 |
Omdat mijn kloris graag een reservehorloge wilde voor als z’n braillehorloge het even liet afweten, je bent dan als niet-ziende toch ’n beetje onthand, kocht hij bij de horlogeboer een “talking watch”. Volgens het doosje waar hij in zat kon het ding worden ingesteld op verschillende talen. English, French, German, Mandarin, Arabic, Finnish, Polish, Greek en ook Dutch. In de winkel werd dat even geregeld en ook de juiste tijd ingesteld. Tot zover was er niks aan de hand. We verlieten tevreden de winkel.
Omdat zijn braillehorloge vanwege een batterijvervanging even moest achterblijven, nam vader het nieuwe klokje meteen in gebruik. De vrouwenstem, die de tijd aangaf, was hard, om niet te zeggen knoeperhard! En vanwege het herstelde gehoor van mijn echtgenoot, ik schreef daar al over, véél te hard. En dat kon niet anders ingesteld. Het ding blèrde, ook voor ons, de halve straat bij mekaar. Even ongemerkt kijken hoe laat ’t was, was er niet bij.
Toen we vanmiddag zijn braillehorloge weer gingen ophalen, namen we het horloge weer mee wegens niet bruikbaar. De dame in de winkel had nog een ander horloge, maar dat sprak ‘nur Deutsch’. En ook nog op zo’n beschaafd volume, het was een verademing. En dat Duits was geen bezwaar, we zijn toch nogal Duitserig bezig in ons land de laatste tijd.
” Ik werd echt gèk van dat mens!”, zei mijn man over dat andere horloge. En dan te bedenken, dat het eigenlijk helemaal geen mens is, die vrouw met die stem. Maar ze was dus makkelijk en kosteloos in te ruilen. Dat zal ‘m met zijn échte vrouw niet lukken….ha, ha……..!