Laatst vertelde ik dat ik ondanks mijn leeftijd geen enkele moeite had met parkeergarages. Ik ben d’r niet bang voor, bedoel ik, en best wel een handige gebruiker. Behalve gisteren even niet. Ik zag, na even rondrijden, want het was bij de Oranjerie, het winkelcentrum waarheen iedereen vlucht als het regent, hartstikke druk, een vrije plek. Wilde daar snel indraaien, nam de bocht te kort en kwam tot de ontdekking dat ik de ernaast staande auto had geraakt. Stom.

Natuurlijk weer geen pen en papier bij me, zodat ik naar het hokje van de beheerder ging, uitlegde wat me was gebeurd en vroeg of hij even ’n papiertje voor me had met een pen, zodat ik een briefje onder de ruitenwisser van de buurauto kon schuiven. Dat bleek hij erg netjes van mij te vinden. En ook een chauffeur, die wat kwam afleveren bij de parkeergarageman, vond het een nette actie. “Dat doen er niet veel, mevrouw” zei hij “de meeste mensen rijden gewoon zo weg.” Toen kwamen er allemaal verhalen van wat de mannen zelf allemaal was overkomen op dat gebied.

Ik kan me daar weinig bij voorstellen, moet ik zeggen. Ik vind mijn handelwijze normaal. Je bent verzekerd, brengt iemand schade toe en hebt dat dan te regelen. De man van de mevrouw van wie de auto was en die ons naar aanleiding van het vermelde telefoonnummer belde vond het ook al zo supernetjes. Vanmiddag kwam mevrouw zelf even langs om samen met mij het schadeformulier in te vullen. Heel geciviliceerd deden we dat.

Ze gaat morgen op vakantie en was druk met het inpakken van de caravan, dus het was allemaal zo gebeurd. Nu regelen de verzekeringsjongens het maar verder voor ons. En wat is daar nou allemaal voor bijzonders aan? Niks toch…..?

Dat heb ik nou altijd als ik op vakantie ben geweest: dat ik het huis wil veranderen. Geen verbouwingen of zo, daar heb je geld voor nodig, maar gewoon een beetje rommelen met dingen die we al hebben. Dat kost alleen maar energie en ’n beetje fantasie. Van het een heb ik wat meer dan van het andere, maar dat mag op mijn leeftijd. Het komt ook door het weer, hoor. Daar raak je van ‘naar binnen gericht’.

Onze oudste dochter is gistermorgen met man en kinderen naar Turkije vertrokken. Onze oudste zoon heeft de familie in hun eigen auto naar Schiphol gebracht. Daar moest ie behoorlijk vroeg z’n bed voor uit, maar dat vond hij niet erg. Maar die luitjes zijn dus lekker naar de zon. Nou is dat het soort zon, dat voor mij een pietsie teveel is, hoor. Dat trekt mij niet zo. Ik ben gewoon een moeilijk mens, dat wel zon wil, maar dan met een gewone draaglijke temperatuur d’r bij. Dat is daar niet aan de orde, maar ze hebben parasols in Turkije.

Net regende het weer pijpenstelen, maar nu schijnt de zon weer ’n beetje. Ze gaan trouwens zaterdag in Amsterdam een protestmars houden tegen het slechte weer. Dat ze daar een beetje gek waren, wist ik al, ik kom er tenslotte zelf vandaan, maar dit is toch wel de limit. Ze gaan handtekeningen aanbieden aan Piet Paulusma en De Bilt aansprakelijk stellen voor de slechte voorspellingen.

Ik vond het altijd wel een rustig idee, dat het weer nou es iets is, waar geen knopje voor is om het te regelen. Zolang ze dat niet hebben uitgevonden scheelt dat toch weer ’n paar oorlogen, nietwaar? Nou ja, we blijven maar optimistisch en dan meteen ook maar voor de verstandelijke vermogens van de ‘verzinners’ van die protestmars. Ik las, dat er iemand was, die óók een protestmars wou organiseren, maar dan tegen ‘het gezeik over het slechte weer’. Ik betuig mijn adhesie…….

In Engeland, waar we de afgelopen week waren, regende het dus die cats and dogs en niet zo zuinig ook. Het was op z’n Hollands gezegd klotenweer. Het is maar net hoe je het noemt, want het is hetzelfde, maar in het Engels klinkt het wat poëtischer. Het regent katten en honden klinkt trouwens voor geen meter, want dat gelooft geen mens. Nou ja, ik moet ook weer niet overdrijven, want we hebben ook een paar best wel aardige dagen gehad zodra je je naar de noordelijke kant van Devon begaf, richting de kust, want daar scheen de zon.

The views waren uiteraard prachtig overal, groen en nat en waar de wolken laag hingen ook mistig, zodat het geen ‘vergezicht’ werd. Er waren wegen waar in de berm borden stonden met “flood” erop en aquaplaning was er ook nogal eens. Ik had trouwens erg te doen met al die kletsnatte schapen om ons heen, maar die schijnen het gras mét een sausje net zo lekker te vinden.

Nou ja, het was jammer van het weer, maar dat het thuis in Apeldoorn niet beter was, was op zich wel troostrijk. Op het moment, dat ik dit schrijf, laat in de zondagmiddag, schijnt hier bijzonder vrolijk de zon en dat is dan wel weer een aardig welkom thuis. De tuinman was ondertussen ook nog geweest en die had de heg geschoren, dus die is weer netjes.

We hebben in Engeland nogal eens steedse winkelcentra opgezocht, iets dat niet zo erg aan mij besteed is en wat we anders wat minder doen, maar je blijft er wat droger bij. Shoppen dus en mensen kijken in plaats van schapen en wilde paarden op Exmoor. Wat we ook nog wel gedaan hebben, hoor.

De sportprogramma’s op de tv zijn in Engeland wel vrolijk door de successen van de Britse wielrenners en de Olympics natuurlijk, die met rasse schreden naderbij komen. We reden op de terugweg trouwens doordat de bewegwijzering nogal hectisch is rond Londen, een stuk door de South East van die stad. Dat duurde zo’n anderhalf uur door de files.

Maar de jongens die bij ons waren kunnen op school vertellen dat ze over de Olympic Lane gereden hebben. Dat is de rijbaan door de stad die ze vrij hebben gehouden voor al het Olympische verkeer. Daar mogen gewone mensen dan niet rijden. Als het nu al zo’n zootje is kun je je wel zo ongeveer voorstellen hoe het is als dat hele circus er ook nog eens bij komt. Als ik een Londenaar was zou ik thuisblijven of gaan lopen en alles lekker op de tv bekijken.

Maar het leeft wel hoor en er zijn high hopes voor de Britten die meedoen met de Spelen. Veel auto’s met een sticker op de achterruit “British and I’m proud of it!”. Logisch misschien als zoiets in je eigen land georganiseerd wordt, maar ik zie hier toch weinig mensen een sticker met “Trots op Nederland” op hun achterruit plakken, dacht ik zo maar.
Ze komen trouwens heel veel beveiligers tekort en daarom zijn er 3.500 militairen stand by om politie en de beroepsbeveiligers aan te vullen, terwijl er van alles startklaar is qua helicopters en zo. Ik zag al een heel vredelievende foto van een scherpschutter, die aan het oefenen was.

Het schijnt dat het Olympisch Parc, waar naar ik aanneem getraind moet worden, nog niet klaar is. Tegenslag door het weer. Het mag wel snel gaan zomeren, want anders wordt dit een historisch Olympisch toernooi. Het natste ooit. Maar ze maken zich nooit zo druk, hoor, die Britten. Keep calm and carry on is de leus.

We waren ook op tijd bij de boot ondanks het oponthoud. Maar de volgende keer gaan we vliegen en huren dan daar een auto. Dat linkse stuur? Ach, ze doen het hier allemaal zo dus er is niks aan en je hoeft niet zo te gluren als wanneer je de hoek om moet met je continentale auto……

Wat zegt het nou precies over de kwaliteit van een voetbaltoernooi als de winnaars van wedstrijden steeds moeten worden vastgesteld door strafschoppen? Ik heb echt niet zoveel verstand van voetballen, maar zou het niet een hoop tijd, geld, moeite en frustratie schelen als ze ’n wedstrijd daarmee zouden beginnen……?

Amsterdam moet zich eigenlijk wel schamen, vind ik. Majoor Bosshardt was een onderdeel van de Amsterdamse binnenstad, maar even ’n steegje naar haar noemen is er niet bij. Moeten ze helemaal in Amstelveen met ’n brug aan de gang, zodat ze nog ’n béétje de eer krijgt die haar toekomt.

Ik heb verder niks met godsdienst of zo, maar de majoor vond ik nou zo’n mens, die haar overtuiging ook daadwerkelijk in praktijk bracht. Zoveel van haar soort zijn er niet. Er zijn wel straten vernoemd naar mensen bij wie je dat idee niet hebt.

Ze is trouwens altijd ‘de majoor’ blijven heten, terwijl ze allang een hogere rang had in het Leger. Ze is nu dus al vijf jaar bevorderd tot de heerlijkheid, ook niet slecht. Maar dat met die steeg- of straatvernoeming, áls ze er überhaupt nog iets van meekrijgt daarboven, het zal haar geen móer kunnen schelen, denk ik………

Het was gisteren perfect weer om naar een boekenfestijn te gaan. Dat ‘festijn’ was er al vanaf donderdag en deze zondag was de laatste dag. Mijn jongste dochter en ik dachten wel, dat het mede door het weer erg druk zou zijn. Dat was ook wel ’n beetje zo, maar als de mensen in de grote Americahal binnen zijn, lost dat zich vanzelf op.

Een hal vol met boeken én met boekenliefhebbers, want die zijn er nog volop. Ook veel kinderen en dat is leuk, want dat worden waarschijnlijk ook lezers. Het boek zal niet echt verdwijnen. Ik sprak met mijn dochter af, dat we ieder onze eigen gang zouden gaan en elkaar wel weer ergens zouden treffen. Ja, kom zeg, dit is Apeldoorn, hè! Geen RAI of zo. Mijn dochter kwam zelfs veel bekenden tegen.

Ik had niet het plan veel aan te schaffen, want we gaan ook nog met vakantie en zo, maar hoe ze het doen, die boeken? Ze grijnzen je aan en zeggen: “Kóóp mij! Ik ben interessant!”. Nou, en daar gá je. Je krijgt bij de ingang ook heel slim een trolley op wieltjes mee en daar kan aardig wat in. Dus mijn bezuinigingsplan bleek ijdel.

Maar wat is dat grasduinen toch leuk, zeg! Alles was ingedeeld in rubrieken dus je kon overslaan wat je niet aansprak, maar evengoed ben je zo maar een paar uur verder. Overal lezende mensen, bellende mensen om te overleggen of iemand dat boek al zou hebben, een oudere meneer was als een kind zo blij, dat hij “Terug naar Ogestgeest” van Jan Wolkers had gevonden. Een boze mevrouw (moest ik wel om lachen, hoor!) omdat ze Dan Brown’s Da Vinci Code zag liggen voor 6 euro 95 en er destijds véél meer voor had betaald. Ze hield er maar niet over op tegen haar vriendin. Bij de Engelstalige boeken was het lekker rustig, bij de afdeling ‘culinair’ hartstikke druk. Er wordt heel wat afgekookt ondanks de bezuinigingen! En gezónd natuurlijk!

Er waren maar liefst negen kassa’s. D’r was op gerekend, zal ik maar zeggen. En toen was het sjouwen geblazen, want onze buit woog meer dan een computerstickje waar 80 boeken op kunnen. Maar toen we naar de auto liepen was het net vijf minuten droog. Je moet de kleine meevallers in het leven kunnen waarderen. Net als mooie boeken, échte boeken……

De rijbewijskeuring voor ouden van dagen zit er weer op. Daarvoor was ik vanmorgen bij Zorgsaam. Op zaterdag en nog vroeg in de ochtend ook. Hopelijk kom ik nu ook nog door de ‘screening’ van het CBR, want daar moet ik nog even op wachten. Mijn rijbewijs verloopt pas eind oktober, maar ze doen er in Rijswijk nogal lang over om iemand uitsluitsel te geven over het feit of ie geschikt is om deel te nemen aan het dagelijkse verkeer.

Ze was erg aardig, hoor, die ook op zaterdag werkende keuringsarts van Zorgsaam. Maar weet je, je voelt je ’n beetje gehandicapt eigenlijk, nog recht van lijf en leden, nog helder van geest, alleen een dagje ouder. Dat is je enige euvel. Maar ja, dat ben ik. Ze komen nog genoeg krukken tegen, die nog willen rijden, terwijl ze dat beter niet meer kunnen doen. Die dokter zei het zelf. Dus ik zeur over die keuring, maar dat meen ik niet echt, hoor……

‘k Ga even verslag doen van een heel leuke en bijzondere avond! Onze oudste kleinzoon verlaat namelijk zijn basisschool om die te verruilen voor een middelbare school. Een hele verandering. De keuze van die school is uitgebreid aan de orde geweest. Er zijn heel wat ‘open dagen’ bezocht en uiteindelijk kwam hij uit bij de KSG in Apeldoorn, waar hij het tweetalig onderwijs gaat volgen.

Zijn klas heeft om afscheid te nemen van de school waar ze zoveel jaren, naar ik aanneem overwegend met veel plezier, hebben doorgebracht een musical ingestudeerd, “Hospitaal Abnormaal”. De titel voorspelt al veel humor en dat was ook zo. Er is veel gelachen. Het was een project waar niet alleen voor de kinderen, maar ook voor het onderwijzend personeel en de ouders, die meehielpen, ontzettend veel werk in heeft gezeten. Maar het resultaat wás er dan ook naar. Wat een spetterende show! Tweeëndertig rasartiesten!

Hoewel mijn kleinzoon natuurlijk wel wat foutjes kon noemen, had de enthousiaste zaal, die gevuld was met ouders, opa’s, oma’s, broertjes en zusjes daar, gezien de staande ovatie, niks van gemerkt. Het zag er allemaal professioneel uit, hoor! Compleet met sponsoring door de plaatselijke middenstand. Een dorp is leuk! We hebben genoten.

Er was een loterij ten bate van de schoolkas en vind ik, als klap op de vuurpijl een heel mooi lied, dat werd gezongen door een moeder samen met ’n ook afscheid nemende leerlinge van groep 8. Prachtige stemmen allebei. Het ging over de slapeloze nacht die beiden hadden de dag voordat het meisje voor het eerst naar de middelbare school zou gaan. De moeder zong over de zorgen die ze zich maakte omdat haar kind naar de “stad” moest, op de fiets nog wel en dan langs allemaal van die gevaarlijke wegen en het meisje zong over haar nieuwe school, het nieuwe leven dat ze samen met haar vriendinnetjes tegemoet ging en hoe benieuwd ze daar naar was. Het was zeer aansprekend en bijna niemand hield het droog. De tissue-business deed goede zaken.

Zoals gezegd: een hele bijzondere avond, die met name de klas van 2012 zich z’n hele leven zal herinneren. En wij ook…….

Sombermans Maarten van Rossem zat gisteravond bij VI Oranje. Er was een kijker, die naar het programma sms-te: “Meneer Van Rossem, hoe kunt u zich zo verlagen door bij dit programma te gaan zitten?” Ik kon me zo’n reactie helemaal voorstellen. Vond ’t trouwens wel sportief van Genee, dat hij het mailtje voorlas. Maar ik had Van Rossem ook hoger ingeschat eigenlijk. Hij moet voor dit verschijnen behoorlijk betaald krijgen, dat kan niet anders.

Hij kan heel geestig uit de hoek komen, hoor, zoals ie op dat slome onderkoelde toontje, dat natuurlijk zijn handelsmerk is, veel zaken in de voetbalwereld relativeert en trefzeker te kijk zet. Dat kan ik zeer waarderen. Hans Kraay bleef trouwens wel ijzerenheinig “u” zeggen en ik vind dat ‘m dat siert. Maar Gijp had ’t niet echt naar z’n zin had ik ’t idee. In principe was er iemand leuker dan hij en dat steekt. Derksen zweeft er tussenin. Wil wel graag vriendjes zijn met de wetenschap, maar moet ook de lezers van z’n blad te vriend houden. Dat vind ik wel leuk om naar te kijken, die mannetjes van hoog, middelmatig en laag niveau. En zo bedien je een heel volk.

Nee, vrouwen zitten nooit aan tafel. Ja, Barbara Barend ’n keer, geloof ik, maar die is toevallig vrouw doordat ze ’n keer barend is geweest. Dus dat telt misschien niet. Verder zijn de vrouwen in dat programma alleen maar bedoeld om rond te lopen in belachelijke rokjes, met bier en bitterballen…….

We kregen een rekening van de instelling die voor onze tandarts z’n rekeningen verzorgt. Voor de “periodieke controle”. Dat is per persoon 22 euro. Dat bedrag moeten we nu zelf terugvragen van de zorgverzekeraar. Alle bedragen onder de 45 euro worden niet meer rechtstreeks verrekend, die moet je zelf declareren.

Als je dus je gebit zodanig verzorgt dat er geen grote, duurdere ingrepen nodig zijn, die de zorgverzekeraar voor ’n hogere vergoeding zouden stellen, word je gestraft met extra administratieve handelingen.

En nou heb ik zomaar het stille vermoeden, dat er nogal wat mensen zullen zijn, die denken: “O verrek ja, dat moet ik nog declareren, nou ja, komt wel” en het dan laten zitten. Of het gewoon vergeten nu er zoveel automatisch gaat: rekening onder in de la, dat kan ook. Dat is dan kassa voor die verzekeraar. Zo kun je ook geld verdienen…….