Is er misschien iemand, die een goede manier weet, een recept of zo, om overtollige paaseitjes te verwerken? Ik heb er nog zoveel over, dat ik vrees ze tot ver in de zomer in voorraad te hebben. En een páár eitjes per dag kan ik nog wel hebben, maar je kunt niet aan de gang blijven natuurlijk.

Ik zie het in meerdere huizen, hoor, waar ik kom. Daar staan ook nog schaaltjes, mandjes en bakjes met die dingen. Het komt natuurlijk omdat ze maar liefst per kilo worden verkocht. Voor de meeste huishoudens een veel te grote hoeveelheid. Als je een klein zakje koopt ben je een dief van je eigen portemonnee, want dat is veel onvoordeliger. En het moet wél gezellig zijn met Pasen: “Tast toe, jongens! Ze stáán d’r voor!”.

Ik begin nu wel te snappen waarom ze in januari al in de winkels liggen. Dat is gewoon om te zorgen dat je ze ’n beetje op tijd op krijgt. Tja, oud brood kun je nog aan de vogeltjes geven, maar wat moet je nou met paaseitjes die je zo zoetjesaan je neus uit komen……?

Van de week waren we na een avondje klaverjassen (niet zo succesvol, maar we leren ’t nog wel) aardig laat thuis. Onze buurt was in diepe rust. De volgende dag zou de container geleegd worden en die zetten we, net als vele anderen, alvast ’s avonds aan de weg, want de ophalers zijn vroeg en wij niet zo. We waren het er niet over eens of het nou de grijze bak moest zijn of dat het groenebakkendag was. We bakkeleien daar wel es vaker over. Mijn man dacht grijs en ik dacht groen.

Meestal kun je dan aan de bakken die er al staan wel zien wie er gelijk heeft, maar nu stond er geen enkele bak. Omdat ik geen zin had om tóch nog op een onchristelijk uur mijn bed uit te moeten de volgende dag, die dus eigenlijk allang déze dag was, (want dat zei mijn echtgenoot dus: “Als ik gelijk heb, regel je ’t ook maar zelf!”) ben ik de hele buurt doorgelopen op zoek naar een afvalbak. Ik voelde me trouwens net een dakloze op zoek naar eten.

Maar het was eigenlijk best een hele mooie wandeling. Het had de hele avond gesneeuwd, alles was maagdelijk wit, mijn voetstappen waren de enige in de versgevallen sneeuw. Het was doodstil en eindelijk, ergens achteraan op een pleintje, stonden er twee met een wit hoedje van sneeuw. Ze waren groen uiteraard. Wat ’n moeite moet een mens soms toch doen voor z’n gelijk……

‘k Kan me er wel iets bij voorstellen, dat een werkgever niet zoveel zin heeft om een wild wintersportende employé door te betalen als ie dientengevolge in de kreukels ligt. Of wanneer dat toch niet zo’n flitsende middenvelder blijkt te zijn als die altijd van zichzelf dacht.

Wij hadden vroeger op kantoor een jongen die aan rugby deed. Dat is een ruige sport, dat weet iedereen. Elke maandag was het afwachten hoe hij nú weer uit de strijd was gekomen. Hij speelde op hoog niveau en was daar trots op. Ontleende daar ook een bepaald imago aan.

Hele verhalen had ie altijd en de meiden van de afdeling wilden best koffie voor ‘m halen, hoor, als hij weer eens z’n enkel hoog moest leggen en niet te veel mocht lopen van de dokter van z’n club. Er was een speciaal bankje voor dat doel.

Want hij kwam wél werken! Al was ’t op krukken. Bleef niet thuis en deed z’n werk, dat ook helemaal niet afhankelijk was van die enkel en dat was natuurlijk mooi meegenomen. Ik heb hem nog wel eens naar huis gebracht achter op mijn fietsje. Ook omdat het gewoon een leuke knul was, hoor, heus niet uitsluitend uit pure naastenliefde.

Een aantal jaren geleden alweer ging mijn echtgenoot op de eerste dag van onze kerstvakantie door zijn rug. Hij heeft veertien dagen zittend op een hoge stoel doorgebracht met zo nu en dan een loopje voor de voorgeschreven noodzakelijke bewegelijkheid. En hij was precies op tijd weer beter om weer aan het werk te gaan. Zijn collega’s zeiden na het horen van zijn onfortuin: “Waarom heb je je niet ziek gemeld? Ook niet erg handig, zeg!”.

We hebben daar gewoon geen moment aan gedácht! Het kwam nou eenmaal toevallig zo uit en dat was pech natuurlijk, want hij had zich de feestdagen minder pijnlijk voorgesteld. Maar eerlijk waar, het kwam niet in ‘m óp om in zijn vrije tijd z’n werkgever daarbij te betrekken. Is dat stom? Ik zou het niet weten….

Maar wat de werkgevers zouden moeten doen? Gewoon zorgen dat er voldoende rollators, krukken, trapliften en voetenbankjes voorhanden zijn. En voldoende meisjes om koffie te halen natuurlijk……!

Vanmorgen hadden we het erover hoe lekker het is om door een uitgestorven binnenstad te lopen, vooral als dat een historische binnenstad is. Zonder winkelende mensen, kledingrekken, uitverkoopbakken en wat dies meer zij. Zodat je de gebouwen, pleinen en straten weer eens kunt zien. Maar nu wil “de consument” , zo staat het in de krant, dat de winkels áltijd open zijn. Dat moet er worden doorgedramd. Ik bén een consument en ik wil dat helemaal niet. Hoe komen ze d’r bij?

Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat de iets ruimere openingstijd van de supermarkt wel een aardig idee was. Als je van je werk komt zou je het anders niet halen om elke dag vers voedsel op tafel te zetten. En dat moet, want ook dát staat in de krant. Als je iets noodzakelijks bent vergeten, zoals, ik zeg maar wat, toiletpapier dan hoef je niet de krant van zaterdag in handzame stukjes te scheuren, want je kunt gewoon nog even een paar rollen gaan halen. Maar verder? Alle winkels open? Toch nergens voor nodig, zeg! Als je weet wanneer winkels open zijn houd je daar toch gewoon rekening mee.

Vroeger hadden we zelfs hele dienstregelingen door de week. Op maandag waren de kappers en schoenmakers dicht, de melkboeren, kruideniers en drogisterijen op dinsdagmiddag en de groentewinkels op woensdagmiddag. Verder weet ik ’t niet meer zo precies. En tussen de middag was van half één tot half twee alles dicht. Er werd gegeten. Klaar. Om zes uur deed iedereen, behalve de kroeg, z’n deur op slot. Ook in het grote Amsterdam, waar ik toen woonde.

Maar in deze tijd van mega en super is dat allemaal anders. De kleine winkels, die niet aan die opgedrongen “wens” van de consument zullen kunnen voldoen, gaan gewoon op de fles. Als je op een dorp woont, waar sowieso niks meer is, zul je een supergeorganiseerd inkoopbeleid moeten hebben én een diepvries.

Een 24-uurs economie, zou je daar nou zo naar moeten verlangen? Ik zeg dat niet vanwege de zondagsrust of zo, want daar zit ik verder niet mee, maar lekker een tandje lager voor iedereen is dat nou zo megaouderwets? Ik hoor net op de radio, dat er een afrit is afgesloten vanwege een overmatige belangstelling voor een IKEA-vestiging. En die is morgen gewoon wéér open, hoor ! Daar hoéfde helemaal niemand per se vandaag heen. Het is niet eens zondag…….

Dit noem ik nog es ’n eitje verven, zeg! Zo doen ze het in Duitsland en noemen het een Osterei. Wat ben ik toch een lui mens, want ik moet er niet aan dénken! Maar goed, ik kook ze wel, hoor, morgenochtend. Dan zijn ze effen bruin, daar hou ik wel van en dan heten ze ma’s eieren. Ondertussen wens ik iedereen gezellige dagen! Breng ze lui door, dan ben ik ’t niet zo alleen…..

Tot voor kort hadden wij hier op de Laan van Zevenhuizen, onze “ringweg”, boven de weg van die kastjes, waarop je kon zien hoe lang je nog moest wachten voordat het stoplicht groen werd en je kon doorrijden. Ik vond dat wel blits eigenlijk. Onnodig, maar wel blits. Het stond heel modern, net alsof we een echte wereldstad waren.

Maar die schakelservice aan automobilisten is een flop geworden, want wat gebeurde er? Als er nog 3 seconden op de teller stonden gaven de mensen in de voorste auto’s al gas en reden weg, terwijl degenen achter in de rij bij 25 seconden dachten: “O, ik kan nog wel effe bellen!” of in hun dashboardkastje gingen zitten rommelen. Waardoor er niet constant werd doorgereden en er gaten ontstonden in de wachtrij. Die “boven-de-weg”-dingen, die vast wel een nettere naam zullen hebben, raakten dan in de war.

Ze werken nu dus niet meer en de gemeente overweegt ze te gaan gebruiken voor de fietsers. Wanneer en waar, dat weten ze nog niet. Maar zijn fietsers slimmer dan automobilisten? Zullen zij wél wachten tot het ding op 0 staat? Ik waag het te betwijfelen. Het zijn dus stressdingen en de doorstroming bevorderen, waarvoor ze bedoeld waren, doen ze kennelijk niet.

Misschien kan de gemeente ze overdoen aan een formule-1 circuit. Dan maar een beetje minder blits hier……..

Dat KPN-reclamespotje met die medewerkers van transportbedrijf Willep de Vriep, die tengevolge van het moeilijke toetsenbord van hun mobiele telefoon (ik kan het ook bepaald niet flitsend!), zo raar zijn gaan praten, vind ik wel een vondst eigenlijk. Ik moest er erg om lachen toen ik ’t de eerste keer zag. Je hoorde ook veel mensen goeiemoggel tegen elkaar zeggen. Gelukkig was dat gauw over, want ’n beetje infantiel is dat natuurlijk wel.

Maar als je in de Museum-Centrum parkeergarage hier na sluitingstijd je auto wilt ophalen, sta je raar te kijken bij de belettering van de automaat van Q-Park, die je er in zou moeten laten. Dat zullen ze wiel met sproed even moeten roggelen……..

* De Boomfeestdag is niet doorgegaan. Het was te nat op de lokatie waar die gehouden zou worden. Of de wethouder voelde nattigheid, dat kan ook…….

‘k Ga weer even mopperen, hoor! Want ze hebben “per abuis” tien gezonde bomen van meer dan honderd jaar oud gekapt in Zuidbroek, een wijk waar ze nieuwbouw aan het plegen zijn. “Communicatiefoutje”, zegt de gemeente.

Negen zomereiken en een groene beuk. Acht bomen hadden een “beschermde” status, terwijl de overige twee het predikaat “waardevol” hadden. De aannemer, die de kap heeft uitgevoerd, had opdracht van de gemeente, zegt hij.

Een vervelend trekje van mij is dat ik zo achterdochtig ben. Mijn echtgenoot heeft daar in dit geval ook last van, laat hij weten. Nieuwbouwwijk, gemeente, aannemer….die combinatie nodigt daartoe uit.

De verantwoordelijke wethouder zegt dat ie baalt en gaat proberen te achterhalen waar het fout is gegaan. Kijk naar de foto en je weet het, zou ik zeggen. “We gaan heus wel herplanten”, zegt hij “en nee, we leggen onszelf geen boete op wegens kappen zonder vergunning. Dat is te veel tijdrovend gedoe.”

Morgen is het hier “Boomfeestdag”, leuk hè…..?

Het was de Palmzondag van de Mattheus. We luisteren ieder jaar in ieder geval wel ’n gedeelte. Helemáál is soms net teveel van het goede en we slaan ook wel es ’n jaartje over, hoor. Vandaag zond de AVRO ‘m uit vanuit het Concertgebouw met het huisorkest o.l.v. Iván Fischer.

En dat is dan meteen de enige informatie, die bij ons in het Vara omroepblad stond. Geen solisten, niet welke koren het waren. Op z’n zachts gezegd ’n beetje summier. Nou heet het programmablad van de Vara ook Vara’s TV Magazine dus als radioluisteraar hebben ze geen boodschap aan je. Per dag worden er zes bladzijden besteed aan alles wat er te zién is, terwijl er krap anderhalve bladzij informatie wordt gegeven over wat er te beluisteren is. De tijd dat er iets begint. Dat is alles.

Mijn man heeft een gids in braille. Die moet, vanwege het feit dat het anders een heel boekwerk zou worden, wel beknopt zijn. Als hij dus méér informatie wil over iets, vraagt hij mij om even in mijn Vara TV Magazine te kijken. Nou, ik heb vaak nog minder omschrijving van een radioprogramma dan hij.Waar heb je eigenlijk nog een ‘radiogids’ voor, denk je dan. Het is eigenlijk meer een weekblad dat toevallig over televisie gaat, maar nog meer over de mensen, die met hun kop op de buis komen en daar zit ik helemaal niet op te wachten.En steeds vaker hoor je in programma’s zeggen: “Voor meer informatie, ga naar onze website, www……..enz.enz.”. Ik erger me daar aan. Het klinkt zo gemakkelijk. Zo van: het is ons teveel moeite, kijk zelf maar hoe je d’r achter komt.

Nou ja, door naar de website van de AVRO te gaan weet ik nu wel wie de solisten waren, dat het Groot Omroepkoor meedeed en het zogenaamde “jongenskoor” bestond uit het Nationaal Jongenskoor (nog nooit van gehoord eigenlijk) en het Nationaal Kinderkoor (ook onbekend) en bij dat laatste koor zullen, niet erg authentiek, ook wel meiden hebben gezeten, denk ik. Dat zou ik verloedering vinden en Bach vast ook.

Tot slot nog even een voorbeeldje van bezuiniging op de drukkosten van onze zogeheten radiogids. Mijn oog viel er toevallig op. Om 17.02 uur vanmiddag kwam er op radio 5 een kerkdienst. Nou was het zondag dus dat kan. Waar vandaan en welke dominee, geen idee. Als omschrijving stond er “Met preek en gezangen”. Nu ben ik niet kerks, maar dat lijkt me nogal wiedes. Maar ze hadden er voor belanghebbenden dan toch wel éven een link naar de website van Onze Lieve Heer bij kunnen zetten…….