‘k Heb een mannelijk familielid, dat wat actiever is op Facebook dan ik. Ik zap langs ‘vrienden’ en familie zo nu en dan en lees even over hun belevenissen en dat is het wel.

Ik zag echter, dat een neefje van me zich zeer ongerust maakt over bijgaande foto, die volgens hem ’n onrustbarende ontwikkeling laat zien in de organisatie van de NAVO!

Hij schreef: “MANNEN! TE PAARD! WE ZIJN VERRADEN!”

Hij vindt kennelijk vijf vrouwelijke ministers van defensie een beangstigend idee. Nou kèn ik ‘m goed, hij heeft humor en hij kent nogal wat
pittige vrouwen in z’n omgeving dus ach, hij meent ’t vast niet zo kwaad…..

Sterkte, jongen!

We waren gistermiddag in de Deventer Schouwburg. De ‘soos’, waarvan wij lid zijn en die speciaal leuke dingen organiseert, die geschikt zijn voor mensen met een visuele beperking, op z’n Deventers “Kiek uut” geheten, bood ons tegen zeer gereduceerde prijs een geweldig concert aan, dat gegeven werd door de Marinierskapel der Koninklijke Marine, zoals ze op z’n zondags heten, samen met de Dutch Swing College Band. We hebben genoten, want het swingde de pan uit. Wat een muzikanten allemaal!

Ik hou erg van ‘korpsen’, blazers dus. Ben zelfs met een blazerd getrouwd, dus kun je nagaan. En die Dutch Swing College Band kennen we al zo lang, dat we al die inmiddels overleden bandleden nog levend hebben gezien. Maar wat er nu stond zag er gezond uit. Bob Kaper, de bandleider/klarinettist, heeft er, denk ik, als enige ook nog veel gekend. Maar aan de klank is niks veranderd, hoor!

En wat een combinatie met dat geweldige orkest van standen en rangen. Leuke spraakzame dirigent ook. Vertelde, dat ie in Deventer was geboren en dus weer even ‘thuis’ was. Kreeg hij applaus voor ook. Er kwam een mevrouw het toneel op om te vertellen dat de zaal vol zat met leden van de Zestig Plus-vereniging, die z’n jubileum vierde en dit concert was dus het cadeautje aan de leden. Klap, klap, klap natuurlijk en zelf kreeg ze bloemen. De voorzitster dus kennelijk. Als je geen Deventer zestigplusser bent ken je haar natuurlijk niet.

We vonden het grijsgehalte ook al wat hoog, maar ja, daar dragen wij zelf ook aan bij, dus waar heb je het dan over? Grappig was, dat na de pauze een echtpaar voor onze rij z’n zitplaats weer wou innemen, maar de man niet precies meer wist wáár. Z’n vrouw zei: “Je zat naast die grijze meneer!” “Wèlke?” vroeg ie…..

Maar de muziek was weergaloos en we gaan op zoek naar de cd, die ze gemaakt hebben met z’n allen. Uiteraard verkochten ze die in de schouwburg ook wel, maar met een zaal van 700 man was er een beetje moeilijk bij in de buurt te komen. Bij je jas na afloop ook, want volgens een naast mij staande wachtende mevrouw was de schouwburggarderobe, waar zij als vrijwilligster wel eens meehielp, een crime. “Het is zwaar werk!”, zei ze.Ze vond het in Apeldoorn beter. “Hier hangt alles driedubbel over mekaar heen! En ze doen d’r niks aan!” Garderobeleed. Iedereen wil naar huis.

Wij hebben van ‘onze’ soosleden trouwens niemand meer gezien. En toen ik in een rustig hoekje mijn zoon stond te ‘appen’ of ie ons even op kon halen, stond hij al naast ons! “Ach ja” zei hij “ik dacht: ik ga die kant maar vast op, het regent zo…..” Zo’n jongen is het, type mantelzorg…..

Ze zijn hier in Apeldoorn bezig 99 roze fietsen in lantaarnpalen te hijsen. Dat is vanwege de Giro d’ Italia, die dit jaar vanuit onze stad van start gaat. Een hele eer natuurlijk en het is de 99e editie van die wielerwedstrijd, vandaar dat gekke aantal fietsen. Hoewel ik niet denk, dat er mensen zijn, die ze gaan tellen. Ze worden opgehangen langs de route, die de renners gaan rijden. Van de Loolaan naar het Omnisportcentrum.

Ze gebruiken er weer fietsen voor die, na langdurige opslag in de politiekelder, nooit zijn opgehaald door hun eigenaars. Hebben ze al eens eerder gedaan toen er een WK baanwielrennen was hier, alleen waren de fietsen toen in alle kleuren van de regenboog. De Giro is roze, blauw is uit den boze. En uit de mode.

Nu we toch over fietsen bezig zijn: ze zeggen, dat er steeds minder zogeheten ‘herenfietsen’ worden gebruikt tegenwoordig. Die stang, die toch het kenmerk is van een echt mannenrijwiel, zit veel mensen in de weg. Dat komt door de vergrijzing, vindt men, omdat ’t veel heren niet meer zo lukt die jolige zwaai er overheen te maken. En dan wordt het een beetje zielig. Dan is een lage instap, zoals die op bijvoorbeeld een zogeheten ‘damesfiets’ het kenmerk is, een stuk makkelijker. De E-bikes hebben die lage instap al vanaf het begin van hun bestaan, omdat ze in eerste instantie voor de oudere of ondersteuningbehoeftige mens bedoeld waren.

En het imago van de omafiets is ook veranderd natuurlijk. Het is helemaal niet gek meer, dat je er, als wie dan ook, op fietst. Jonge meiden sowieso, die versieren het stuur met bloemetjes, scholieren hebben kratjes voorop, vaders de kinderzitjes voor-en achterop. Leuk, hoor! Maar nu willen ze die mannenfiets met stang gaan verwijderen van de verkeersborden! Als ‘niet meer van deze tijd’. Moeten ze niet doen. Ten eerste, wat kost dat weer niet en ik las, dat het ook nog wettelijk geregeld moet worden zoiets en het is toch historisch, nostalgisch zelfs. Menig verliefd paar heeft goeie herinneringen aan die stang! Het was erg gezellig fietsen, het was alleen voor de mannelijke helft van het stel comfortabel, maar dat had je er als vrouw graag voor over.

Ze zijn er in Apeldoorn vroeg bij met die roze fietsen in de lantaarnpalen, want de start van de Giro is pas op 6 mei a.s., maar kom, een beetje kleur in deez’ sombere tijden is nooit weg en dan wéét je de route van de eerste tijdrit alvast…..

Het peilen van de mening, die de ‘gemiddelde Nederlander’ er op na houdt, wordt sinds jaar en dag uitgevoerd door Maurice De Hondt. Die telling schijnt veel mensen hevig te interesseren en er wordt onwijs veel belang aan gehecht. Daar heb ik zo mijn twijfels over, want wie zijn die mensen die om hun mening worden gevraagd en hoeveel zijn dat er bijvoorbeeld? Zijn ze wel zo ‘gemiddeld’? En is hun mening ’n beetje stabiel?

Hoe gaat zo’n peiling in z’n werk? Bellen ze mevrouw Pieterse, die net bezig is met de was of houden ze meneer Jansen aan op straat, die net op weg is naar de Albert Heijn? Of Jeffrey, die onderweg is naar het arbeidsbureau om te kijken of er nog een baantje voor ‘m is? Ik noem maar een dwarsstraat. Of bellen ze steeds dezelfde mensen om die naar hun mening te vragen?

Zo’n opiniepeiling veroorzaakt onrust, vind ik. En er zijn peilingen over de gekste dingen! Politici worden er onzeker of overenthousiast van. Gaan dan feestelijk twitteren en zo. Laten die lui eerst maar eens iets laten zien, dat ze verstand van politiek hebben. En het beste voorhebben met de inwoners van het land, waar die zich ook bevinden. In opvangcentra bijvoorbeeld.

Heb je daar dan zo’n opiniepeiling voor nodig, denk ik dan? Nu ‘weten’ we weer dat die PVV-er Kamervoorzitter had moeten worden in plaats van die slimme, van allochtone oorsprong zijnde, vrouw. Slim, allochtoon, vrouw en ook nog es PvdA, je kunt dus wachten op de mening die Maurice met zijn bureau boven tafel heeft gehaald. Nou ja, ik hou dus niet van opiniepeilingen, dat is duidelijk.

En het heeft hier een ietsiepietsie gesneeuwd. Wat vind ik daarvan? Te weinig, het had best wat meer mogen zijn, het is tóch zondag en morgen zien we dan wel weer. Ze moeten mij dus maar nooit naar een mening vragen…..

Vandaag hebben we het huis maar weer ontkerstend. Het versieren voor de feestdagen is veel werk, maar de boel weer weghalen en opbergen minstens zo arbeidsintensief. Je reinste afbraak is het. Maar als kerst eenmaal voorbij is, hou je alles nog even in stand tot na oudjaar,
maar dan ineens ‘past’ het ook niet meer, al dat geglitter en geglim. Kaarsjes branden is in deze donkere dagen nog wel aardig en de kerstkaarten mogen ook nog wel even blijven hangen, daar hebben al die mensen tenslotte allemaal hun best voor gedaan om je die toe te sturen en niet te mailen, maar het nieuwe jaar zet aan tot andere activiteit. En daarvan is het opruimen van de kerstspullen de eerste. Een karwei, dat meestal leidt tot opruimen van alles dat je niet terugzet zoals het stond. Tenminste zo gaat dat bij ons.

We hebben het gezellig gehad met kerst en ook oud en nieuw was leuk. Heb genoten van Herman Finkers. Hij was ouderwets goed, vond ik. Nieuwjaarsdag waren we bij onze oudste dochter en haar mannen en ook dat was gezellig. Veel darten gezien, zeg! Ik krijg d’r gewoon verstand van. Ik las dat alle Nederlanders wel verloren hadden, maar dat twee van hen toch zo’n ruim zesennegentigduizend pegels hadden opgestreken. Niks erg dus om te verliezen, dat zie je maar weer. Als je maar de juiste sport bedrijft.

Maar nu gaan we gewoon weer over tot de orde van de dag, 4 januari 2016. Ik ga iedereen alsnog een veilig, gezond en voorspoedig jaar wensen, in die volgorde graag. Maak er wat moois van. Begin aan een nieuwe hobby bijvoorbeeld! Darten of zo…..

Na diverse reacties die ik las over de plannen, die werden gelanceerd om de caissières van Albert Heijn en de postbodes van PostNL te gebruiken om verloederende bejaarden te signaleren, moet ik nog even een ervaring kwijt, die mijn zoon en ik hadden in de supermarkt.

We troffen een Jumbo-kassadame, die al heel lang in hetzelfde pand werkt, maar pas sinds kort een Jumbo-baas heeft in plaats van een C1000-werkgever. We kennen haar dus al langer dan al die tienermeisjes, die als caissière hun ouderlijke zakgeld aanvullen. De vaste kern is overgenomen van de vorige eigenaar.

Bij het afrekenen vroeg de vrouw: “Is uw man er niet bij? Ik heb ‘m al een tijdje niet gezien!” Ik was nu met mijn zoon, maar mijn kloris en ik zijn kennelijk opgevallen toen we samen boodschappen deden. “Nou,” zei ik “als we maar weinig nodig hebben, blijft ie liever even in de auto zitten, maar hij lééft nog, hoor!” “Mooi!” zei ze “Zegeltjes? Wou u de bon mee? Nee? Nou, fijne dag verder!” Glimlach erbij.

Leuk, toch? Zoiets kun je ook gewoon belangstelling noemen…..

Sporadisch kijk ik wel eens naar een dartprogramma. Niet te lang, want de “ambiance” van zo’n toernooi ligt me niet zo. En de bedragen die ermee te verdienen zijn verbazen me alleen maar. Maar goed, we schijnen als land wel goeie darters te leveren. Die worden moeiteloos BN-ers, want het zijn sporters. Maar gek, ik vind Dafne Schippers toch van een ander kaliber, maar dat ligt aan mij.

Wij hebben, toen we nog werkten, wel eens een dartavond gehad met de personeelsvereniging. Dat was lachen, want het was nog best lastig, dat pijltjes gooien. Er waren blinde en slechtziende collega’s bij die het niet eens veel slechter deden dan de anderen. Je kon het beste wel even een stapje opzij doen als zo’n kippig iemand aan de beurt was, maar het was zonder meer een lollige avond.

Ik zag een foto van drie darters naast elkaar en het zijn drie druppels water, zoals ze op elkaar lijken. Klonen. Ja, alle drie hadden ze gewonnen dus dan moet je er kennelijk zo uitzien. Maar dat klonenidee heb ik ook altijd bij Missverkiezingen, hoor. En ook dat ligt aan mij…..

Roger van Boxtel, die de baas is bij NS (hij was ooit de baas bij onze zorgverzekering, de jobhopper!) zei, gevraagd naar de toekomstige kwaliteiten van zijn spoorbedrijf, dat ze inderdaad met die al vijftig jaar oude treinen blijven rijden en dat hij reizigers geen zitplaats kan garanderen als ze maar steeds in de spits naar hun werk en scholing blijven gaan. Eigen schuld, dikke bult.

” Maar”, zei hij, ” je kunt beter staan in een trein die rijdt, dan zitten in een auto in de file.” Geen speld tussen te krijgen. Dit gezegde wordt vast een spreekwoord. Vooral een troost voor mensen, die aan twee stations een fiets hebben staan. In een auto zit je nog droog met dat wisselvalllige weer van tegenwoordig…..

Nou, we komen d’r wel in, hoor! In de kerststemming bedoel ik. Onze tuinman kwam ons, namens zijn bedrijf, een banketstaaf en een doos petitfours brengen. Met de beste wensen natuurlijk voor een jaar waarin ze heel graag onze tuin willen renoveren. Dat moet wel, maar nu nog even niet. Maar hij wil ons alvast in de stemming brengen.

We zijn van de week ook naar een kerstconcert geweest in de Grote Kerk. Louis van Dijk en Cor Bakker speelden verdraaid mooi op twee vleugels, terwijl dirigent Leusink een goed koortje bij zich had, waaruit ook goeie solisten kwamen. Op ’n gegeven moment nam Leusink de microfoon en vertelde dat het hele concert op cd verkrijgbaar was voor een heel redelijke prijs. Hoewel de dirigent op ’n gegeven moment zelf over zijn reclamecampagne zei: ” Nou, zo kan ie wel weer….!” waren heel veel mensen beslist in de stemming om de cd te kopen. Er kon zelfs gepind worden in de kerk.

Nou, en toen werd deze week er in de avonduren ’n keer gebeld en een groot kerstpakket bezorgd. Wij werken al vijftien jaar niet meer als gepensioneerd zijnde, dus een kerstpakket? Het bleek, dat onze oudste dochter, omdat ze meedoet aan de Postcodeloterij, iemand kon opgeven voor zo’n verrassing. Daar had ze ons voor uitgezocht en namens RTL en de Postcodeloterij laten bezorgen! Er zitten hele leuke artikelen en leesdingen in, ’n kookboek o.a. en Fairtradespullen dus we zijn d’r blij van. Ja, ook een verzoek of je je wilt opgeven voor de Postcodeloterij, maar van een kerstpakket kom je sowieso in de stemming natuurlijk!

En tenslotte was ik gisteren met onze kerstpakketdochter naar de kerstmarkt in Berg en Bos. Het was lang geleden, dat ik bij een kerstmarkt was. We gingen laat in de middag, omdat we allebei vinden, dat zoiets leuker is als het donker is. En dat was ook zo. Het zag er allemaal gezellig uit. De horeca was ruim aanwezig, compleet met Bratwurst! We hebben allebei een leuk vest gekocht en andere frutsels, we hebben thee en Apeldoorns bier van ” De Schavuit ” voor onze mannen gekocht bij een stalletje dat er stond ten bate van Serious Request. Overal muziek, geen Stille Nacht uiteraard, maar Christmas-songs, die ik helemaal niet ken. Maar dat ligt aan mij. Zoals het ook aan mij ligt, dat ik blij was dat we weer in de auto zaten. Maar ik ben wel helemaal in de kerststemming, hoor, al is die nog zo commercieel…..