Toch wel hartstikke grappig dat als je een Engelse zender opzoekt, je ineens een sportinterview ziet vanuit ons eigen Apeldoornse Omnisportcentrum, oftewel Omnisportcentre. En dat die lui het dan hebben over Eppeldorn.

Er was dit weekend geen eredivisievoetbal in Studio Sport vanwege die interlands, dus ze waren in Hilversum heel blij met ons. Apeldoorn heeft ze toch maar mooi aan een paar flinke uitzendingen geholpen. Op wereldniveau. Om de gaten op te vullen.

Het wielerfestijn is nu weer afgelopen. Nederland heeft ’n gouden, twee zilveren en drie bronzen plakken en dat is mooi.De opruimers en schoonmakers kunnen aan de gang en we gaan weer over tot de orde van de dag hier. We kwamen vanmiddag op de Oude Amersfoortseweg al een Engelse truck tegen van Sky op weg naar de boot.

Men was trouwens heel tevreden over de accommodatie en ook dat is mooi. De baan is namelijk vlak na de bouw ’n keer afgekeurd geweest. Maar nu weet ik niet meer of dat voor wielrennen of atletiek was. Er was iets met ’n bocht. Je kon er alleen maar kort door of zo. Nu was alles oké.

Er was veel enthousiast publiek en dat was erg gezellig. Marianne Vos, dat was de goudenmedaillewinnares, zei: “Zo leuk man, het was net Thialf!” Nou, dat vind ik een compliment voor het Eppeldornse publiek…..

***Ik dacht, dat ik heel origineel het woord ‘wielschaatsen’ had bedacht, maar het is gewoon een ander woord voor skeeleren! Ik had natuurlijk zelf wel kunnen bedenken, dat het al bestond…….

Mijn kloris heeft net als ik een iPhone. Hij is in het ontdekken van de mogelijkheden van dat apparaat veel verder dan ik. Daar ben ik uiteraard ongelooflijk jaloers op, maar dat laat ik niet merken.

Hij leest elke morgen de kranten via z’n telefoon. Daar heeft ie mij niet meer voor nodig. En hij installeert, als hij leuke apps tegenkomt, waar hij wat aan heeft (en die niet te veel kosten, hoor, want zo is ie dan ook wel weer) zelf op z’n iPhone. Gewoon, alsof het niks bijzonders is, dat hij dat als blindganger zelf kan. Hij is dus een handige bliksem.

Nou meldt hij dat natuurlijk wel even, zo heel nonchalant, want hij vindt het uiteraard zelf ook wel leuk, dat hij daar geen hulp bij nodig heeft. ’t Is meer dat je het even weet dus. Maar wat zegt z’n liefhebbende zoon dan: “Oh mooi, dan kun je in Casa Bonita leuk de blits maken.” Casa Bonita is hier in Apeldoorn een tehuis waar je terecht kunt als je thuis als bejaarde niet meer zo tot je recht komt, zullen we maar zeggen.

Nou ja, zeg! Een beetje respect voor de ouderdom is er niet meer bij tegenwoordig……..

Om onze blijdschap te tonen, dat het gelukt is om het Wereldkampioenschap Baanwielrennen binnen onze stadsmuren (die we niet hebben, hoor, dat is maar bij wijze van spreken….) te krijgen, heeft de gemeente door de stad heen overal gekleurde fietsen in lantaarnpalen laten hijsen. Zo’n 200 stuks. Je moet het even weten, want ze hangen nogal hoog, maar dan valt het wel op. Die fietsen kwamen als ‘niet afgehaald’ uit de politiekelder. Het zijn dus allemaal hele gewone modelletjes, alleen nu wel oranje, blauw, geel, rood en zo. Als je nog op zoek was naar je vehikel is ie nu totaal onherkenbaar. Vergeet ‘m dus maar.

Het WK is vandaag officieel begonnen. In het Omnisportcentrum waar de wereldtop zich bevindt. Van het baanwielrennen dan. Eddy Merckx was er trouwens ook en Sven Kramer. Ik noem maar een paar beroemdheden. Nou, leuk toch? Apeldoorn in the picture. Met fietsen op hóóg niveau. De prestaties zullen dat ongetwijfeld ook zijn.

Hoewel het Omnisportcentrum op hooguit ’n kilometer afstand ligt van ons huis, zien we het allemaal wel op de televisie. De wereld is klein……..

IJsbeertje (dat ‘tje’ kon er inmiddels wel af) Knut is dood. En er is een menselijke rouwhype ontstaan. Want het is zielig, dat ie dood is. Bloemen, kaarsjes, briefjes en tekeningen, de hele rataplan. Hij zou gestorven zijn aan stress. Dat is dus niet zo. Na onderzoek is gebleken dat ie ’n hersenafwijking had.

Dat had z’n moeder dus goed gezien, want die heeft hem verstoten. In de vrije natuur was hij naamloos aan z’n eindje gekomen als ’n zwak jong. Zo gaat dat. Om de soort sterk te houden, geen kneusjes. Je zou bijna denken: “Waar bemoeien mensen zich dan eigenlijk mee?”. Tja, dat is ons menselijk gevoel, óók natuur waarschijnlijk: opkomen voor de zwakken, hoewel niet elk mens daar even sterk mee begiftigd is.

Maar bij Knut heeft het dus kort geholpen. Hij heeft op zijn beurt de Berliner Zoo wel vier jaar lang aan een commercieel succesvolle publiekstrekker geholpen. Als er een ijsberenhemel is zit ie daar vast tevreden op terug te kijken…….

Op maandag- en vrijdagavond kijk ik met de mannen vaak mee naar Voetbal International. Een door dat blad en een biermerk gesubsidieerd cabaretprogramma, dat daarnaast ook over voetbal gaat. Met drie heel verschillende mannen. De op turbosnelheid pratende presentator Wilfred Genee, ex-voetballer René v.d.Geit, zoals ik hem wens te noemen en de zwaar besnorde Johan Derksen, die als speeksel azijn in z’n mond heeft. Ze bespreken met elkaar de wereld die voetbal heet. Er zit dan ook nog een wisselende sidekick bij, die al of niet deskundig is op het vlak van de materie. Bovendien wordt de zaak omspeeld door een stel muzikanten, van wie we vinden dat de zanger z’n mond moet houden, want dan horen we de band beter, want die is wél goed.

Het is natuurlijk een soort voetbal-Boulevard, want alle roddels, foute scheidsrechters, familiedrama’s, transfers, niet capabele clubbestuursleden komen langs. Becommentarieerd door de heren. En het publiek dat er zit smult ervan en lacht precies op tijd. Al met al de juiste ambiance om mensen belachelijk te maken en dat doen ze dan ook met verve.

Als voorbeeld wil ik ’t even hebben over Jeroen Verhoeven van Ajax, die op dit moment Stekelenburg vervangt, die z’n duim gebroken heeft, hetgeen lastig is voor een keeper. Jeroen is een uit de kluiten gewassen jongen, stevig zogezegd. Hij doet er alles aan om zijn gewicht in de hand te houden, maar het is gewoon zijn bouw. Maar toch kraakt iedereen ‘m af. Zo is het zijn schuld dat Ajax verloor van Ado afgelopen zondag. Een heel stadion roept wanneer hij in actie komt, keurig ingestudeerd: “Pizza! Pizza!”. Geintje, zeggen ze dan. Ze noemen hem ‘ de frikandel’, ( terwijl ik persoonlijk de vorm van een frikandel zeer slank vind) en meer van dergelijke benamingen. Dat vindt Jeroen niet leuk.

Ik vind het ook raar. Er zijn en waren toch wel meer doelverdedigers die flink aan de maat waren. Ik herinner me Piet Schrijvers, die “De Beer van de Meer” werd genoemd. Een geuzennaam. Hij heeft ook nog “De Bolle van Zwolle” geheten. En ik vind het zielig voor Verhoeven. Als ie zich nou slecht zou bewegen of zo, maar hij keept best goed voor zover als ik ’t gezien heb. En ik heb natuurlijk een ervaren kijk op stevige mannenfiguren.

Nee, die lui van VI hebben veel te veel invloed op de publieke opninie. Ze zéggen dat ze zich daar niet zo van bewust zijn. Maar we hebben het wel over een groot deel van de voetbalsupporters natuurlijk en die lezen VI in plaats van opniniebladen, tja……..

Van m’n dochter kreeg ik een berichtje doorgemaild over een blinde man in Engeland die, toen zijn geleidehond zélf blind werd, weer een nieuwe geleidehond nam. Die was niet alleen hem van dienst, maar ook de vorige hond van de man. Dat is natuurlijk leuk. We hebben al vaak het zogenaamde ‘mopje’ gehoord : “Een blinde geleidehond, wat heb je dáár nou aan!” Die ‘n’ hoor je natuurlijk ook niet.

Maar het bericht is minder spectaculair dan het er uit ziet, hoor. Heel veel blinde mensen behouden hun oude hond, ook als er een nieuwe moet komen, als die vanwege ouderdom of ’n ander gebrek z’n werk niet meer kan doen. Je bouwt door de jaren heen toch een enorme band op met zo’n beest. Je gebruikt hem, maar een gebruiksvoorwerp is het niet.

Zulke honden kunnen doorgaans ook bijzonder goed met elkaar opschieten, omdat ze sowieso sociaal zijn opgevoed. Het waren labradors en die zijn “willing to please”. En dat ze elkaar dan ook ‘helpen’ lijkt me logisch en is ze snel aangeleerd. De foto die ik ergens zag, waarop de ene hond de andere uitlaat, is schattig om te zien, maar lijkt toch ’n beetje op een circusact. En dat zo’n bericht de krant haalt lijkt me veel te zeggen over mensen……

Nou, die kwam niet. Hij komt sinds vorig jaar ook bij onze buren, nadat die eerst bij ons de kat uit de struik hadden gekeken hoe hij ’t deed. Uiteraard combineert de tuinman onze lusthoven uit economisch oogpunt en schoffelt eerst bij de een en daarna bij de ander.

Ik drop mijn uitgelezen Libelle altijd bij de buurvrouw op de keukentafel, waarna zij hem meestal in het ziekenhuis neerlegt, waar ze de laatste tijd nogal eens moet zijn. Een nuttig leven voor een uitgelezen damesblad. Ik zei dus tegen mijn buurvrouw, toen ik even bij haar was: “Nou, de tuinman is niet geweest, hè?” “Nee, want die komt volgende week!”, zei ze.

Je gaat twijfelen, maar ik weet zeker, mijn man zat er bij en die is behoorlijk bij de pinken, dat kan ik je melden, dat hij écht tegen ons gezegd heeft: “De achttiende kom ik weer.” Met onze buren sprak hij de 25e af.

Ik ben nu blij om een paar dingen. Ten eerste is het héérlijk zonnig weer, zodat ik zo direct even buiten ’n kopje koffie ga drinken, ten tweede is de tuin al opgeruimd, niks mis mee, en ten derde heeft de tuinman zich vergist en ben ik niet achterlijk. Allemaal dingen om gelukkig van te worden.

En ik héb nog ’n tuin en geen tsunami te verwachten, dus wat kan ons gebeuren…….?

Is het nou alleen bij ons in het vroege voorjaar zo’n rommeltje in de tuin? Ik ben net een beetje aan het opruimen geweest, want morgen komt de tuinman weer voor het eerst. En dan schaam ik me natuurlijk dood voor de stukgevroren potten die er staan en die ik voor de winter binnen had moeten zetten. Is er niet van gekomen.

Het kerstmannetje met lantaarn en hertje, dat in de sneeuw zo hartstikke leuk stond te wezen, was dat uiteraard allang niet meer en had opgeruimd moeten worden. Is er niet van gekomen. Nu heeft ie ’n gaatje in z’n hoofd, want het heeft een paar weken geleden nogal gestormd en daarbij is hij op zijn achterhoofd gevallen. Nou ja, zolang ik het maar niet ben. Bij hem heeft dat geen gevolgen, behalve dat gaatje dan, maar als je hard loopt zie je er niks van.

Voor het oog ziet het er buiten wel weer aardig netjes uit en de tuinman komt niet voor niks. Ook letterlijk niet. Ik lijk ’n beetje op m’n moeder, die een dag voordat haar hulp kwam soppen, zich ook totaal uit de naad werkte, want “wat moest dat mens wel denken!”. Ik ben dus gewoon erfelijk belast. Verder wel redelijk normaal, maar ja, dat zijn van die trekjes, hè? Zo heeft mijn familie nog wat te lachen, dus wellicht heb ik toch een piepklein gaatje in mijn hoofd………

***Verbal Jam had het er al over, dat we ons niet ongerust hoeven maken, want de ramp in Japan zal geen invloed hebben op de leverantie van de consumentenelektronica hier te lande, want die komt godzijdank veelal uit China of Europa. Nou, een hele opluchting. Wat zouden we moeten beginnen. Maar over zo’n bericht zou je je plaatsvervangend toch een potje gaan zitten schamen, zeg. Dat zou toch het laatste moeten zijn, waaraan men denkt. Maar ja, er zullen wel minder auto’s geproduceerd worden daar en op de beurs gaat het ook niet best met alles wat Japans is. ’n Ramp dus.

Als je de foto’s ziet, de video’s en met name de satellietfoto’s, waarop je kunt zien hoe het wás en hoe het nu is kun je je nog geen voorstelling maken van hoe het daar moet zijn. Op die foto’s vanuit de ruimte zie je ook geen mensen, want op die afstand zijn het de mieren, die mensen in zulke omstandigheden zijn. Niet meer dan dat.

De tegenstanders van kernenergie maken natuurlijk ook dankbaar gebruik van de gebeurtenissen. Ik heb ook altijd wel wat twijfels gehad, hoor, want waar ze het kernafval moeten laten is nog steeds niet goed duidelijk. Maar iedereen wil wel dondersgraag de elektriciteitsvoorziening op peil houden, want alles moet wel blijven werken. Vanmiddag hoorde ik op de radio een mevrouw, die het had over de kolenmijnrampen die er in het verleden toch ook zijn geweest, dus waar zeurt iedereen over? Risico van het vak. Staat even niet in verhouding, dacht ik.

Maar moeder natuur is het aardig aan het regelen heb ik ’t idee. Er zit een beetje veel beweging in onze aardbol, vind ik. En er gebeurt zo hier en daar nogal wat aan natuurrampen de laatste tijd. Ik ben heus geen doemdenker, hoor, en als ik de krokussen in de tuin zie en vanavond, terwijl het al behoorlijk donker was, een merel heel hard hoor fluiten in de heg, dan word ik daar best blij van. De lente komt. Maar die arme Japanners.

Onze schoonzoon werkt hier voor een Japans bedrijf. Tot nu toe merken ze nog weinig van een en ander, zegt hij, maar ja, wat is nou vier dagen………

Mensen, die iets te maken hebben met journalisten, of er zelf een zijn, hebben het om dat duidelijk te maken altijd over “stukkies”, als ze het over columns van zichzelf of anderen hebben. Zal wel vaktaal zijn en daar weet ik natuurlijk niks van.

Ik mocht vroeger van mijn ouders niet slordig praten en nooit zulke verkleinwoorden gebruiken. Dat vonden ze te Amsterdams. Ik kreeg nooit een briefie mee naar school en de post bezorgde bij ons geen pakkies. En koppies thee of koffie werden er niet gedronken. Maar een kopje kofje ook niet en dat vond ik dan wel weer raar……