In de krant stond ( de komkommer slaat dit jaar vroeg toe, vrees ik) dat aan de lengte van de rokken van vrouwen te zien is hoe het er met de economie voor staat. Hoe korter de rokjes, hoe beter het gaat. En daar snap ik dus niks van. Hoe minder textiel er verbruikt wordt, des te slechter voor de economie, toch? De zomerse bikini’s zetten tenslotte ook geen zoden aan de dijk.

Ik herinner me, dat na de Tweede Wereldoorlog de welvaart weer op gang geslingerd werd door de Franse modekoningen met de lancering van de “New Look”. Wijde, kuitlange rokken en jurken, waarvoor veel stof nodig was. Mijn moeder was enthousiast over de nieuwe modelijn. Ik weet nog dat ze een nieuwe jurk kocht. Die was parelgrijs met een hele wijde cirkelrok en hij stond haar prachtig. Ze had ‘m “dus” heel weinig aan, want hij moest netjes blijven voor speciale gelegenheden. En die had ze niet zo veel. Maar ik was ’n jaar of twaalf en keek vaak in de kast waar ie hing en voelde dan heel voorzichtig aan de stof.

We woonden toen, vrij krap, achter het accountantskantoor van mijn vader. Veel kastruimte was er niet. Dat was waarschijnlijk de reden dat mijn vader een accu boven in de kast zette, waarin onder andere de jurk van mijn moeder hing. En die accu ging lekken. De gevolgen waren niet economisch. Dat het huwelijk van mijn ouders desondanks heeft standgehouden is het gevolg van het feit, dat ze tenslotte die vijf jáár oorlog ook goed waren doorgekomen……

‘k Wil niemand ongerust maken, hoor, en wie het voetballen niet volgt moet dit stukje maar even overslaan, maar het gaat niet goed met Johan Derksen. Bij VI Oranje raakt ie door z’n onderwerpen heen. Het is steeds maar weer Yolanthe.

Ivo Niehe kwam het zielige vrouwtje weer even opbouwen gisteren, na de bijna dagelijkse afbraak door de VI-baas. Ze was helemaal niet zoals hij beweerde. Nu is Ivo zo’n radde en gladde prater, Johan kan ‘m van z’n lang-zal-ze-leven niet bijhouden. Van der Gijp trouwens ook niet en dat was zonder meer een verademing, ha, ha!

Derksen heeft het bovendien over “kutscheten”, zeg! Het niveau van zijn conversatie laat dus ook nogal te wensen over. Maar hij heeft de lachers op z’n hand dus het zal wel leuk zijn. Ja, ja, ik ben een zeurende voetbalfan op leeftijd, ik weet ‘t. En it’s a man’s world, dat voetballen. Dáár gaat het programma namelijk over……dacht ik…..

Weet je wat ik nou echt vervelend vind? Dat, zélfs bij een overwinning van ons nationale voetbalteam, iedereen zo bezig is de boel te ‘relativeren’. Dat zal onze cultureel bepaalde volksaard wel zijn. We moeten vooral niet denken “dat we er al zijn!” Oh, nee, zeg! De wedstrijden zijn sowieso matig. De beslissingen, die Van Marwijk als coach neemt, over wissels en zo, komen voor de nodige twijfels in aanmerking, er zijn natuurlijk te weinig kansen en dié er zijn worden niet benut en ga zo maar door. Altijd wat te zaniken.

Ze dóen het toch goed? Zijn een prima team, de coach is een rustige, verstandige man, die zich door de pers niet in de luren laat leggen, al proberen ze dat steeds. En er wordt toch gewonnen. Meestal door hard werken en kwaliteit. Nou, wat willen we dan nog meer?

Eigenlijk moet je ook dat ‘nagepraat’ over de wedstrijd door al die zogenaamd deskundigen helemaal niet willen bekijken. Zeker als je vrouw bent. Want wat kúnnen die kerels jeuzelen, zeg! De twee programma’s op dat gebied: dat ene zoveel kostende van de NOS, helemaal in Afrika, waar het hoort als het van belastinggeld gaat en dat andere van RTL, dat zogenaamd goedkoper in het Kurhaus in Scheveningen zit ( en waar die zo vreselijk ginnegappende Van der Gijp in een presidentiële suite schijnt te zitten voor ’n hele maand, terwijl ie in Barendrecht woont) zenden veelal precies dezelfde itempjes uit. Die ze dus kennelijk van elkaar overnemen of zo. Ik weet niet hoe dat werkt. En dan toch maar vergelijken wie de hoogste kijkcijfertjes heeft! Ze doen niet anders.

Ik heb er trouwens nog geen vrouw aan tafel gezien als gast. Voetbal is van de mannen. Ik kan helaas niet helpen dat ik het voetballen leuk vind om naar te kijken. Ik mis wel het gejuich en gezang van echte mensen vanwege die stomme toeters. Maar ze zeggen dat dat niet anders kan, want dat is de Afrikaanse cultuur. Dat schijnt dus te moeten, maar ik hoorde, dat die blaascultuur pas sinds de negentiger jaren in zwang is. Ze zijn volgens mij ook van plastic, die toeters. Nou, dat noem ik qua materiaal ook bepaald geen eeuwenoud cultuurverschijnsel.

Maar ik vind het wel gewoon mooi, dat Nederland weer gewonnen heeft vanmiddag en daar heb ik geen commentaar op. Bovendien vind ik het Wilhelmus een mooi volkslied. Vooral de melodie dus. Die tekst….tja….? Weet je, waarschijnlijk is dát nou cultuur…..!

Snoeidag vandaag. De tuinman stond vanmorgen om half acht, waarschijnlijk tot groot genoegen van de omwonenden, met een lawaaiige, door benzine gevoede schaar onze uit z’n voegen gegroeide heg tot redelijke proporties terug te brengen. Uiteraard op ons eigen verzoek.

Omdat zoiets inspirerend werkt gingen we met z’n drieën naar de kapper. Zij snoeit heel anders. Lekker stil en handmatig. En het hoeft ook niet zo allemachtig vroeg.

Nou, alles is weer in model ondertussen…….

*** Zo heet de kapsalon…..

In het winkelcentrum passeerden we tussen de middag ’t terrasje, dat de snackbar buiten z’n winkel heeft ingericht. Omstreeks die tijd zijn de paar tafeltjes altijd bezet. Meestal met werkmensen, die ergens in de buurt bezig zijn. Bij een van de tafels stond de enige vrouw van het stel, want die is dan de klos, de bestelling op te nemen van een aantal, zo te zien, kantoormensen zonder kantine.

Iedereen had zo z’n wensen, maar één van de mannen zei: “Ik wil iets kleins.” “Ja, maar wát dan? Iets kleins, doe niet zo vaag!” “Nou, gewoon iets kleins, ergens niet zo veel van.” Die zal dus wel aan het Sonja Bakkeren zijn of zo. Hoewel, die doet heel slim tegenwoordig niet alleen aan afnemen in de breedte, maar ook in de lengte, want ze schrijft kinderboeken, ook bedoeld voor ‘iets kleins’.

Die kantoorlui kwamen er ondertussen niet uit en we hebben de conversatie verder niet gevolgd. De weg naar huis wel. Trouwens, als je, ’s avonds of zo, aan mijn kloris vraagt of hij iets wil drinken en hij zegt: “Iets kleins”, bedoelt ie héél wat anders……..

Zo, de eerste overwinning is binnen. Met dank aan een Deen met een presenteerblaadje. Gelukkig deden Elia en Kuyt samen ook nog iets aardigs, zodat het niet helemaal gratis was, maar sjonge, sjonge, wat was die eerste helft sáái, zeg!

Bij onze kleinzonen hebben ze, op die gezellige dorpsschool van ze, met z’n allen in de klas naar de wedstrijd gekeken. Ze hebben daar digitale schoolborden en dan heb je ’t qua beeld mooi voor elkaar! Dat is nog es wat anders dan een klein teeveetje in de hoek van de klas, waar de Schooltelevisie op werd ontvangen vroeger. Over een verbod op TNT-vuvuzela’s heb ik niks gehoord!

Voor de kleuters en de lagere klassen, waar de belangstelling voor voetbal natuurlijk nog niet zo groot is, had de school een paar leuke films. Nou, de juffen en meesters kunnen op zo’n dag niet meer stuk, wat een feest! Ik hoorde trouwens ook nog iets over oranje tompoezen voor de hele school, maar of dat nog is doorgegaan weet ik niet. Anders misschien iets voor als “we” kampioen zijn.

Maar gelukkig deed het Nederlands Elftal nu waar ze voor zijn aangenomen: winnen. De eerste helft heb ik me thuis wel zitten af te vragen hoe ze de kinderen rustig hebben gehouden toen het zo saai was. Maar misschien was dat het moment voor de tompoezen, want toen was er weinig te beleven. Vond ik dan, maar ja, gewonnen en daar ging het om……..iedereen blij……

***Omdat de huurhuizen in onze buurt aan de buitenkant worden geschilderd staat er bij ons achter een werkkeet en ’n verplaatsbaar toilethok. We hebben wel eens ’n mooier uitzicht gehad, maar het is uiteraard maar tijdelijk. De schilders houden van voetbal dus ze hebben hun schuilhut versierd met oranje vlaggetjes.

Ze moeten de huizen in crême en groen verven, maar als er ’n voetbalgek tussen zit had die d’r zomaar oranje van kunnen maken natuurlijk! Je ziet wel gekkere dingen in deze dagen. Maar, ze hebben zich allemaal ingehouden…..

Ach, wat heb ik te doen met die Engelse keeper, zeg! Wat hem overkwam ten overstaan van de ganse voetbalwereld is natuurlijk vreselijk, dat was ‘m wel aan te zien. Maar je bent als doelverdediger ook wel in de aap gelogeerd, hoor! Als een veldspeler eens z’n dag niet heeft, nou ja, kan gebeuren. In het ergste geval wordt ie gewisseld.

Als een keeper z’n dag niet heeft is het meteen dramatisch! Wat ie verder dan doet of gedaan heeft is niet meer van belang. Hij staat in the picture. “Het moment van falen” ook, want die foto staat de volgende dag op de voorpagina. “Hij had ‘m moeten hebben!”, roept iedereen. “Wat een blunder!”.

Mijn kleinzoon is keeper van zijn E-elftal. Hij is soms ook knap chagrijnig als ie er te veel doorlaat. Wij vinden dan dat ie zo leert met teleurstellingen om te gaan. Maar die Green is al zoveel ouder, hè? En die staat in een WK-doel en niet bij VV Beekbergen. Dat is toch anders. Ik leef met ‘m mee….

***Met ’n verwijzing naar het aloude gezegde: “Katjes, die muizen mauwen niet” heb ik ’n modernere versie: “Mensen, die twitteren bloggen niet”…..

Onze stemmen zijn weer uitgebracht, zoals het hoort als je later niet mag zeuren. We mochten wederom als uitzondering met z’n tweeën in een hok. “Net als de vorige keer!” , zei de kiesmevrouw. Je valt wel op als dubbele hokvulling, dat onthouden ze dus.

Wij stemmen altijd op hetzelfde, ook als iedereen zegt, dat dat stom is. We zijn behoudende rooie rakkers. Ik heb onze lijsttrekker altijd het voorbeeld van een goeie burgemeester gevonden. Hij hield de boel wel rustig en bij elkaar in moeilijke tijden. Maar ja, dat is op afstand bezien. Die Amsterdamse
Noord-Zuidlijn en de kopjes thee met de Marokkanen zeggen ons natuurlijk minder dan wat het voor de volbloed Amsterdammers met een verzakt huis betekent. Het is verhipte lastig trouwens dat lokale- en landelijke politiek niet hetzelfde is, maar in gesprekken en zo wel voortdurend door elkaar loopt. Dat zal het nadeel van zo’n klein land wel zijn.

Ons eigen Marokkaanse schoonmaakengeltje gaat vanmiddag ook stemmen, zegt ze. Ze is al lang genoeg in Nederland en bovendien getrouwd met een Nederlander, dus ze mag. Zo ervaart ze het ook en dat is leuk. Hoewel haar taal nog steeds niet je dát is, praten we veel en dat geeft totaal geen problemen, want ze is slim. Ze komt altijd met haar eigen autootje en ze had haar rijbewijs sneller dan menig autochtoon. Zij doet dus echt wel mee in onze samenleving!

In dat kader moet je absoluut eens kijken naar de unieke fotoserie, die Cathy van Frenetiek maakte onder de titel “Anders wat”. Even, na het bekijken van haar eindeloos prachtige rupsen- en vlinderfoto’s, doorscrollen naar beneden. Daar word je heel blij van, dat geef ik je op een (stem)briefje……!