Ja, vroeger zette je je kind onbezorgd op schoot bij een (meestal) onbekende verklede oudere man, die door een warenhuis of supermarkt was besteld om als Sinterklaas te fungeren.

Sommige van die mannen verhuurden zich als zodanig, maar soms was het gewoon iemand van de expeditie of de chef van de groenteafdeling en was de jongen van de lege flessen ineens zijn geschminkte knecht. Iedereen vond dat best leuk.

Zo kom ik aan bijgaande foto van onze jongste dochter, want die werd gemaakt in de supermarkt. Zal wel bij aankoop van het een of ander geweest zijn of mijn eindbedrag op de kassabon was hoog genoeg.

Er kon geen lachje af bij onze Ingrid. ( Bij Sinterklaas trouwens ook niet, want ze was kind nummer zoveel waarschijnlijk !) Maar onder de indruk was ze wel. Ik weet eigenlijk niet meer of ze toen nog gelovig was, maar dat zal wel, anders laat je je niet zo neerzetten.

Zij helemaal niet, want zij was op jeugdige leeftijd al een kind dat zei: “Ik ben baas van mezelf !” Wij vonden dat wel wat hebben, maar mijn moeder zei destijds, dat we nog heel wat zouden beleven met dat kind. Leuk toch?

Maar wij hebben gezellige en leuke sinterklaastijden beleefd met onze kinderen, maar ze zijn wel voorbij. Voor alles is een tijd. Die tijd is voor de huidige kleuters anders dan voor die van ons vroeger. En dat vind ik wel jammer voor ze. Maar het is wel 5 december ! Gezellige avond…..!

Tja, het enige dat alsmaar doorgaat is de tijd. Gisteren was ik dan ook jarig, dat hou je niet tegen. En vandaag is het alweer december. De feestmaand, zeggen ze. Maar feesten houden is nou net wat niet is toegestaan. Met veel mensen tegelijk dan. Die krijgen allemaal een boete. Feesten mag niet.

Nou, ik deed het gisteren zonder boetes. En ik voelde me evengoed best feestelijk. De visite kwam ‘gespreid’ . De avond tevoren twee, de volgende ochtend drie, ’s middags de buurvrouw in haar eentje. Heel veel telefonisch bezoek. En ik kon met allemaal uitgebreid bijpraten. Dat is dus het voordeel van gespreid.

Niet de hele familie tegelijk, dat is jammer natuurlijk, maar niet minder leuk. Of niet zo heel veel minder leuk. We maken er het beste van. Leuke cadeautjes heb ik gekregen. Prachtige bloemen ook en hyacinten, die nog helemaal moeten uitkomen. Ben benieuwd naar de kleur! Een mooie kerstster met ledlichtjes, die we konden dimmen, zodat ie nu al hangt al is het nog geen kerst. Een speeldoos-koektrommel. Met koekjes! ’n Leuk kerstmannetje met bungelende gebreide beentjes, zit al in de kast. Een heel practisch verwisselbaar hoesje voor om een tissuedoos, ook huisvlijt! Een een heel mooi groot kussen voor ons gietijzeren bed, zodat ik ’s nachts nog even kan lezen zonder afdrukken in mijn rug. Speciaal op maat gemaakt. Voor mij. Nou, ben ik verwend, of niet? ’n Feest!

Overal zie je trouwens, dat de mensen behoefte hebben aan lichtjes in deze donkere dagen. Er staan al heel wat verlichte bomen in de voortuinen. Veel eerder dan andere jaren als Sinterklaas de boel nog wat ophoudt en veel mensen die eerst laten vertrekken. Om de kinderen niet in de war te brengen.

Het zal trouwens een hele toer zijn om het Sinterklaasverhaal in stand te houden. Ik vraag me af hoe lang nog het duurt voordat het paard van Sint en The Rednose Reindeer samen uit één ruif eten en Sint en Santa samen in conclaaf zitten om de boel eens te regelen. Van zwarte, geknechte mensen hebben ze allebei ook wel verstand. Dat verbroedert zeker.

Op naar volgend jaar…..!

We keken naar de schaatsers, die zich in Heerenveen bezighouden met het zo hard mogelijk verrijden van de diverse afstanden in het Nederlands kampioenschap Allround. Dan moet je vier afstanden rijden en alle vier in een goeie tijd natuurlijk.

Er doen een paar ‘grote’ namen, zoals Kramer en Wüst niet mee. Dat vinden de commentatoren jammer, maar er doen nu allerlei sporters mee, die we of helemaal niet kennen of ’n beetje wel. En het is hartstikke spannend. Leuk, hoor! Heel veel persoonlijke records !

De mensen die daar in Thialf rond een tafel elke rit nabespreken hebben d’r echt wel verstand van, want behalve Dione de Graaff zit Rintje Ritsma er en Erben Wennemars. Jongens, die in hun tijd heel wat kilometers schaatsend hebben afgelegd. Van Dione weet ik dat niet zo, maar ze zal wel kunnen schaatsen, denk ik, anders zat ze daar niet.

Nou weet ik, dat je niet zomaar grapjes mag maken over iemands handicap, maar het spraakgebrek van Erben, dat de ene keer meer opvalt dan de andere keer, dat zal aan de spanning liggen, denk ik, vind ik soms aandoenlijk. Hij stamelt en herhaalt dan lettergrepen of woordjes meerdere malen. Voor ons helemaal niet hinderlijk, voor hem wel misschien, maar toen hij iets zei over de ‘vijf-vijf-vijf’ kilometer, zei kloris: “Nou, dat worden er dus vijftien….”

Ja, en toen moest ik wel lachen. Sorry, Erben…..

Ons huis stamt uit de zeventiger jaren. Begint dus op leeftijd te raken. We hadden altijd een klusjesman, de echtgenoot van onze hulp, die het huis schilderde, dat was zijn vak, de goten leeghaalde en dat soort dingen, maar we hebben ze allebei sinds de corona-narigheid begon in februari/maart niet meer gezien. Niks meer van gehoord, ondanks pogingen van onze kant om contact te krijgen. Ze lijken van de aardbodem verdwenen. Post komt terug, dus verhuisd misschien ? Vreemd is het wel, want met name ons schoonmaakengeltje was al sinds 2004 bij ons.

Nou ben ik geen engeltje, maar schoonmaken kan ik nog wel aardig, niet zo fanatiek als zij, maar we redden ons wel aardig. Dat we niks weten, vinden we wel vervelend. Helemaal in deze tijd en dat is niet vanwege dat schoonmaken of de klussen.

We hadden er namelijk weer een, ’n klus. Al eerder waren er moeilijkheden met de afvoer van de keuken. Water over de vloer, omdat e.e.a. niet weg kon. Zelfs een kapotte vaatwasser, omdat bij het uiteraard laten doorspuiten van de afvoerleidingen door een bedrijf vanwege de door ons veronderstelde verstopping, die niet tegen de kracht waarmee dat gebeurde kon. Nou ja, toen was het parket in de keuken beschadigd, maar alles deed het weer qua afvoer.

Maar van de week was het weer helemaal mis. We hebben geen rode loper uitgelegd, maar er is nu een vakman bij geweest, die in een paar uur alles heeft nagekeken, afvoer veranderd, gerepareerd en schoongemaakt, ónder de vloer van het huis recht heeft gelegd, want dat was het euvel, heeft vervangen wat vervangent moest worden, de leiding van de buitenkraan, die hevig lekte ook ondergronds gerepareerd, ons toiletwastafeltje dat heel slecht doorliep weer in orde gemaakt. Nou ja, geen klusje, maar een klús dus, wat ie allemaal heeft gefikst. Dan neem je de kou in huis, want er staan deuren tegen mekaar open vanwege het heen en weer lopen, graag voor lief.

Wat kan een mens daar blij van worden, zeg! Van iemand, die (letterlijk fluitend!) zijn werk aan het doen is. Precies het goeie gereedschap bij zich heeft. Alleen even weg moest om wat benodigd materiaal te halen bij de bouwmarkt. En pas koffie wilde toen hij helemaal klaar was!

We hebben nog nooit met zoveel plezier een rekening betaald. Vakmensen, je kúnt ze niet missen…..

Nou, da’s toch mooi, dat onze driekleur bij ons aan de overkant staat geparkeerd!

Op het doosje waar onze mondkapjes inzitten staat een groot kruis door de restafvalcontainer. Daar mag het kapje na eenmalig gebruik niet in weggegooid worden. Waar dan wel ? De stoffen kapjes die ik had waren van een zodanig model dat we eruit zagen als van die middeleeuwse pestlijderdokters. Wit en enigszins puntig naar voren wijzend. Die kon ik wel wassen, maar ze waren ook nogal benauwd. Dan waren die papierachtige blauwe dingen handiger en goedkoper ook. Veel mensen zijn creatief en laten ze maken of doen dat ook zelf, passend bij sportclub, bedrijf of kleding. En ’n mondkap als modeartikel, wie had dat gedacht?

Maar die weggooikapjes doen hun naam eer aan en liggen op straat, de parkeerplaats of men gooit ze in de afvalbak van de supermarkt. Lijkt me niet gezond voor de meestal jeugdige persoon, die de bak moet legen. Nou ja, die zal misschien wel een door de baas verstrekt mondkapje op hebben met het logo van de zaak. Maar moet zo’n weggooiding nou niet bij het chemisch afval of zoiets om verspreiding van het virus te voorkomen? Of verbrand of zo? Of overdrijf ik weer eens?

Ze worden wel steeds goedkoper. Waren al ‘in de aanbieding’ voor 4 euro negenennegentig en dan heb je er 50. Geen geld toch: een dubbeltje per stuk. Voor een kwartje geboren worden is toch al iets wat weinig mensen overkomt. Als iedereen maar wel netjes omgaat met het wegwerpproduct. Moeten ze het toch nog even over hebben bij de RIVM. Vind ik dan. Ik hou ze bij me. Voorlopig worden mijn jaszakken steeds voller…..

De koning is met zijn gezin in het regeringsvliegtuig naar zijn vakantiehuis in Griekenland gebracht. Het vliegtuig is, nadat het zijn passagiers had gedropt, léég weer teruggevlogen naar Nederland. Misschien heeft Willem A. het nog wel zelf bestuurd op de heenreis, want hij heeft zijn vliegbrevet tenslotte niet voor niks. Zoiets moet je bijhouden en het is een leuk begin van de vakantie. Ik weet het niet, hoor, het is maar een veronderstelling van mij als onderdaan. Maar dat (lege) vliegtuig zit me wel dwars. Als verspilling van ons geld. Bovendien dat op vakantie gaan terwijl iedereen nu thuis moet blijven, dat is niet erg solidair. Okay, ze zijn weer terug, maar wel hartstikke chagrijnig. Zijn wij ook met z’n allen. De meesten dan. Solidair als we zijn.

Ik heb een paar volbloed republikeinen in huis. Geen fanatiekelingen, wel lid van het genootschap, maar geen vergaderingen bezoekend of zo. Maar de gedachte spreekt ze aan. Ik ben een twijfelaar. Toen ik Willem Alexander op 4 mei zijn toespraak hoorde houden op de Dam dacht ik: “Dat doet ie goed.” Echt een koning waar je wat aan kan hebben. Al die familievrouwen om ‘m heen dat is niet verkeerd . Maar nu weet ik het niet meer zo. Die zijn een beetje teveel op de social media. En met Rutte heb ik medelijden, omdat hij verantwoordelijk is volgens de grondwet voor alles wat ze uitspoken, de koning voorop.

Koningshuizen…..overal is wel wat te ontdekken. Of het nou in het heden is of in het verleden. Vreemdgaan met halfbakken prinselijke kinderen als gevolg, dat komt en kwam nogal es voor. Gerommel met geld en verkeerde vrienden. Ga d’r maar aanstaan als regering van een land. Een president kun je ontslaan, als ie niet bevalt. Nou ja, moet ie geen Trump heten natuurlijk, maar een heel koningshuis? Ik heb altijd gedacht, dat een vorstenhuis stabiliteit bracht in een land. Iets dat er was om met trots naar te kijken, ook al zit er wat onrealistisch sprookjesgedoe omheen. Omdat ze naar buiten wat uitstralen namens hun land.

Moeten ze niet net doen of ze er niet bij horen. Je zou d’r republikein van worden, zeg…..

Er is een plant, die Herfsttijloos heet. Hij lijkt op een krokus dus hij wordt ook wel eens Herfstkrokus genoemd. In het wild is hij zeldzaam en tot 2017 was hij zelfs beschermd. Hij is giftig voor dieren. Allemaal weetjes, die ik van Wikipedia heb, hoor! Het is een eigenwijze plant. Bloeien doet ie zonder blad, die komen allemaal wel in het voorjaar of zo. Hij trekt zich niks aan van tijd en hoe het hoort qua seizoen.

Ik voel me eigenlijk ook een beetje tijdloos. Moet nogal eens navragen wat voor dag het ook alweer is. Dat heb ik anders alleen maar tijdens vakanties. Ik verbaas me wel over de snelheid waarmee een week toch weer voorbij is. Terwijl ik me dagelijks nou niet bepaald erg druk maak. ’n Beetje van alles wat, doe ik. Opruimen, schoonmaken, de was, de tuin nou ja, bijhouden wat moet. In een tijdloos tempo. Ga, behalve zo nu en dan wat boodschappen doen, nergens heen. Die doe ik samen met m’n zoon meestal of hij doet ze alleen. Ik ben gewoon herfsttijdloos.

We waren gisteren 59 jaar getrouwd, Kloris en Roosje. Je moet er even voor bij mekaar blijven, maar ze zijn zomaar voorbij gegaan, al die jaren. We hadden een rustige dag, één kind gezien, want de rest was negatief getest verkouden. Wel van iedereen niet verkouden prachtige bloemen (bezorgd) gekregen! En we hebben van zoon een heerlijke Chinese maaltijd (bezorgd) gekregen. Gezellig, gezellig!|

Arnoud Hugo meldde dat zijn weblog 19 jaar oud was. Gefeliciteerd dus ! Toen dacht ik ineens : “Verhip! Elswhere.org bestaat ook al 19 jaar !” Dat was in september. Helemaal vergeten. Zie je wel, zo tijdloos ben ik nou. Is dat erg? Welnee, ik ben gewoon verwant aan de Herfsttijloos. ’n Beetje eigenwijs, in het wild ben ik misschien wel zeldzaam, weet je veel. Beschermd ben ik zeker en dat voelt wel goed. Giftig ben ik niet en ik was toch al niet (meer) om op te eten. De bloei laat ook wat te wensen over, met of zonder blad of het nou herfst is of voorjaar.

En “Time is flowing like a river” …..dat ook…..

Onze jongste zoon, die al sinds februari niet meer op zijn werkplek in Amsterdam is geweest, maar vanuit zijn Utrechtse huis toch ‘gewoon’ zijn werk doet, weliswaar zijn collega’s ‘ziet’ maar dus niet meer lijfelijk ontmoet en daar baalt hij best wel van , kreeg gisteren van zijn baas een “Herfstpakket” bezorgd.

Als waardering voor het feit dat ie, ondanks de moeilijke toestand, samen met die collega’s in dezelfde omstandigheden, toch zorgt voor een vrijwel normale voortgang.

Op zijn beurt waardeert hij deze verrassing enorm. Er zitten allemaal lekkere dingetjes in het cadeau, waar een thuiswerker wel wat mee kan!

Baas van het Jaar, toch…..?

Nee, die krijg je niet meer tegenwoordig. Een bonkige elleboog kun je krijgen! Ik was gisteren weer even bij mijn buurvrouw van 89. Ik breng haar dagelijks de krant als we die uit hebben. Ik heb haar achterdeursleutel en toestemming om die te gebruiken. Ze heeft de deur op slot en als alleenwonende is dat natuurlijk verstandig.

Ik ga niet elke dag naar binnen. Dan leg ik de krant op een bankje onder haar poort. We horen haar bezig in huis en ze komt altijd even vertellen als ze wat langer weg gaat, want ze rijdt nog prima in haar bejaarde autootje, dat goed onderhouden wordt, want ze behoort tot een “autofamilie”. Dat zit allemaal goed in elkaar, net als zij zelf trouwens.

Ik ben wat jonger en vind het eigenlijk wel aardig dat er ook eens iemand ouder is dan ik! We praten regelmatig over onze lastige ouderdomsverschijnseltjes maar lachen er over als we allebéi last van hetzelfde blijken te hebben. Ze heeft trouwens zorgzame kinders net als wij en is, al is ze alleen, dus niet eenzaam.

Ze vertelde, dat ze wat oude gouden sieraden had, geërfd van diverse nóg oudere familieleden, en dat spul had ze vanwege de gunstige goudprijs maar eens verkocht. De opbrengst van een en ander had ze verdeeld over de kinderen, want, zei ze: “Het is leuker iets te krijgen uit een warme hand, dan uit een koude ! ” Vond ik ’n mooi gezegde…..