet met die moeders van tegenwoordig.

Nee, dat werd niet stappen vanavond. Ik vond het wel zielig, hoor, maar ja, dan moest ze maar iets gaan doen dat géén geld kost. Ik hoop wel, dat er iets behoorlijks was op de televisie vanavond. Ik weet ’t niet zo, want behalve de sport om half elf hebben wij vanavond “The Groundhog Day” gekeken en dát was natuurlijk ’n leuke film die we zelf hadden ………

We waren gisteren bij de afhaalchinees, want het was even afhaalchinezendag. Dat is het plotsklaps wel eens. Daar troffen we een oud-klasgenote van Lars met haar twee kinderen. ’n Jongen van ongeveer negen en ’n meisje een paar jaar jonger.

Ze kwam een maaltijd halen voor haar gezin, maar maakte met de Chinees meteen ook even ’n afspraak voor een rijsttafel, die ze wilde bestellen voor de Tweede Kerstdag. Ze bracht me trouwens wel op een goed idee, maar dat weet ik eigenlijk nog niet zeker, hoor.

Ze was op haar vingers aan het natellen op wie ze dan allemaal moest rekenen. “Nou, oma is er, tante Loes en Jeroen, papa en mama, jullie reken ik dan niet……” berekende ze. Ze is hoofdcaissière, hè, bij een supermarkt hier vlakbij, daarom zien we haar nog wel es, en van zo’n vak ga je goed zuinig rekenen natuurlijk. “En krijgen wij dan niks te eten?”, vroeg haar zoon.

Iedereen schoot natuurlijk in de lach bij het sneue gezicht van de jongen. “Ik zal je het nummer van de Kindertelefoon geven”, beloofde
z’n moeder………

‘k Heb een probleem. Nee, niet met mijn e-reader. Dat gaat nog steeds fantastisch en ik geniet volop van het gemak. Maar er stond vandaag een foto in de krant van een Sinterklaas, die niet op schoot zat met “Het Grote Boek”, maar met ’n i-Pad, waar vanaf hij de kindertjes bij zich riep. En hij was nog wel bij de kinderen van de SINT Seb@stiaan-school!

Uiteraard kijken kinderen niet op van de modernisering van het Sinterklaasgebeuren, ze zullen het boek niet gemist hebben. Maar ik vond het een gek gezicht eigenlijk. Bij Sinterklaas hoort Het Boek. Sinterklaas zijn is afzien, dat weet ik ook wel, je maakt overuren bij de vleet dezer dagen en ik weet het, die moderne dingen passen in de zak van je mantel, maar dan laat je dat boek maar dragen door een of andere Piet. Daar zijn ze voor, die knechten. Traditie.

De wereld verandert, ja ja, ik weet het, maar het gaat wel allemaal verhipte snel. Ik ben benieuwd wanneer Sinterklaas in een bloemetjestabberd verschijnt met een wollen muts op. Wel met een groot ingebreid kruis d’r op natuurlijk, je moet wel kunnen zien dat ie heilig is, al is het schijn………

Voor de financiële toestand waarin België momenteel verkeert heb ik sinds vandaag wel ’n verklaring. Wij kregen namelijk een “aanvankelijk proces-verbaal” op de mat. Van de Federale Wegpolitie Oost-Vlaanderen. Er was een ‘verkeersinbreuk’ gepleegd. Door ons. Toen we begin september vanuit Engeland van de boot in Duinkerken kwamen reden wij in de avond om 22.39 uur door België naar huis. Onze zoon, de snelheidsduivel, reed op een weg waar 90 kilometer per uur was toegestaan 97 kilometer. Ook in België kennen ze een correctieregel en na toepassing daarvan bleef er 91 kilometer over.

Voor die forse overschrijding ontvingen wij dus een ‘aanvankelijk proces-verbaal’, dat inhoudt dat je niet weet wat je moet betalen. We kregen er ook een formulier bij dat binnen 15 dagen moet worden ingestuurd. Deze hele procedure staat op mijn naam, omdat ik officieel de eigenaar ben van de auto. Mijn zoon staat als tweede bestuurder geregistreerd bij de verzekering. Hij neemt altijd de wat grotere ritten voor zijn rekening.

Dat willen die Belgen dan ook allemaal weten. Wie er reed, van wie de auto is, of de bestuurder voor eigen rekening reed of in de hoedanigheid van ‘alleenstaande ongehuwde minderjarige’, ‘alleenstaande, verblijvend bij een voogd’ of als ‘werknemer’. Je moet erkennen de inbreuk begaan te hebben en of je bereid bent een minnelijke schikking te aanvaarden van het Openbaar Ministerie. Of er bepaalde factoren in je voordeel pleiten én in welke taal je je wenst uit te drukken voor het gerecht. Moet je dan voorkomen of zo? En dit alles dus voor die ene kilometer! Die inmiddels drie maanden geleden te hard is gereden.

Ze kunnen er hier soms ook wat van, maar dit slaat alles. Ik ben er in ieder geval een postzegel naar Gent aan kwijt, want we zullen e.e.a. maar netjes insturen anders sta je internationaal misschien te boek als crimineel. En we weten natuurlijk nog niet wat de ene kilometer ons dan gaat kosten. Als ze de administratie gaan rekenen kan het nog aardig oplopen. België, een land waar je doorheen rijdt op weg naar elders. En weer terug. Ze moeten echt iets anders verzinnen voor hun crisis, want dit zet geen zoden aan de dijk. Ondertussen hoop ik maar op een minnelijke schikking……….