Zo, daar ben ik weer es. Ik had last van onrust en was ongerust, maar dat is wat geluwd gelukkig. In ons huis dan. Want daarbuiten zijn de gemoederen nogal verhit. Met onbegrijpelijke dingen als gevolg.

Wie steekt er nou een teststraat in brand? Wie vernielt een treinstation, komt op het idee zoiets leuks als een piano, die daar staat zodat iedere voorbijganger, die daar zin en liefst talent voor heeft, er op kan spelen, in elkaar te trappen, ’n supermarkt te plunderen en te vernielen, vuurwerk te gebruiken om hulpverleners te hinderen, zelfs een ziekenhuis aan te vallen? Dat je misschien wel eens nodig zou kunnen hebben als relschopper.

En dat allemaal omdat iedereen, die na negenen niet buiten hoeft te zijn, noodzakelijke uitzonderingen daargelaten, even een paar uur binnenshuis moet blijven. Waarvan je de meeste uren, als het goed is, toch al slapend doorbrengt. Ik weet, dat dat erg leeftijdgebonden is, dat kun je niet uitvlakken! Het zijn hoofdzakelijk jonge mensen die de rotzooi trappen. Er was in Eindhoven een arrestant van 13 jaar.

En ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat het gewoon een tijdverdrijf is en niks anders. Een stapeleffect van ze goed uitkomende oorzaken: de “maatregelen”, het vuurwerkverbod en nou ook nog die avondklok. Ze hebben er geen idee meer van waar die regels en die avondklok ook alweer voor bedoeld waren. Het terugdringen van het virus. Rellen is leuker.

In Apeldoorn is de ME er ook aan te pas gekomen. Er werden oproepen gedaan om naar de Maten te komen. “Neem zware vuurwerk mee!” stond er. De docenten Nederlands worden blij van zo’n tekst. Het is hier geen Urk of Amsterdam geworden, Maar ik vind het wel naar in het rijtje te staan van ‘onrustige’ steden. Jammer, jammer.

Vroeger las je wel es: “Moeders, hou je dochters binnen!” als er soldaten of motorclubs in de buurt kwamen. Nu zou ik zeggen: “Ouders, hou je dochters én zonen binnen”…..

Het is doorgaans niet mijn gewoonte om iedereen pas op 8 januari een gelukkig en gezond nieuw jaar toe te wensen, maar we hebben nogal spannende weken achter de rug dus kwam het er niet zo van.

Ons oudste kind moest een aantal nare onderzoeken ondergaan en naar aanleiding daarvan een spannende operatie met onzekere uitslag. Ik ga niet uitweiden, want het is beter afgelopen dan de dokters en wij met z’n allen gedacht hadden.

Maar e.e.a. is iedereen niet in z’n kouwe kleren gaan zitten. daar kun je van uitgaan. Ik kan echter nu wensen voor een goede gezondheid uit gaan delen aan iedereen inclusief onze eersteling. Ze moet nog herstellen, maar is vandaag thuisgekomen vanwaar ze liever niet meer wou zijn: het ziekenhuis. We zijn blij en gelukkig.

Dus is het jaar eigenlijk goed onderweg. En wordt vast beter dan het eerst was. Als de prikacties overal goed op gang komen in de goede betekenis van dat woord. Blijf alert en gezond…..!

…..zal dit jaar heel anders zijn. Maar we maken er het beste van. Daarom wens ik iedereen warmte en gezelligheid en voor het jaar 2021 een beter jaar dan het vorige. Ook heel anders, maar vast wel goed. En lente wordt het vanzelf! Bij ons winkelcentrum staat nu een prunus (ik denk tenminste dat hij zo heet) in bloei, helemaal roze. Die is alvast optimistisch……!

Mijn kerstkaartenbusiness loopt in de soep dit jaar. Ik heb altijd gevonden dat je zoiets niet digitaal moest regelen, maar iedereen per post de beste wensen voor een gezellige kersttijd en vooral een zeer gelukkig en gezond nieuw jaar moest doen toekomen.

Maar ik kom wat kaarten tekort, of ze zijn door hun afbeelding te kinderachtig voor onze doelgroep: beertjes d’r op, kerstbomen met veel cadeaus en verheugde kindertjes, aan de maat zijnde kerstmannen en meer van dergelijke plaatjes. Die ik kennelijk altijd al niks vond, want ik heb ze nooit verstuurd. Vervelend is, dat ik zo’n hekel heb aan Hallmark, die me het hele jaar aan de kaartenverstuur wil hebben. Logisch, want dat is hún business uiteraard. Maar wij bellen liever.

Dat kan nu ook natuurlijk, maar ik vind het zelf enig om kerstkaarten te krijgen, dat is nou eenmaal zo. Maar reken niet op mij dit jaar, want het wordt mondjesmaat. Ik zal wel vrolijke bloemenkaarten gaan versturen, daar heb ik er veel van, want het wordt wel weer lente volgend jaar! Zo werkt dat in de natuur. Staat nu wel gek misschien tussen de kerstkaarten die je nog ontvangt, maar daar zit ik dan niet mee.

Kerstzegels heb ik ook niet dit jaar. Niet erg, want dan komen de kinderpostzegels ook eens ’n keer op. Brieven schrijven komt er ook niet meer zo van tegenwoordig…..

Ja, vroeger zette je je kind onbezorgd op schoot bij een (meestal) onbekende verklede oudere man, die door een warenhuis of supermarkt was besteld om als Sinterklaas te fungeren.

Sommige van die mannen verhuurden zich als zodanig, maar soms was het gewoon iemand van de expeditie of de chef van de groenteafdeling en was de jongen van de lege flessen ineens zijn geschminkte knecht. Iedereen vond dat best leuk.

Zo kom ik aan bijgaande foto van onze jongste dochter, want die werd gemaakt in de supermarkt. Zal wel bij aankoop van het een of ander geweest zijn of mijn eindbedrag op de kassabon was hoog genoeg.

Er kon geen lachje af bij onze Ingrid. ( Bij Sinterklaas trouwens ook niet, want ze was kind nummer zoveel waarschijnlijk !) Maar onder de indruk was ze wel. Ik weet eigenlijk niet meer of ze toen nog gelovig was, maar dat zal wel, anders laat je je niet zo neerzetten.

Zij helemaal niet, want zij was op jeugdige leeftijd al een kind dat zei: “Ik ben baas van mezelf !” Wij vonden dat wel wat hebben, maar mijn moeder zei destijds, dat we nog heel wat zouden beleven met dat kind. Leuk toch?

Maar wij hebben gezellige en leuke sinterklaastijden beleefd met onze kinderen, maar ze zijn wel voorbij. Voor alles is een tijd. Die tijd is voor de huidige kleuters anders dan voor die van ons vroeger. En dat vind ik wel jammer voor ze. Maar het is wel 5 december ! Gezellige avond…..!

Tja, het enige dat alsmaar doorgaat is de tijd. Gisteren was ik dan ook jarig, dat hou je niet tegen. En vandaag is het alweer december. De feestmaand, zeggen ze. Maar feesten houden is nou net wat niet is toegestaan. Met veel mensen tegelijk dan. Die krijgen allemaal een boete. Feesten mag niet.

Nou, ik deed het gisteren zonder boetes. En ik voelde me evengoed best feestelijk. De visite kwam ‘gespreid’ . De avond tevoren twee, de volgende ochtend drie, ’s middags de buurvrouw in haar eentje. Heel veel telefonisch bezoek. En ik kon met allemaal uitgebreid bijpraten. Dat is dus het voordeel van gespreid.

Niet de hele familie tegelijk, dat is jammer natuurlijk, maar niet minder leuk. Of niet zo heel veel minder leuk. We maken er het beste van. Leuke cadeautjes heb ik gekregen. Prachtige bloemen ook en hyacinten, die nog helemaal moeten uitkomen. Ben benieuwd naar de kleur! Een mooie kerstster met ledlichtjes, die we konden dimmen, zodat ie nu al hangt al is het nog geen kerst. Een speeldoos-koektrommel. Met koekjes! ’n Leuk kerstmannetje met bungelende gebreide beentjes, zit al in de kast. Een heel practisch verwisselbaar hoesje voor om een tissuedoos, ook huisvlijt! Een een heel mooi groot kussen voor ons gietijzeren bed, zodat ik ’s nachts nog even kan lezen zonder afdrukken in mijn rug. Speciaal op maat gemaakt. Voor mij. Nou, ben ik verwend, of niet? ’n Feest!

Overal zie je trouwens, dat de mensen behoefte hebben aan lichtjes in deze donkere dagen. Er staan al heel wat verlichte bomen in de voortuinen. Veel eerder dan andere jaren als Sinterklaas de boel nog wat ophoudt en veel mensen die eerst laten vertrekken. Om de kinderen niet in de war te brengen.

Het zal trouwens een hele toer zijn om het Sinterklaasverhaal in stand te houden. Ik vraag me af hoe lang nog het duurt voordat het paard van Sint en The Rednose Reindeer samen uit één ruif eten en Sint en Santa samen in conclaaf zitten om de boel eens te regelen. Van zwarte, geknechte mensen hebben ze allebei ook wel verstand. Dat verbroedert zeker.

Op naar volgend jaar…..!

We keken naar de schaatsers, die zich in Heerenveen bezighouden met het zo hard mogelijk verrijden van de diverse afstanden in het Nederlands kampioenschap Allround. Dan moet je vier afstanden rijden en alle vier in een goeie tijd natuurlijk.

Er doen een paar ‘grote’ namen, zoals Kramer en Wüst niet mee. Dat vinden de commentatoren jammer, maar er doen nu allerlei sporters mee, die we of helemaal niet kennen of ’n beetje wel. En het is hartstikke spannend. Leuk, hoor! Heel veel persoonlijke records !

De mensen die daar in Thialf rond een tafel elke rit nabespreken hebben d’r echt wel verstand van, want behalve Dione de Graaff zit Rintje Ritsma er en Erben Wennemars. Jongens, die in hun tijd heel wat kilometers schaatsend hebben afgelegd. Van Dione weet ik dat niet zo, maar ze zal wel kunnen schaatsen, denk ik, anders zat ze daar niet.

Nou weet ik, dat je niet zomaar grapjes mag maken over iemands handicap, maar het spraakgebrek van Erben, dat de ene keer meer opvalt dan de andere keer, dat zal aan de spanning liggen, denk ik, vind ik soms aandoenlijk. Hij stamelt en herhaalt dan lettergrepen of woordjes meerdere malen. Voor ons helemaal niet hinderlijk, voor hem wel misschien, maar toen hij iets zei over de ‘vijf-vijf-vijf’ kilometer, zei kloris: “Nou, dat worden er dus vijftien….”

Ja, en toen moest ik wel lachen. Sorry, Erben…..

Ons huis stamt uit de zeventiger jaren. Begint dus op leeftijd te raken. We hadden altijd een klusjesman, de echtgenoot van onze hulp, die het huis schilderde, dat was zijn vak, de goten leeghaalde en dat soort dingen, maar we hebben ze allebei sinds de corona-narigheid begon in februari/maart niet meer gezien. Niks meer van gehoord, ondanks pogingen van onze kant om contact te krijgen. Ze lijken van de aardbodem verdwenen. Post komt terug, dus verhuisd misschien ? Vreemd is het wel, want met name ons schoonmaakengeltje was al sinds 2004 bij ons.

Nou ben ik geen engeltje, maar schoonmaken kan ik nog wel aardig, niet zo fanatiek als zij, maar we redden ons wel aardig. Dat we niks weten, vinden we wel vervelend. Helemaal in deze tijd en dat is niet vanwege dat schoonmaken of de klussen.

We hadden er namelijk weer een, ’n klus. Al eerder waren er moeilijkheden met de afvoer van de keuken. Water over de vloer, omdat e.e.a. niet weg kon. Zelfs een kapotte vaatwasser, omdat bij het uiteraard laten doorspuiten van de afvoerleidingen door een bedrijf vanwege de door ons veronderstelde verstopping, die niet tegen de kracht waarmee dat gebeurde kon. Nou ja, toen was het parket in de keuken beschadigd, maar alles deed het weer qua afvoer.

Maar van de week was het weer helemaal mis. We hebben geen rode loper uitgelegd, maar er is nu een vakman bij geweest, die in een paar uur alles heeft nagekeken, afvoer veranderd, gerepareerd en schoongemaakt, ónder de vloer van het huis recht heeft gelegd, want dat was het euvel, heeft vervangen wat vervangent moest worden, de leiding van de buitenkraan, die hevig lekte ook ondergronds gerepareerd, ons toiletwastafeltje dat heel slecht doorliep weer in orde gemaakt. Nou ja, geen klusje, maar een klús dus, wat ie allemaal heeft gefikst. Dan neem je de kou in huis, want er staan deuren tegen mekaar open vanwege het heen en weer lopen, graag voor lief.

Wat kan een mens daar blij van worden, zeg! Van iemand, die (letterlijk fluitend!) zijn werk aan het doen is. Precies het goeie gereedschap bij zich heeft. Alleen even weg moest om wat benodigd materiaal te halen bij de bouwmarkt. En pas koffie wilde toen hij helemaal klaar was!

We hebben nog nooit met zoveel plezier een rekening betaald. Vakmensen, je kúnt ze niet missen…..

Nou, da’s toch mooi, dat onze driekleur bij ons aan de overkant staat geparkeerd!

Op het doosje waar onze mondkapjes inzitten staat een groot kruis door de restafvalcontainer. Daar mag het kapje na eenmalig gebruik niet in weggegooid worden. Waar dan wel ? De stoffen kapjes die ik had waren van een zodanig model dat we eruit zagen als van die middeleeuwse pestlijderdokters. Wit en enigszins puntig naar voren wijzend. Die kon ik wel wassen, maar ze waren ook nogal benauwd. Dan waren die papierachtige blauwe dingen handiger en goedkoper ook. Veel mensen zijn creatief en laten ze maken of doen dat ook zelf, passend bij sportclub, bedrijf of kleding. En ’n mondkap als modeartikel, wie had dat gedacht?

Maar die weggooikapjes doen hun naam eer aan en liggen op straat, de parkeerplaats of men gooit ze in de afvalbak van de supermarkt. Lijkt me niet gezond voor de meestal jeugdige persoon, die de bak moet legen. Nou ja, die zal misschien wel een door de baas verstrekt mondkapje op hebben met het logo van de zaak. Maar moet zo’n weggooiding nou niet bij het chemisch afval of zoiets om verspreiding van het virus te voorkomen? Of verbrand of zo? Of overdrijf ik weer eens?

Ze worden wel steeds goedkoper. Waren al ‘in de aanbieding’ voor 4 euro negenennegentig en dan heb je er 50. Geen geld toch: een dubbeltje per stuk. Voor een kwartje geboren worden is toch al iets wat weinig mensen overkomt. Als iedereen maar wel netjes omgaat met het wegwerpproduct. Moeten ze het toch nog even over hebben bij de RIVM. Vind ik dan. Ik hou ze bij me. Voorlopig worden mijn jaszakken steeds voller…..