Als het kerst-en nieuwjaarsgedoe voorbij is behoor je opruimerig te worden en schoonmakerig. Nou ja, ik heb de boom weer ontdaan van z’n spullen en kwam daarbij nog een niet ontdekt chocoladekransje tegen. Als troost. Het Dickensachtige kerstdorpje is weer in z’n doos beland en het is dat de muur nog behangen is met alle ontvangen kerstkaarten en dat we van de organisatie, waar mijn kloris als vrijwilliger aan verbonden is, een prachtige amaryllis hebben gekregen, een mooie rooie, anders was het hier maar een kale boel. Maar ik heb gestofzuigd en het lijkt weer schoon.

En dan die 10 graden Celsius buiten! Daar klopt toch ook helemaal niks van? Wat zijn dat voor winters, zeg? Je ziet geen kind buiten spelen. Zitten natuurlijk allemaal achter de computer. Geen wintersport, zoals vorig jaar. Sorry, jongens, het is crisis. Gelukkig bestaat er nog een clubje van 100 allerrijksten, die met elkaar 1,9 biljoen ( als ik het goed heb, hoor, boven de drie nullen heb ik er niet zoveel verstand van) bezitten en van die 100 zijn er maar 16 een pietsie armer geworden dit jaar.

Als ik zoiets lees, moet ik diep zuchten. Ten eerste: wat zou je niet allemaal tot stand kunnen brengen met al die poen, maar ten tweede omdat het in ons geval niet allemaal even ruim geregeld is, maar dat ik me daar op geen enkel moment druk over hoef te maken als ik dat niet wil. Van opluchting dus. Ons huis is warm, geen kunst met die tien graden boven nul, en we gaan straks even wat boodschapjes doen. Een luxe leven eigenlijk…..

Wat mensen er aan vinden om illegaal vuurwerk te kopen. Men wil “zwaarder” spul en ondanks verscherping van de wet daar schijnen ze dat in België te hebben. De verkoop daarvandaan loopt als een trein. Ze zijn blij met ons, die Belgen!

Hier lopen jochies al de hele dag te knallen, gisteren trouwens ook al. Het zijn altijd van diezelfde knulletjes in groepjes van een stuk of zes, acht, die zich steeds verplaatsen. Ze zijn zich zeer bewust van het feit, dat ’t geknal eigenlijk nog niet mag. Dat is nou juist het leuke, zeggen ze. Spannend.

Ik verbaas me wel over die maar liefst  50.000 klachten op die overlast meldlijn. Apeldoorn valt wel mee, dacht ik. Ik schrik er niet zo erg meer van, van zo’n knal, maar ik zal misschien naar Schoonenberg moeten of zo. Of, en dat hoop ik maar, ik word toleranter…… 

Nog iets waar ik me over verbaas: in Engeland hebben ze het over twenty-thirteen als ze het over ’t komende jaar hebben. Ik vind dat ’n beetje  makkelijk klinken. Net of ze die tweeduizend jaar er maar bij vinden hangen. En het is nogal wat, tweeduizend jaar. Die mag je best noemen, want er is  het een en ander gebeurd binnen die twintig eeuwen. Ik vind het mooi dat wij ze wel vermelden.  Dus ik ga iedereen een gelukkig, gezond en niet al te armoedig  tweeduizenddertien wensen!

En een prettige avond met legale bollen…..!

Onze familie was leuk compleet op de Eerste Kerstdag. Dat was gezellig. Onze Utrechtse zoon had zijn jonge katertje, dat sinds we hem voor het laatst gezien hadden, inmiddels wel al ’n kater geworden is, meegenomen, omdat hij die niet alleen thuis kon laten. Hij wou een paar nachtjes overblijven en de oppas die hem in zulke gevallen altijd uit de brand helpt, had zelf  kerstvisite. Dus vandaar dat Bacchus  hier was.

Dat was een hele happening voor het beest, want hij is al die mensen en ook de maat van ons huis niet gewend. Het was toen hij er net was en bevrijd werd uit z’n reistas een heel gesnuffel en veel geschrik vanwege vreemde geluiden en zo. Onze andere zoon had z’n broer + attributen voor z’n huisdier (tsjonge, voor ’n baby heb je heel wat bij je, maar voor zo’n  kat ook, hoor!) heel diervriendelijk met de auto opgehaald, zodat ze niet in de drukke trein hoefden.

Onze kerstboom bleek voor de poes zeer interessant. Daar ging hij heel creatief onder liggen. Verder is hij er mooi afgebleven. Ik ken katten die de verleiding van die wiebelende takken, slingers en ballen niet hadden kunnen weerstaan. Bacchus had wel snel door dat mijn zolderkamer, waar zijn baas ook sliep, de rustigste plek in huis was en daar heeft hij zich dus ook steeds teruggetrokken.

Voordat hij gistermiddag naar huis ging, weer chic per automobiel, heeft hij nog wel even een rondje ‘ gek doen voor beginners’ ten beste gegeven. Het is een erg leuk en gezellig beest en hij mag best nog es komen logeren. Z’n baas trouwens ook, maar die wist dat al…..

…dat ik een versie van “Scrooge” heb gezien. Deze keer de animatiefilm met de stemmen van veel beroemde acteurs. Al die schrikwekkende effecten ook. We hebben wel tegen elkaar gezegd: “Geen kinderfilm!” De schapen zouden geen oog meer dicht doen, ondanks de goeie afloop. Maar het blijft een sterk verhaal van meneer Dickens…..

…..En om met Tiny Tim te spreken: “Merry Christmas for each and everyone!”…..

Weet  je het verkozen dialectwoord van 2012 al? “Pieneköttel”. Het komt uit de Achterhoek, Winterswijk en omstreken en het betekent “een bijzonder zuinig iemand”. ’n Knieperd zogezegd. Zo zeggen ze dat hier. Rondje aan de bar? Vergeet ’t maar, want hij is ’n knieperd.

Wat ik grappig vond was dat de nieuwslezeres die het woord bekend maakte het zo netjes uitsprak.

Om je de waarheid te zeggen vind ik pieneköttel leuker dan knieperd, maar ja ik woon in Apeldoorn en niet in Winterswijk. En eigenlijk zitten de pieneköttels in Den Haag. Maar het Metropole-orkest krijgt alsnog subsidie. Tot 2017. Nou ja, dan zien we wel weer. Ik ben tevreden over de pieneköttels, die daar over gaan.

Leuk woord. Bovendien rijmt ’t een beetje op konijnekeutel (laat die ‘n’  maar zitten vanwege het dialect) en dat is altijd leuk als je over een knieperd een sinterklaasgedicht moet maken…..

‘k Heb alwéér een reden om struisvogelig mijn kop in het zand te steken om niet te hoeven zien wat voor afschuwelijks mensen uithalen. Je hoort en leest erover en kan maar niet begrijpen wat met name jonge mensen bezielt.

Wat doet een oud mens dan? Die gaat de kerstboom maar optuigen en een schattig kerstdorpje  neerzetten met lieve lichtjes erin en zich erover opwinden, dat die stomme lampjes het in eerste instantie niet doen, maar na het aanbrengen van een nieuwe streng lampjes dan weer wel. Het staat allemaal dan weer leuk, zoals ieder jaar.

En dan maar doen of iedereen in de wereld net zo’n verdomd vredig gevoel heeft of in ieder geval zou moeten hebben. Het is namelijk niet meer bij te houden wat er allemaal mis is. Ik ga dat, geloof ik, ook maar niet meer proberen.

Ik las dat een man in Kootwijkerbroek een oude, zeewaardige reddingsboot in zijn tuin heeft gezet, met water-en voedselvoorraden er in om daar eventueel, want helemaal zeker is ie niet, maar het kán volgens de Mayakalender, op 21 december als de wereld vergaat in te gaan zitten met z’n familie en nog wat meer mensen. Er kunnen d’r 50 in. Hij neemt het zekere voor het onzekere. “Ze verklaarden Noach destijds ook voor gek”, zegt hij, want hij gelooft in z’n Bijbel. (En dan toch die Maya’s, hè?)

Die man stopt zijn hoofd in een boot en niet in het zand, maar waarschijnlijk is het resultaat hetzelfde…..

Twaalf-twaalf-twaalf vandaag. Dat staat wel grappig, zo’n datum. Mijn moeder was van tien-negen-acht. Vonden wij ook altijd grappig. Volgens mij vond ze er zelf niks bijzonders aan en dat is het natuurlijk ook niet. Gewoon een dag. En dat jij dan toevallig geboren wordt, ach…..

Maar er zijn heel veel mensen, die veel waarde hechten aan zo’n bijzondere datum. Die dan willen trouwen bijvoorbeeld, omdat dat geluk zou moeten brengen. Op twaalf-twaalf-twaalf en dan liefst om twaalf minuten over twaalf.

Van mij mogen ze, hoor. Wij zijn destijds op de elfde van de tiende getrouwd. Dat was een woensdag. Gehaktdag. Nou, gewoner kan ’t niet, maar evengoed hebben wij best veel geluk gehad…..;-)

Er valt niet veel meer te harken dezer dagen dus ik was verbaasd dat de tuinman voor de deur stond. Met in zijn handen een kerststukje. “Nou,”dacht ik nog “dát is  aardig, een relatiegeschenk van de tuinman!” Maar toen sprak hij op enigszins dramatische toon: “Help de tuinman de winter door!”

Hij was namelijk op tournee langs al zijn klanten, die een abonnement bij hem hebben voor het groei- en bloei-onderhoud van hun tuin gedurende driekwart van het jaar. Hij had het nu qua werk wel érg stilletjes, vertelde hij, dus vandaar.

Nou zag dat stuk er best aardig uit dus ik wilde het wel hebben ook, maar na veel gegraai in diverse geldbuidels kon ik hem niet eens betalen. Dat heb je als je veel pint. Je hebt haast nooit gewoon op z’n ouderwets normaal geld in huis. Ik vond het erg stom. Hééft die man het al zo stilletjes en dan krijgt ie niet eens geld voor zijn huis-,tuin-en keukenvlijt. Nou ja, het stuk mocht ik alvast houden en dan kwam hij van de week het geld nog wel even halen als hij in de buurt was.

Dat doet me er trouwens aan denken, dat ik wel mag zorgen dat ik wat muntgeld in huis krijg voor als we binnenkort namens hun baas weer de kerstgratificatie  mogen verzorgen voor de kranten-en drukwerkbezorgers. Daar moet ik ook altijd op rekenen, want het zijn er best veel. En ik vind het erg vervelend aan zo’n joch te moeten melden dat ik werkelijk geen rooie cent in huis heb. ’n Afgang is dat en ’n beetje zielig ook. Ik heb wel alvast kunnen oefenen op de tuinman…..

Vorige week was ik bij de dokter en moest na het consult even ’n vervolgafspraak maken bij de balie van de assistente. Ze keek in haar computer en zei: “24 december, vindt u dat wat? Wel vlak voor de kerst, is dat ’n bezwaar?” “Welnee”, zei ik ” als de wereld dan nog bestaat is dat een prima datum!”

“Zullen we daar maar wel van uitgaan?” zei ze lachend. “En anders belt u daarna maar even voor ’n nieuwe afspraak…..”

…..geweest. ‘k Had een superleuke dag met gezellige mensen en veel verwennerij. Wat wil een alwéér ’n jaar ouder mens nog meer? Niks eigenlijk…..