Logica staat bekend als : juiste opeenvolging van oorzaak en gevolg. Web-logica, daar heb ik eens even over nagedacht. Wat is de oorzaak van het feit, dat ik “weblog”? Nou, toen we met pensioen gingen veranderde ons dagelijkse ritme en ritueel nogal en ik vond schrijven over iets altijd al leuk leuk. Niet dat ik nou per se mijn ei kwijt moet of zo, er moet wel een aanleiding zijn. Anderen zijn daar beter in en mijn eieren stellen niet zoveel voor. Maar ik verbaas me over dingen, ben soms geërgerd over iets, vind dat dan onbegrijpelijk, maar er valt me ook wel eens iets leuks of moois op en dat wil ik dan wel vertellen. Of over mijn familie, waar soms zorgen over zijn, iets dat jullie mogen weten dan natuurlijk. Ik wil geen herrie in de familietent! Dat is dan kort gezegd de oorzaak van mijn webloggedrag: ik vind schrijven leuk en taal interesseert me.

Een logisch gevolg daarvan is dan dat mensen dat wel eens tegenkomen en lezen, er op reageren zelfs! Als even zo logische reactie lees ik de belevenissen en ontboezemingen van zulke volgers dan ook en het gevolg dáárvan is weer, dat je ze een beetje leert kennen. Sommige blogs volg ik al vele jaren. Daar zitten land- en provincieverhuizers bij! Gewone verhuizers ook, hoor. Wij wonen in ons tiende huis dus daar weten we sowieso alles van. Dit huis is trouwens al ruim 33 jaar onze vaste stek, dus het gaat er wel een beetje af, dat verhuizerige. Veel blogs zijn inmiddels verdwenen. Dat vind ik wel jammer, maar zo gaat dat.

Op een dag ga je dan zelf webloggen. Nu al ruim 17 jaar. Je gaat als je ouder wordt de wereld anders bekijken, merk ik. Je verbaast je wat meer, zal ik maar zeggen. Zegt wat vaker: “Tssss! Nou já, zeg!” Steunt wat vaker goeie doelen, zegt er ook eens een af, omdat je hun werkwijze wat vreemd vindt. Mijn kloris doet nog steeds met plezier zijn vrijwilligerswerk, waarbij ik ‘m ‘administratief’ mag helpen. We kijken heel anders televisie dan vroeger. Maar dat heeft iedereen wel, denk ik. Bankieren doe ik via mijn telefoon. (Ik zie me nog de afschriftjes op datum leggen en in een mapje doen.) Nee, die veranderingetjes zijn allemaal logica van de bovenste plank qua ontwikkelingen! Maar ik blijf me over van alles en nog wat verbazen. Over het weer onder andere en dat er dan mensen zijn die het klimaatakkoord afschaffen! Is dat nou logisch…..?

Op de kalender is het herfst en dat begin je in de bomen en struiken en aan de vele pompoenen al te zien natuurlijk, maar niet iedereen is er nog van overtuigd zolang de zon nog zo lekker schijnt! En die buien zo nu en dan? Een beetje nat, maar goed voor het stof en het wennen aan de overgang…..

Nee, ik niet, hoewel ik tot een groep behoor, die zich zo nu en dan wel eens gekwetst toont als grijzenden. Maar wij hebben nergens last van, hoor. Tijden veranderen en tradities zijn prachtig, zolang ze passen in tijd waarin je leeft. En als dat niet (meer) zo is, moet je dat accepteren en ze als zodanig waarderen, denk ik. Dan heb je ook geen moeite met van alles.

Die olijke Zwarte Piet bijvoorbeeld is een traditie, die bij Sinterklaas hoort, dat is binnenkort geheid weer aan de orde. Sint zit allang niet meer met “het grote boek” op schoot, hoor, maar met z’n laptop. En daar heeft ie allang geen gekleurde knecht meer voor nodig, die kan leuk ter versiering gaan koppeltje duikelen, omdat de Sint in zijn vrije tijd gewoon vader is van vier kinderen en geen ouwe man van achthonderd jaar of daaromtrent, die z’n spullen moet láten dragen. Dat ie kan paardrijden met die schimmel is mooi meegenomen en dat hij wel van verkleedpartijen houdt ook. Ik bedoel maar, een leuk feest voor kinderen met wel een traditioneel verhaal, maar alsjeblieft zonder de bangmakerij. Als iedereen dat nou allemaal even aanneemt is dat toch oké?

Wij liepen vrijdag boodschappen te doen in de super en toen was de blanke vla in de aanbieding. We vroegen ons af of er niet iemand gekwetst zou kunnen worden. Iets blanks in de aanbieding, nou zeg….tsss! Tja, wel een mooi evenwicht wat betreft de verdwenen naam van de negerzoenen natuurlijk…..

Het allernieuwste op dit gebied: een geleidepaard. Wel op kamerformaat, hoor, ’t is een lief klein paardje, dat zo’n beetje tot je heup komt. Ik zag er een foto van en het ziet er leuk uit. Ja, heel iets anders dan een geleidehónd natuurlijk. Hopelijk net zo goed te instrueren als een hond. Je valt in ieder geval op als blinde, dat is zeker.

Ik ben al jaren blindengeleide en nog op kamerformaat ook. En hartstikke goed geïnstrueerd, reken maar. Onze zoon zei trouwens, dat je een olifant ook van alles kunt leren! Kamerolifantjes zijn heel populair…..

,,,,,en vooral dat ‘hekje’vind ik leuk. Het was echt zo’n zaterdag gisteren, mooi weer maar niet te warm, dat iedereen aan het klussen was in onze buurt. Er werd gezaagd, geschuurd, geschilderd, getuintegeld en onze ervaren schoonzoon en oudste zoon hebben bij ons een nieuwe pergola neergezet. De oude was destijds door diezelfde schoonzoon geplaatst, maar inmiddels aardig in ongerede geraakt. Niet schoonzoon W. gelukkig, die was dus niet aan vervanging toe, maar de oude pergola was door zijn min of meer deplorabele staat zeer snel verwijderd.

We hebben de nieuwe pergola via internet gekocht en op het plaatje zag hij er zo leuk uit met dat hek eronder. Iedereen was het er over eens: dat moet ‘m worden. En nu staat ie er dus! Ik ben er blij mee. Door dat hekje zijn de rits afvalbakken onder de poort uit het zicht, een niet te onderschatten voordeel. Iets kan niet mooi zijn en toch nuttig. Het hekje gaat in het midden open dus bezoekende fietsen kunnen makkelijk in de tuin gestald. En we hadden het er al over dat er leuk kerstkransen aan het hek kunnen hangen. ’n Vooruitziende blik is dat.

Dus dank aan onze klussers! En aan de uitvinder van het ‘snelbeton’…..!

Nee, ik niet, ga weg! Dát is lang geleden, zeg! Nee, mijn Elswhere.org is jarig geweest deze week. Mijn log werd zeventien en heeft gelukkig weinig last van pubergedrag. De logmoeder soms wel, maar dat terzijde.

Nu ik er over nadenk hebben onze kinders zich ook best aardig gedragen toen ze zeventien waren. Natuurlijk waren er wel es wat dingetjes waarvan wij dachten: “doe dat nou niet” of “moet dat nou zo?”, maar meestal kwamen ze daar zelf wel achter. Grote rampen hebben we niet beleefd. Andere tijd ook, hoor, dat besef ik terdege. Maar je kunt als ouders ook gewoon geluk hebben.

Als je vandaag de dag zeventien bent valt het soms echt niet mee. Computer en telefoon beheersen je leven, bijbaan om geld omhanden te hebben, school, familie, vrienden, sporten, aan slapen kom je onvoldoende toe. Ik benijd de ouders van vandaag dan ook niet.

Maar hou maar in gedachten: sweet seventeen zijn ze allemaal, hoor! Elswhere.org natuurlijk ook…..

Al sinds 1990 komt er elke zomer een groep muziekstudenten van over de hele wereld naar Apeldoorn om onder leiding van bekende en beroemde docenten masterclasses te volgen. Dit jaar van 23 tot 30 augustus waren ze weer hier. Logerend bij gastgezinnen. Pianisten, cellisten (alt-)violisten, klarinettisten komen allemaal bij elkaar om kennis en ervaring op te doen. Ze geven in die tijd in diverse samenstelling concerten op allerlei plekken. Kröller-Müller, Paleis Het Loo, op scholen en instellingen. Niet alleen de deelnemers, maar ook de masters laten horen, waarom ze masters zijn. Aan het eind van hun verblijf gaven ze vanavond met z’n allen een concert in Orpheus en ze gaan ook nog naar het Kulturhus in Epe.

Onze ex-muziekcollega van revalidatiecentrum Visio Het Loo Erf, Maarten Willers, die betrokken is bij de organisatie van e.e.a., belde ons van de week of we zin hadden te komen luisteren naar zo’n concert, dat plaats vond op onze oude werkplek. We vonden dat een leuk idee. We komen daar nooit meer, omdat ik wel eens verteld heb, dat we vanwege grootscheepse vernieuwingen en veranderingen vonden, dat we precies op tijd zijn vertrokken destijds. Maar de nostalgie vierde toch even hoogtij.

Het aardige is dat de zoon van Maarten, Martijn Willers, concertpianist is en in de week van de Masterclasses één van de vier repetitors is, die o.a. de strijkers en klarinettisten begeleidt. Hij is ook verbonden aan het Conservatorium in Amsterdam en vormt samen met cellist Joris van den Berg een duo, dat de hele wereld over reist. We vonden het erg leuk om hem na jaren weer te zien, want toen wij en zijn ouders nog pril waren als zodanig en hij en zijn broer kleuter en peuter, hebben we met z’n allen gekampeerd en op slaapzakhoogte menige koude nacht opgeluisterd met Beerenburg en ouwe kaas. Als Martijntje sliep natuurlijk.

Nu liet hij samen met een Colombiaanse violist, een Amerikaanse altviolist, een Zwitserse altvioliste en ’n Nederlandse klarinettiste eens even horen wat samenspel inhoudt. Wat een talent al die jonge mensen! Mozart, Hindemith, Bach, ze draaien hun hand er niet voor om. (Zou ook niet handig zijn als je een instrument bespeelt.) Maar we hebben genoten, hoor! Ondanks dat het pianobankje, dat er in onze tijd, zo ’n twintig jaar geleden al niet meer uitzag vanwege kapotte bekleding, werd afgekeurd door de pianist, hij ergens een houten krukje vandaan pakte en later zelfs een gewone stoel! Zal de bezuiniging wel wezen. Wij huurden destijds nog wel eens een vleugel voor ’n avond! Maar de piano, waar ik ook nog heel wat noten heb uitgehaald in het verleden, deed het gelukkig nog, al klonk de diskant wat kampeerderig zo nu en dan. Maar daar speelt Martijn wel professioneel overheen.

Leuke avond. Na afloop nog even een frisje aan de bar, want toen Kloris om een rood wijntje vroeg, zei de dame achter de bar : “Wij zijn hier alcoholvrij!”Nou, dat was in onze tijd ook anders. De tijden zijn wel veranderd in het revalidatiewezen.Toen wij er nog werkten deden we aan Zorg en Welzijn, de naam van onze pensioenverstrekker. Maar wij zijn natuurlijk al 18 jaar werkeloos…..

Soms zijn ‘onderzoeken’ een beetje vreemd en vraag ik me zelfs af waarom ze bekend worden gemaakt. Neem nou het Merkenonderzoek naar Dagattracties. Daarvan stond gisteren in de krant dat de Apenheul in Apeldoorn last heeft van een imagoprobleem. Waar de marketingafdeling van het park wel es wat aan mag gaan doen, want het gaat al jaren achteruit, zeggen ze. Het is er deze zomer wel weer druk.

Alle apen in het park, inclusief de menselijke, trokken dus hun wenkbrauwen op, want uit hun eigen onderzoek blijkt dat het bezoekersaantal stijgt. Die merkentoestand onderzoekt “breed”zeggen ze. Die neemt bijvoorbeeld alle bejaarden ook mee in hun onderzoek. En Apenheul zelf richt zich voornamelijk, helemaal in vakanties, op gezinnen met kinderen met leuke acties speciaal voor jeugdige bezoekers. Ook doet het park aan spreiding van de bezoekers over de dag door te stellen: hoe vroeger je komt des te goedkoper zijn de kaartjes. Zijn de buurtbewoners ook blij mee in verband met parkeerproblemen die er nogal eens zijn.

Bejaarden komen ook vast niet zo vroeg, tenminste als ik mezelf als voorbeeld neem, en die gaan misschien eerst kijken in de tuinen van de buren, Paleis Het Loo. En dan heb je de Julianatoren ook nog. Ook een kinderattractie met een imago. We hebben ze wel, hoor, imago-gevoelige attracties. Maar zijn van die onderzoeken waarschijnlijk duur en ook nog apekool, vind ik dan……

‘k Ben pas in november jarig, maar weet nu al wat ik voor m’n verjaardag wil. Een ingelijste foto van deze jongetjes. Liefst in ongeveer dezelfde opstelling, maar dan zoals ze nu zijn. Op een bankje. Hoeft niet in een pretpark, zoals toen. Moet kunnen, toch? Je hebt nog maanden de tijd om ze bij elkaar te krijgen. Als ze even niet aan de studie zijn, op stage zijn of zo, met de band op tournee (!) of met een computerklus bezig zijn. Dat regelen jullie maar even voor je oma…..

Hè ja, laten we het nog es over het weer hebben! Ik kreeg een mailtje van mijn Australische zus en die vertelde, dat het daar winter is. Maar ook daar is ‘het weer’ een onderwerp, dat elke dag als nieuws op de televisie is. Het was op het moment dat ze het mailtje schreef 26 graden en de lucht was strakblauw. Dat komt daar natuurlijk wel vaak voor, ook in de winter, maar er is, net als hier al tijden geen regen gevallen. En dan al héél lang niet. In West-Australia al 5 jaar niet. En ook in de andere staten is droog, droog, droog. Oogsten mislukken, vee gaat dood en de boeren zien het qua levensverwachting soms niet meer zitten en gaan ook. Mijn zus spreekt over rampen. Bovendien leren de kinderen eindelijk dat hun voedsel niet in de supermarket groeit. Australië wordt wakker, zegt zus.

Het andere eind van de wereld. Wij kunnen ons er hier misschien iéts bij voorstellen met ons huidige weertype, maar ik vind het wel een beetje eng worden. We hebben ook ijstijden gehad, dat weet ik wel, maar de aarde schokt zo hier en daar ook nogal en wat er allemaal voor vuur binnenin zit…..Hier in het kleine Nederland is het misschien nog wel een beetje te behappen. Vanmiddag loeiden de sirenes weer, die werken tenminste. Dan weet je op tijd dat er wat staat te gebeuren en dat is toch mooi geregeld. Kun je niks van zeggen. En verder is het afwachten wat het universum voor ons in petto heeft. Ik heb het weer warm hier boven op zolder dus ik zak maar weer wat etages naar beneden. Lijkt me wel verstandig. Al die gedachten vol van rampspoed zijn niet gezond en niet erg zinvol. Alles doet het nog hier in huis en het is rustig in de buurt. Mijn telefoon meldt: “Er is weinig verkeer in je omgeving.” Dat zie ik zelf ook wel, hoor!

De vogels komen even badderen en drinken en verder zien we ze niet en de mensen blijven binnen. Tegen de avond snel even een paar boodschappen en dan weer naar huis. Alle huizen potdicht. Nu kun je eens een keer niet zien wie er op vakantie is en wie niet. Ik heb een wasje gestart en heb zo het idee dat ik nog wat doe. Dat is pure misleiding…..!