Weer eens ’n grappig onderzoek. Ze hebben proefpersonen onder handen gehad, die vanaf hun vroege jeugd, dat wil zeggen vanaf hun zesde, zevende jaar, muziekles hebben gehad en ook mensen die daar op latere leeftijd mee zijn begonnen. De eerste groep heeft betere hersenverbindingen omdat ze al op jeugdige leeftijd opdrachten hebben verwerkt, waarbij ze visuele, auditieve en motorieke aansturingen vanuit de hersenen moesten aanspreken. Dat kunnen ze nu allemaal meten, die wetenschappers.
Dat die lui dan ook allemaal betere muzikanten zijn geworden staat gelukkig helemaal niet vast. Dat komt doordat er bij het muziekmaken ook nog wel andere eigenschappen nodig zijn. Emotie, enthousiasme, presentatie, beleving en wat voor muziek het is. Je genre, zal ik maar zeggen. Speelt allemaal mee. Het hoeft niet alleen maar klassiek te zijn en ook niet alleen maar heavy metal. Ik noem maar wat. Dat is het leuke van muziek! D’r is van alles van.
Als je wel eens biografieën leest van beroemde musici en er achter komt hoe ze vanaf hun vroegste jeugd worden gedrild, omdat ouders en/of leraren hadden ontdekt, en dat zomaar zonder computer, dat ze van die goeie hersenverbindinkjes hadden, nou, dat vind ik wel es zielig, hoor. ( Maar dat heb ik met de voetballertjes van nu ook, maar dat zal wel weer een andere hersenafdeling zijn.)
Ik was zelf een jaar of zes, dat ik noten kon lezen. Geen partituren natuurlijk, maar gewoon als een kind van zes. Er was altijd veel muziek in ons huis en dat vormt je wel als kind. Ik had voor het eerst echt pianoles toen ik een jaar of tien was. Van Tootje, een secretaresse van het accountantskantoor van mijn vader. Dat deed ze dan in haar lunch-uurtje, want we woonden achter het kantoor. Ze gaf gezellig les, at onderwijl haar boterhammetje en dat waren dus mijn eerste stappen. Die vast nog goed waren voor mijn al tienjarige hersenverbindingen. Ik heb veel van haar geleerd, want ze was een goeie pianiste.
Maar toen ze veranderde van baan ging ik naar een ‘echte’ muziekschool. Dat was andere koek. Ik kreeg een lerares van het type rechtvaardig, maar zeer streng. Lette op gesmokkel met de vingerzetting en daar was ik nou juist zo goed in. Ik heb door verhuizingen nog andere leraren gehad ook, maar ik heb “nuttig” piano leren spelen. Heb dat zelf ook gelukkig nog door kunnen geven aan aardig wat mensen.
Ik heb een aardig goed muzikaal gehoor en dat is heel nuttig gebleken bij het begeleiden van schoolfeestjes, koortjes en cabaretgroepjes. Veel plezier van gehad. Zo spelen was erg leuk. Natuurlijk heb ik best wel eens gewild, dat ik het béter kon. Vooral als ik dan mensen hoorde, die vanaf het begin nog beter op de vingerzetting hadden gelet. Maar ach…..
Mijn kloris en ik hebben, de heer zij geprezen, allebei dezelfde muzieksmaak. Dat is lekker, hoor! Zo hebben wij onze Bach-momenten, Rachmaninoff-uren, jazz-stemmingen en we kijken zélfs naar ‘de beste zangers van Nederland”. Dat vinden ze zelf niet en wij ook niet. Maar er wordt in dat programma plezier-muziek gemaakt. En er zit een fantástisch stel muzikanten achter ze en dan kom je met elkaar tot verrassende dingen. Daar geniet ik van. Leuk toch…..?