Hoorde vandaag nog ’n leuk blindenmopje. Vrienden van ons, van wie de man verstoken is van zicht, zouden op vakantie gaan. Met de auto. Zijn vrouw rijdt, slim in hun geval. Weten wij alles van. Ondanks zijn blindheid is die man érg handig en ook technisch begaafd.

Het was al ’s avonds laat, maar er moest in de auto nog iets worden aangesloten, een draadje doorverbonden of zo en hij zei, dat ie dat toch nog maar even ging doen. Om te kunnen gaan slapen met het idee dat alles in orde was en ze zó weg konden. Zijn vrouw ging vast naar bed.

Toen hij zo bezig was stonden er ineens twee politieagenten naast de auto. “Mogen wij éven weten wat u daar aan het doen bent, meneer?” vroegen ze streng. “Ik sluit een draadje aan” zei onze vriend “en ja, dit is mijn auto. Ik woon hier.” “Ja, ja……” zeiden de dienders.

Pas toen zijn vrouw, in pyjama, bevestigde dat het écht hun auto was en die duistere figuur haar wettige echtgenoot en dat hij door zijn onvolkomenheid geen licht nodig had bij zijn geknutsel, geloofden ze hem en maakten zelfs zo’n beetje hun excuus. De buren hadden de politie gebeld, dat er iemand in het donker in een auto zat te rommelen. Ze hadden de buurman niet herkend.

Toch mooi, hè, sociale controle? En dat ze dan ook nog kómen…….!

We zagen op Discovery een programma, waarin wetenschappers uit de doeken deden wat er allemaal mogelijk gaat zijn op het gebied van onze genen. En dat in een niet eens zo ver verwijderde toekomst, hoor! Dat bijvoorbeeld een lichaam zichzelf kan ‘repareren’ . Bij een muis was ontdekt dat die het al kon. Over een poosje zullen ze er achter zijn hoe dat werkt en welk gen daarmee gemoeid is. Ook voor mensen. Dan zetten ze dat bepaalde gen bij iemand gewoon aan. Knopje om en voilá: nieuwe hartklep! Er zouden zelfs verloren ledematen opnieuw kunnen aangroeien. Er schijnen beesten te zijn, waar dat al bij gebeurt.

Bovendien is er een gen ontdekt, dat verantwoordelijk is voor onze veroudering. Als ze dat kunnen uitschakelen of vertragen zou je zomaar 150 kunnen worden!

Daar moet je toch niet aan dénken, zeg! De vergrijzing vinden ze nu al zo’n probleem! En tot je negentigste aan het werk blijven zal dan ook wel moeten, anders wordt het allemaal onbetaalbaar. Maar je wilt niet weten hoe gefascineerd die wetenschappers zijn door alles wat ze ontdekken! Die gaan wel door, hoor!

Er zal wel iets verzonnen moeten worden om de overbevolking een beetje in de hand te houden. Ik herinner me in dat verband een aflevering van Star Trek, waar ik destijds een grote fan van was. Daar kwam toen een volk in voor, dat van zijn leiders op z’n zestigste moest opstappen. Verdwijnen zogezegd. Wát je ook aan ’t doen was op dat moment, nuttig of niet nuttig, als je zestig werd was het einde verhaal. “Lang zal ze leven” werd er niet meer gezongen op je verjaardag.

Je kreeg wel een mooi ‘afscheidsritueel’, je ging niet zo maar bij het grof vuil, maar toch…pfft!…een soort van weggebeamd werd je. Anders werd het te druk. Iedereen wist wel waar ie aan toe was. Kon zich voorbereiden, van alles regelen met de familie in afwachting van de onvermijdelijke dag.

Captain Jean Luc Picard vond het uiteraard ‘onmenselijk’, deze regeling en wilde wel iemand redden. Daar ging het verhaal dus over of het ethisch verantwoord was en zo. Praktisch was het zeker, maar hij vond het toch niks. Hoe het afliep weet ik eigenlijk niet meer, maar ik heb het idee kennelijk onthouden.

Stel dat die gen-jongens op deze voet doorgaan dan zal er toch ook wel nagedacht moeten worden over een dergelijke werkwijze. Of dat op je zestigste zou moeten, nou, met dat gen dat je niet laat verouderen is dat misschien wat aan de vroege kant. ’n Prettige gedachte is, dat ’t niet mijn probleem zal zijn. Ik mag, als er geen rare dingen gebeuren, nog gewóón verscheiden. En zestig ben ik al geweest…….

Om zo gezond als een vis te blijven, zegt mijn dokter, moet je ‘m eten. Een advies dat niet zo leuk klinkt voor de vis, maar ik ben Marianne Thieme niet. Op vrijdag en zaterdag is de viskraam, die bij ons winkelcentrum staat, in bedrijf. De mevrouw die erin staat is zelf geen Hollandse Nieuwe meer, maar haar zoon is een lekkerbekje. Een leuke jongen. Het is er dan ook druk. Opvallend veel oudere mensen ook, maar die hebben ook zo’n dokter waarschijnlijk.

Toen ik zaterdag op mijn bestelling stond te wachten, kwam er een kennis van de visfamilie zijn portie gezondheid halen. Hij vertelde, dat hij sinds ’n week gepensioneerd was, wegens het bereiken van de AOW-leeftijd. “Verrek, ben jij al 65?”, zei de visman “Dat had ik je niet gegeven, hoor!” “Komt door jullie vis, kerel!”, zei de AOW-er.

Hij zei ook, dat ie wel ’n beetje opzag tegen z’n pensioen. Nu nog ’n vakantiegevoel en ze waren ook nog ’n beetje aan het verbouwen, maar als dat allemaal over was, wat dán?

De jongen achter de toonbank zou het wel weten. “Man, niks te hoeven, niks te moeten! En ik móet nog zo lang!” De pensionado keek ’n beetje zorgelijk. Ik stond toch m’n tijd te verdoen en heb ervaring met de materie dus vertelde ik maar eens, dat het verhipte gauw went. Wel zorgen, dat je voldoende te doen hebt. Toen ik ’t zei, vond ik mezelf opeens vreselijk eigenwijs, zo van “waar bemoei je je mee”, maar ja, betwetertje, hè? Ben ik nog jaren voor betaald ook.

Toen zei de man, die ook leraar geweest bleek te zijn, dat de school al gevraagd had of hij zo nu en dan hand-en spandiensten zou willen verlenen. Moest ie over nadenken.

“Heb je ’t altijd graag gedaan?”, vroeg de vismevrouw. “’t Móóiste wat er is, lesgeven op ’n school!”, zei hij toen. Hopelijk mag hij dus zijn ervaring van jaren nog ergens spuien en laten ze ‘m niet de schoolkrant in elkaar nieten of het schoolplein aanvegen. Ik meende dat daar zijn onzekerheid ’n beetje zat. Ik ben nou eenmaal een gevoelig type. “Dan eerst maar eens lekker mijn gezonde visje opeten!” zei de visjongen vrolijk “Dat is dan vier euro veertig.”

Nou, niet duur betaald, toch, die vis……..?

Sjonge, er is weer een hoop commotie over de Staatsloterij, zeg! Er zou worden gesjoemeld met de Jackpot, hele loten en vijfde-loten zouden over één kam worden geschoren, waarbij de hele loten aan het kortste eind zouden trekken, omdat die maar 32% uitmaken van het totaal aan verkochte loten. Ik snap er niet veel meer van.

Wij hebben per maand altijd twee hele loten in dit huis, die we zelf uitzoeken bij de Readshop, waar het verkopen van boeken om te lezen niet de corebusiness is. Mijn man had vorige week gedroomd over een 4 en een 8, die succesvol zouden zijn dus wat doe je dan? Je neemt een lot met eindcijfer 4 en een met eindcijfer 8. Dat lijkt me logisch. Niet dat het veel heeft geholpen, want het ene lot leverde zeven euro op en het andere vijftien. Dat is meer dan we meestal hebben. Onder het motto “beter wat dan niks” ben je al gauw tevreden.

Maar door al die drukte ga je toch nadenken. Want als je nou géén loten meer koopt, win je in ieder geval élke maand dertig euro! Die krengen zijn inmiddels vijftien euro gaan kosten, als je de jackpot er ook bij wilt, en wie wil dat nou niet. Twaalf keer dertig euro en dan de Koninginnedagloterij en de Oudejaarsloterij er nog bij: 14 x 30 = wel mooi 420 eurootjes! Iemand, die met een staatslot zo’n bedrag wint belt z’n hele familie rond om het te vertellen, toch?

We moeten er echt maar eens diep over na gaan denken. Ja, ja, de spanning van “stel je nou toch es voor, dat…..” die mis je dan. En dat is bij ons elke maand toch wel even ’n onderwerp van gesprek. Zou je gaan verhuizen? Het bedrijf van onze zoon een leuke boost geven? Ook de andere kinderen eens leuk blij maken? Dat zijn ze al, maar het kan altijd blijer natuurlijk. Al die droomconversatie valt dan weg.

We zien wel. Eerst maar eens nadenken wat we allemaal met die gewonnen 22 euro gaan doen. Nieuwe loten kopen of ………..nou ja, eerst maar es afwachten of vader nog iets aardigs droomt……

Onze krant had vanmorgen een katern, dat in zijn geheel ging over fitness, wellness en gezond leven. Als je dat allemaal leest, ga je je van alles afvragen. Óf je eigenlijk wel gezond leeft bijvoorbeeld. Of dat je spoorslags aan de fitness, de wellness of op z’n minst aan nóg gezondere voeding moet. Zo je daar al niet op let dan. Wij doen dat best aardig, hoor (hoewel die barbecue van gisteravond bij onze oudste dochter, ter ere van Schotland-Nederland, misschien wel te lekker was….). Misschien moet het dus nóg gezonder. We willen het wel gezellig. We zien wel.

Nou is het september en al die sportscholen, fit-en wellnesscentra zijn natuurlijk uit hun zomerslaap ontwaakt en willen heel graag de winter in met ’n heleboel cursisten. Neem ’t ze eens kwalijk. En daar was dit krantenverhaal ongetwijfeld voor bedoeld. Advertenties van al die bedrijven, de een al mooier dan de andere. Maar ik word er ’n beetje moe van. Dat ligt aan mijn gemakzuchtige karakter en zeker niet aan mijn leeftijd of conditie, neem dat van mij aan.

Er stond ook een heel artikel in over bedrijven, die bodyscans aanbieden. Die, waar dit verhaal over ging, stond in Duitsland, net over de grens. Voor duizend europiek, en dat is een koopje, zeggen ze, kan je je hele lijf laten onderzoeken op gebreken en voortijdige diagnoses laten stellen. Voor het te laat is zogezegd. Nu vraag ik me af: zou je dat nou moeten doen? Als je voor je gevoel gezond bent?

Persoonlijk ken ik niemand, die op deze manier door de mangel is geweest, maar dat kan komen door de laag van de bevolking waarin ik me bevind. Ik zou het in ieder geval nooit laten doen. Waarschijnlijk stam ik in de verte dus af van de struisvogels, dat is een mogelijkheid. Maar ik vind dat wel zo rustig eigenlijk.

Wij hadden vorige week een reünie van onze oude werkkring en kwamen diverse collega’s tegen, die zo het een ander hebben gemankeerd de laatste tijd en nóg mankeren zelfs. Wij hebben elkaar dus gefeliciteerd, mijn kloris en ik, met het feit dat het, ondanks de ouderdom, goed met ons gaat. Daar zijn we blij mee. Bovendien zijn wij elkanders scan. Ik zíe ’t direct als mijn baardmans eens ’n dagje niet zo goed in z’n vel zit en hij hóórt aan mij meteen wanneer dat zo is. Mooi geregeld, toch? En goedkóóp, jôh……!

Het bier was op dus moest er bij de zaterdagse boodschappen een krat Grolsch mee. Onze C1000 heeft winkelwagens waar zo’n krat bovenop een rek gezet moet worden. Eerst hadden ze dat rek onderaan de kar zitten, heel prettig ter hoogte van je gevoelige scheenbenen. Maar dat scheen een plaats te zijn, die diefstal bevorderde. Menigeen slaagde erin, ongezien door de caissière, een krat langs de kassa te smokkelen. Dat kan dus niet meer, want het krattenrek zit bovenóp de winkelwagen.

Het op de winkelkar plaatsen van een volle krat bier is geen punt voor mij, hoor, dat je dat niet denkt! Maar de zwaai, waarmee zo’n afgetrainde sportschooljongen dat doet, tja, dat ziet er toch anders uit dan van zo’n ouwe muts. Dus wij stonden even te wachten bij de Grolschkratten tot een jongeman klaar was met een dergelijke actie bij zijn eigen winkelwagen. Ondertussen zei ik tegen mijn man: “Je wou toch Grolsch, hè?” Eigenlijk een onzinnige vraag, want Grolsch is gewoon het merk hier in huis. Weekend, voetbal, Grolsch, dat is het wel voor de mannen.

Ik klapte het rekje dus vast uit en toen zette die jongen ineens met zo’n sportschoolzwaai een kratje op onze kar. “Wát ’n service!” riepen wij blij. “Graag gedaan!” zei hij. ‘Sire’ roept dan wel : “Onbewust worden we steeds asocialer”, maar bewúst ook best nog wel socialer, hoor, dat mag ook wel es gezegd…..

De waanzin ten top. Ik las, dat er in Zweden een man is, die bezig is zijn ‘borsten’ zodanig te ontwikkelen dat hij zijn kinderen borstvoeding kan geven. Dat doet ie niet met hormonen of iets anders chemisch, maar door de zaak op te pompen en dan zou een en ander voor elkaar moeten komen.

Hij studeert ondertussen ook nog economie aan de universiteit en zijn medestudenten zijn, omdat die pomptoestand om de paar uur moet gebeuren, daar vaak getuige van. Velen vinden dat niet kunnen, maar volgens de man is dat hún probleem en niet het zijne. Wetenschappers volgen de pogingen, maar denken niet dat hij veel succes zal hebben. “Een paar druppels, hooguit!”, zeggen ze. Nou, dat lijkt mij de moeite niet.

De man zegt dat hij door borstvoeding te geven een betere band wil opbouwen met zijn kinderen. Het is dus pure jaloezie. Borstennijd. Zijn vrouw heeft iets dat hij niet heeft. Ik zou zeggen: hij heeft ook wel iets dat zij niet heeft. Maar daar zal ze niet moeilijk over doen. Zo is het toch bedoeld allemaal!

Een Zweedse psychologe zegt dat ie z’n borstkas maar moet gebruiken om z’n kinderen te knuffelen. Dat is minstens zo onmisbaar als moedermelk, dat niet voor niks zo heet.

Ik hoop dat hij gaat inzien, dat het een heilloze actie is en belachelijk gedoe. Het idee veroorzaakt bij mij alleen maar een zeer krampachtige houding: het stuitje tegen de borst…….

“Vandaag begint de meteorologische herfst.” De weermannen en de weervrouwen vinden dat altijd érg interessant om te vermelden. Net of dat iets heel wetenschappelijks is, waar wij geen weet van hebben. Voor ieder ander begint de herfst gewoon op de 21e, zoals élk jaargetijde op de 21e van een bepaalde maand wisselt.

Ik wou wel es weten wat nou het verschil was tussen zo’n meteorologisch tijdstip en het aanbreken van, zoals in dit geval, de herfst voor de boeren, burgers en buitenlui, het gewone volk dus. En weet je waaróm vandaag voor de weerkundigen de herfst aanbreekt? Omdat dat makkelijker is voor het bijhouden van de statistieken! Ze werken liever met hele maanden.

Ze boren ons gewoon om administratief gemakzuchtige redenen maar liefst drie weken zomer door onze neus! Dus…doen of je ze niet hoort, hoor, die lui! Oké, ik weet ook wel: je moet weer naar school en naar je werk, maar dat kan natuurlijk ook wel bij lekker weer. Of we de herfst dan al laten beginnen, nou, dat maken we zelf wel uit. Het is nog zomer, ondanks de winkels met herfstcollecties, de bolchrysanten, de paddestoelen, de spinnenwebben en de pompoenen. En ondanks de boerenkool en de spruitjes, die deze week verdorie alweer in de aanbieding zijn. (Meteoro)logisch….nou já, zeg…..!

Sommige kinderen groeien op met zeilboten en andere kinderen groeien op met motoren. Mijn oudste broer en zijn vrouw waren, toen ze nog leefden, fervente motorrijders. Ik heb me er altijd over verbaasd dat mijn schoonzus, een klein vrouwtje, overweg kon met een zware motor. Als je aan haar vroeg hoe dat kon zei ze: “Je moet er mee rijden, niet stilstaan.” Je kunt wel stellen dat met name hun oudste zoon ‘met de helm is geboren’. Nadat hij jaren in loondienst was, is hij een paar jaar geleden voor zichzelf ’n motorzaak begonnen in Noord-Holland.

Motoren en hun aanverwante zaken zijn niet bepaald mijn wereld, hoewel ik ooit in een grijs verleden even ’n Vespa-scooter heb gereden. Nadat ik geslipt was, tijdens een lesje van mijn broer op een zanderig achterafweggetje, dacht ik: “Nee, dit is toch niks voor mij” en ben ermee gestopt.

Maar ik was benieuwd hoe het mijn neef zakelijk verging. We hebben niet zo heel veel contact, treffen elkaar wel eens bij familie. En ik tikte dus de naam van zijn business in en toen kreeg ik een keurige website. Daarop stonden ook goeie reacties en aanbevelingen van klanten en bezoekers, ook op de motorforums, die ik aanklikte trouwens dus ik denk, dat ’t hem wel goed gaat. Hij is ook een sleutelaar, net als mijn broer, en die liggen goed in de markt.

Het motorvirus zit verder ook nog wel in onze familie, hoor. Mijn zwager rijdt een Harley Davidson uit 1943 of daaromtrent, waar hij superzuinig op is. Hij is ook lid van de HD-club en zo. Mijn schoonzoon rijdt ook motor, naar zijn werk onder andere, waarbij hij de grote weg op moet en dan is een motor vaak handig. Maar meestal is het, omdat zijn vrouw de auto nodig heeft!

Bij het bezoeken van zo’n motorsite zag ik, dat ze daar wel eens leuke oneliners droppen. Zo zag ik: “If you think you don’t need a helmet, you probably don’t.” En deze dan : “Limits are created for unskilled people.” Nou, daar loop ik ook dagelijks tegenaan met mijn computertje, ha, ha!

Er is wel iets dat ik vervelend vind aan motoren. De berijders zijn zo akelig kwetsbaar! Je kunt maar zó onderuitzeilen……

Zeilstertje Laura Dekker is geen gewóón meisje van dertien, laten we dat even voorop stellen. En het is bovendien niet zo gek, dat er nogal wat belangstelling is voor haar plan in haar eentje, weliswaar in gezelschap van haar hond, de wereld rond te gaan zeilen. Er zitten nogal wat haken en ogen aan dat plan, waar het de leerplichtwet, de macht van haar ouders én die van de Raad van de Kinderbescherming betreft.

Ze kán zeilen. Heeft vanaf haar zesde een eigen boot, las ik, dus een beginnertje is het niet. Maar ervaren zeezeilers zien toch wel beren op de golven. Zal ze fysiek opgewassen zijn tegen een orkaan? Aan een hond heb je dan niet veel. Misschien gaat ie nog wel overboord ook.

En, al lijkt dat niet zo met al die computermodellen, weer voorspellen is tegenwoordig best moeilijk! Kijk maar naar de weeralarmen van het KNMI. Dat waarschuwt voor iets dat niet komt, maar dat kan natuurlijk ook best andersom. Niet waarschuwen voor iets dat wél komt! Ze is niet dom, gaat elke drie weken aan land, maar een volgbootje heeft ze niet. De eerste de beste Kanaalzwemmer wel en wat is dat nou voor een afstand?

Maar het is haar wens om de jongste zeezeiler te zijn, die rond de wereld gaat. Gewoon een soort Guinessbook-verhaal dus. Is dat nou een reden? En ze heeft er nog haast mee ook, want anders hoeft ’t niet meer vanwege concurrentie. Je meten met leeftijdgenoten in een flinke zeilwedstrijd, is dat niet sportiever?

Nee jongens, ik vind het helemaal niks. Als moeder (en van Laura’s moeder heb ik nog niks gehoord of gezien) zou ik twee jaar lang slapeloos zijn, als mijn kind op deze manier onderweg was. Wat kan ze niet allemaal tegenkomen aan ellende. Nou ja, als ze niet weg mag of kan, dan zal ze de pest in hebben, maar dat hebben pubers wel meer. Ik hoorde trouwens, dat ze drie paspoorten heeft! Duits, Nederlands en Nieuw-Zeelands. Hoe komt ze daar nou aan? Weet Wilders dat wel…….?