Hij zegt zelf altijd dat ie ’n nuchtere Drent is, Evert ten Napel, maar tijdens verslagen, die hij deed tijdens het EK voetbal, barstte hij, als er een doelpunt viel, geregeld uit in een Zuid-Amerikaans geloei, dat beslist niet past bij een nuchtere Drent van zijn leeftijd. Wat een idioterie, zeg! “Góóóóóóóóóóóóóal!!!!” en dat dan een minuut lang of zo lang leek ’t in ieder geval. Wat een uitsloverij, Evert nieuwe stijl of zo. Ik heb me doodgeërgerd en ik vond het altijd zo’n nette man. Wel een, die het altijd beter wist dan de scheids, die er bovenop stond, maar toch.

Nou ja, we kunnen weer verder met ons leven. Spanje heeft terecht gewonnen en is kampioen. Ik weet in ieder geval één iemand, die daar heel tevreden over is. Mijn Spaanse collega bij revalidatiecentrum Het Loo Erf, inmiddels helemaal “ex” , want hij is inmiddels ook op zijn lauweren gaan rusten, net als ik. Hoewel, hij is beeldend kunstenaar en die rusten doorgaans niet zo op lauweren.

Als er Europees of Werelds gevoetbald werd kwam hij altijd aanzetten met een enorme Spaanse vlag, die hij voor het raam van zijn lokaal spande, waardoor het zicht naar buiten werd geblokkeerd, maar voor het merendeel van zijn visueel beperkte klanten was dat toch geen enkel bezwaar. Er waren er, die dat gele daglicht in de ruimte zelfs erg geslaagd vonden. Voor José (Gossé Olé Olé heette hij dan) was het alleen maar om te laten zien:”Hier huist een Spanjaard en wij gaan winnen!”. Dat je het maar wist. Als ze er dan toch uit lagen was het even kommer en kwel natuurlijk. Als Nederland er dan beter voor stond was ie ook wel weer voor ons, hoor en andersom, wij ook voor hem natuurlijk.

Ik ben ondertussen wel fan geworden van Dione de Graaff. Ik las een interview met haar en ze moet de hele zomer nog door. Voetbal is nu dan over, maar Wimbledon, de Tour de France en niet te vergeten de Olympische Spelen, dat moet allemaal nog. Natuurlijk mag ze, als vrouw, nergens heen. Ze mag thuis op de winkel passen, de mannen gaan wel op pad en gezellig op lokatie verslag doen. Zij mag dan van de winter het schaatsen weer doen. Ook leuk, zegt ze.

Je moet dus van sport houden, deze zomer. En dat doe ik, al val ik er geen onsje van af…….

Ja, ik weet het, er zijn leukere onderwerpen te bedenken dan een rouwstoet, maar iedereen heeft er wel eens mee te maken gehad in het verkeer. Minister Eurlings van Verkeer wil het “hinderen” van een rouwstoet, dat tot 1990 een verbod was en toen werd afgeschaft, weer strafbaar maken. “Dat heeft te maken met waardigheid”, zegt hij. Opvallend is, dat hij niet het tot in den treure doorgezaagde woord “respect” gebruikt, maar “waardigheid”. Vind ik wel mooi eigenlijk. Maar die stoet moet zich dan wel aan de regels houden, mag niet door rood en moet stoppen bij een voorrangsweg. Dat lijkt me logisch, anders krijg je te maken met belangenverstrengeling binnen de branche.

Het herkennen van een rouwstoet is trouwens best lastig soms. Vroeger was het zo dat de personenauto’s, die in de stoet meereden achter de als zodanig herkenbare rouwauto’s aan, die de familie in verband met de kosten graag zo beperkt mogelijk in aantal hield, hun verlichting aandeden om kenbaar te maken, dat ze er bij hoorden. Maar nu iederéén, ook zonder crematie-of begrafenisdoel, zelfs min of meer ter voorkóming daarvan, met z’n koplampen aan rijdt, is het moeilijk te zien.

Wij zijn ook wel eens achterop geraakt bij zo’n stoet, doordat iedereen al door het stoplicht was en wij moesten wachten. Dan raak je toch een beetje gestresst, hoor, vooral als je de weg niet weet. Op een dorp gaat alles te voet, soms moet je tweemaal het dorp rond, vanwege de traditie om de boze geesten op een dwaalspoor te brengen en is het een hele wandeling, maar waardig is het wel dan. Tegenwoordig delen uitvaartondernemers vanwege de herkenbaarheid bij een gemotoriseerde begrafenis zwarte vlaggetjes uit voor op je auto.

Dat van die “waardigheid” vind ik best wat hebben, maar het is overal zó druk geworden, dat het vanwege de veiligheid soms moeilijk zal blijken om het “doorsnijden” van een stoet te voorkomen. Je wilt toch niet nog meer dooien. En de boete daarvan verhalen op de desbetreffende overledene, nou, dat doe je niet. Dat is niet waardig. Nee, dat wordt nog een heel gepuzzel. Begraven kan straks alleen nog maar buiten de spits……

Op vrijdag 13 juni, toen alles nog goed ging, weet je nog? hebben verschillende huishoudens ten westen van de Loolaan hier in Apeldoorn, juist gedurende de wedstrijd Nederland-Frankrijk te maken gekregen met een storing in de kabelverbinding van de televisie. Gôh, wat zúllen er veel mensen het woordenboek hebben voorgelezen op dat moment, zeg! UPC, de kabelexploitant vond het ook heel erg. ’t Kwam na een poosje wel weer voor elkaar, maar men heeft toch een behoorlijk stuk van de wedstrijd gemist, geloof ik.

Gorkink, een bloemenzaak alhier, kreeg niettemin een uitermate leuke opdracht. Zaterdag zijn ze de hele dag bezig geweest om bij meer dan 1000 huizen oranje bloemen, en geen kinderachtig bosje, zo te zien, te bezorgen, als goedmakertje. Op dat moment was natuurlijk nog niet bekend dat het meteen een bos troostbloemen zou zijn. Nou ja, het is een goeie bloemenzaak waar ze vandaan komen dus ze zullen nog wel een poosje staan.

UPC zegt in een persbericht wel, dat ze er geen gewoonte van gaan maken om voor elke storing bossen bloemen rond te brengen. Dat zou misschien ook wel een beetje in de papieren gaan lopen wellicht……

Zo, dat was het dan. Aan ons heeft ’t niet gelegen, want we waren voorbereid met oranje tompoezen, vlaggen, petten en shirtjes, maar het heeft niet geholpen. Hiddink heeft gewonnen. Terecht gewonnen ook, want wat was z’n elftal goed. De wedstrijd was, wat Oranje betreft, een schaduw van de drie vorige. Onbegrijpelijk. Maar gebeurd is gebeurd, we liggen er uit.

Dat is voetbal, zeggen ze. Ik vind het jammer, maar lig er niet wakker van. Want het scheelt ook een heleboel tijd. Natuurlijk willen we wel volgen hoe het allemaal afloopt en hoe ver Hiddink verder nog komt en wie er kampioen wordt, uiteindelijk. Daar zijn de meningen nogal over verdeeld, maar als die Russen zo doorgaan dan weet ik het nog niet. Ze kregen van de Nederlanders gisteravond erg veel ruimte om te voetballen en het is de vraag of dat bij ’n volgende tegenstander ook zo zal zijn, maar we zullen zien.

Mijn zus in Australië mailde me, dat ze daar de verrichtingen van Guus ook nauwlettend volgen, want hij is nog een beetje van de Socceroos. Hij wordt in de sportprogramma’s de hemel in geprezen en de huidige coach Pim Verbeek “verbleekt” daar wat bij, zegt mijn zus. Hij heeft ook een heel andere uitstraling dan Guus. Ze vindt ‘m ook wat bleekjes.

Nou ja, de vlaggetjes kunnen weer worden verwijderd, want zo ben ik dan ook wel weer: de sporen van de misdaad moeten maar uitgewist nu we niet meer meedoen. Het was redelijk rustig in Apeldoorn, gisteravond. We hoorden wat vuurwerk, maar ja, dat zullen wel Turken geweest zijn…….

Minister Vogelaar, Ella voor intimi, vindt dat de spelers van het Nederlands voetbalelftal uit volle borst het Wilhelmus moeten meezingen, want dat benadrukt de binding, zegt ze. Welke binding? Waar heeft ze het over, van het team, van ons land, wat bedoelt ze nou? Wat het team betreft heeft ze zich nergens mee te bemoeien en zit dat echt wel goed. Wat ons land betreft wordt ze daarvoor betaald en is dat háár pakkie an. En zelfs dáárover hoeft ze zich op dit moment, zeker zolang het EK duurt, geen zorgen te maken, want het is oranje, blijft oranje, onder en boven en waar je maar kijkt.

Oké, sinds gisteravond hier en daar een Turkse vlag, maar daar hangt toch meestal wel iets rood-wit-blauws bij in de buurt. En dat Turken lawaaiig zijn als ze iets winnen, dat was gisteravond wel te horen. Dat laatste doelpunt in de blessuretijd was ook geen frommeldoelpunt, maar voor de Kroaten vond ik het ongans zielig. Ze misten drie penalty’s en dat moet je dan natuurlijk niet doen, maar toch.

En als er lui zijn die volmondig hun qua melodie ( ja, en taal natuurlijk ook) onbegrijpelijke volkslied meezingen, zijn het de Kroaten wel. Dus het helpt ook nog eens niet, Vogelaar! Ze moet dus niet zo zitten tjilpen en zich richten op dingen die écht zin hebben.

Engelaar en De Jong zeiden gisteren trouwens, dat ze het lied in hun hoofd meezingen. Dat kan ook. Het lijkt me, ik krijg tenminste altijd kippenvel, dat je als speler ook veel meer geïnspireerd wordt door dat machtige geluid van al die oranjeklanten op de tribune dan van je eigen stemgeluid. Bovendien, qua lengte en melodie vind ik ons Wilhelmus een van de mooiste volksliederen, maar die tekst, hè….slaat toch eigenlijk nergens meer op? Hoewel ik de vernieuwing niet graag aan de huidige Dichter des Vaderlands zou overlaten. Maar dat is persoonlijk…..

Gisteren moesten we even bij een buurtwinkel zijn waar ze, behalve wasmachines, frituurpannen en strijkbouten, ook een bescheiden assortiment aan computerspulletjes hebben. Sinds kort staat daar een winkelmeisje, dat wel verstand heeft van gloeilampjes en zo, maar van die computerdingen weet ze niks. Komt misschien nog. Maar dat hield in, dat ze daarover nogal eens inlichtingen moest inwinnen bij haar baas, die elders bezig was. Kennelijk vroeg mijn man erg moeilijke dingen aan haar.

Ze liep dus nogal eens heen en weer en mijn man, die nogal humoristisch van aanleg is, riep vrolijk: “Ha, ik werk wel aan jouw lijn, hè?”. Omdat hij zijn gezichtsvermogen mist was hij niet op de hoogte van het feit, dat het meisje, ik schat haar een jaar of 17, behoorlijk wat overgewicht heeft. En dan druk ik me mild uit. Misschien lijdt ze daar helemaal niet onder, hoor, dat weet ik zo niet, maar ik vond ’t een knap pijnlijke opmerking en heb me plaatsvervangend maar even staan schamen.

Toen ik ’t mijn man vertelde, moest ie alleen maar heel hard lachen en vond het heel grappig. Hij maakt zich als man niet dik over zoiets. Dat doen vrouwen, die zelf wel wat slanker zouden willen zijn natuurlijk wel …….

De Amerikanen hebben uitgezocht, las ik, dat koffie helemaal zo slecht niet is als iedereen altijd dacht. Dat is wel eens vaker beweerd, maar nu hebben ze dat vastgesteld bij maar liefst 120.000 mensen en dat vind ik dan niet over één nacht ijs. Er is zelfs geconstateerd dat vooral vrouwen van middelbare leeftijd baat hebben bij het drinken van zo’n zes koppen per dag. Ik ben een bovenmiddelbare vrouw en het feit dat ik dat sowieso geworden ben, staaft de uitkomsten van dat onderzoek, want ik kom wel aan die zes bakken.

Maar nou zou ik wel willen weten waarom koffie speciaal op vrouwen dat effect heeft. Raken die meer ontspannen van zo’n bakje leut, praten ze er meer bij, komt ’t omdat ze meestal zelf moeten zorgen dat die koffie er komt en ze zich op die manier langer kunnen verheugen op die gezellige onderbreking of heeft ’t een medische oorzaak? Zitten bij vrouwen hart en bloedvaten anders in elkaar?

Over harten gesproken: ik hoorde vanmorgen op de radio ook, dat als je per ongeluk nou toch een nieuw hart nodig hebt, je het best naar België kunt gaan voor de transplantatie. Je hoeft daar minder lang te wachten. Daar hebben al Nederlanders gebruik van gemaakt, zelfs mensen die hier in Nederland niet in aanmerking kwamen voor een dergelijke ingreep en in België wel.

Maar Eurotransplant, de Europese organisatie die de bestanden beheert van iedereen die op de wachtlijst staat om een orgaan in z’n lichaam te laten vervangen en waar elke beweging op dat gebied moet worden gemeld, is het helemaal niet eens met deze gang van zaken. Het gebrek aan donoren in Nederland veroorzaakt hier wachttijden van 3 1/2 tot 4 1/2 jaar, terwijl dat in België minder dan de helft is.

België heeft natuurlijk dat andere donorregistratiesysteem en ze hebben er ook meer verkeersdoden, maar Eurotransplant vindt het niet eerlijk, dat de Hollanders daar gebruik van maken. Alleen als je in de grensstreek woont en toch al voor behandeling naar bijvoorbeeld een Antwerps ziekenhuis ging, dan ben je geëxcuseerd. Mensen zoeken hulp waar die te vinden is en dat de registratie niet overal hetzelfde geregeld is, is ook raar, vind ik.

Ik moet zeggen, zelfs hier in huis zijn de meningen daarover verdeeld. Ik zou totaal geen moeite hebben met het Belgische systeem: geregistreerd, mits je bezwaren kenbaar maakt. Mijn man is het daar helemaal niet mee eens. Hij is wel geregistreerd trouwens, maar “dat heb ik zélf gedaan”, zegt ie. Daar is over nagedacht. In Den Haag is er zelfs aardig diep over nagedacht de laatste weken. Maar als je bezwaar maakt tegen je donorschap heb je daar toch óók over nagedacht? En nabestaanden kunnen dat ook altijd nog doen, zélfs als het lijk in kwestie dat zelf anders wilde. Het is maar met hoeveel mensen tegelijk je hebt nagedacht.

Maar ja, het zal binnenkort dus sowieso wel niet meer kunnen, dat je gaat shoppen in een ziekenhuis over de grens, nu deze ‘kwalijke’ handelwijze van desperate Nederlanders aan het licht is gekomen. Netjes Europees op je beurt wachten, als je tenminste op een Nederlandse wachtlijst wordt toegelaten. Te laat? Jammer dan, maar dan is er altijd nog koffie na de dood…….

Vaderdag vandaag. Omdat mijn echtgenoot terecht zegt dat hij m’n vader niet is, hoef ik daar weinig aan te doen. Hij vindt ’t wel leuk als zijn kinderen even aan ‘m denken, maar dat doen ze wel vaker. Als ze in de gelegenheid zijn komen ze hem dat zelfs vertellen, maar het feit doet zich voor dat ie binnen veertien dagen ook nog jarig is dus dan staat hij alweer in het middelpunt der belangstelling. Dus we doen het rustig aan tegen de overkill.

Het fenomeen vaderdag is trouwens, net als de moederdag, een zodanig ordinaire commerciële aangelegenheid aan het worden, dat het niet echt leuk meer is. In de zaterdagse bijlage “Vrouw” van de Telegraaf staat een column van Fiona Heering. Zij is de zogeheten modegoeroe van die krant. De leeghoofdigheid ten top, al zal niet iedereen dat met mij eens zijn, want ze is toevallig wel een BN-er. En dat word je niet zomaar.

Boven haar schrijfsel staat dat “Paps vast niet meer zit te wachten op een gekleide asbak”. Nee schat, want verstandige vaders zijn gestopt met roken. Logisch dus. Maar ze wil de nadruk leggen op het kneuterige van zo’n handgemaakt cadeau van een kind. Ze doet ook mededeling van het feit, dat ze knutselen vréselijk vindt. En haar dochtertje wil iets knutselen voor haar vader. Het kind (ze is een jaar of 9), geroutineerd internetster, hád al een cadeau verzonnen. Ze vond, dat pa maar een iPhone moest krijgen, maar dan wou ze er als aardigheidje een kartonnen gymschoen omheen knutselen. “Want dan denkt ie, dat dát alles is!”. Geintje.

Fiona had al ingestemd met dat dure cadeau, want dan was ze tenminste van dat geknutsel af. Ze kon dan niet haar nieuwe Missoni-jurk (zal wel een chic merk zijn?) kopen zoals ze van plan was, maar dat moest dan maar. Ach, zielig toch? Niks om aan te trekken en dan toch nog moeten knutselen. Sommige mensen wordt ook niets bespaard.

Een poosje werken bij een kinderopvang tegen het minimumloon, zou ze daar van opknappen, denk je? Nee, hè, reddeloos verloren, zo’n vrouw. Nou ja, als de vader haar maar leuk vindt…….

Bij het kijken en luisteren naar de voetbalwedstrijden hier in huis komt een grappig fenomeen om de hoek kijken. Omdat vader J. het van z’n gehoor moet hebben beluistert hij het verslag via de radio. Hij heeft dan een koptelefoon op, vaak met één oor bloot om toch nog de televisie te kunnen volgen en om in contact te blijven met z’n geliefde huisgenoten. Hij kan dat, het is ongelooflijk, allemaal tegelijk. Hij luistert analoog en wij kijken digitaal.

Daardoor is hij altijd nét even eerder op de hoogte van bijvoorbeeld een doelpunt dan wij, omdat er een vertraging zit in de ontvangst van het signaal op de tv. Het scheelt een paar seconden. Als je via internet televisie kijkt schijnt het zelfs nog iets langer te duren, omdat er onderweg naar jou van alles gebeurt met dat signaal.

Wij hebben pa vriendelijk verzocht zich die paar seconden in te houden en dat doet ie. Maar we hebben ‘m toch een paar keer diep horen zuchten en “gelukkig!” horen mompelen bij een paar van die enge Franse aanvallen, want die waren er natuurlijk óók, gisteravond. Wat een beheersing van emoties kan die man bij een Nederlands doelpunt aan de dag leggen, zeg! Nooit geweten, dat ie dat kon! Voor ’n paar seconden dan, want daarná is het huis ietwat te klein. Lawaaiig, maar wel leuk. Het dak zit er weer op inmiddels……….