‘k Ben geslaagd voor mijn prikdiploma. Uiteraard maakte de verpleegkundige een grapje over het ‘strikdiploma’ van de kleuters, maar dat doet ze vast vaker. Maar na wat onhandig gedoe, ging het eigenlijk best prima en had ze er vertrouwen in, dat deze bejaarde patiënt, ( ze verbazen zich namelijk nogal over het feit, dat ik ‘op mijn leeftijd’ dat zelfprikken nog wilde leren ) zich er goed mee zou redden. Ik schijn een oude prikker te zijn.

Het digitaal melden van het resultaat van dat geprik aan de trombosedienst is een fluitje van een cent. En ik hoef mijn chauffeur niet meer lastig te vallen. Hij was al van plan een bedrijfje op te zetten: “Meditaxi” of zoiets, als dat al niet bestaat qua naam.

Kloris moest ook een beroep op hem doen, omdat hij een dik been had dat getroffen was door wondroos. Daar moest ook een paar keer mee rondgereden worden richting huisarts. Inmiddels loopt ie alweer rond, hoor, mag vanaf maandag zijn dagelijkse wandeling op de loopband weer beginnen en is al van de antibioticumkuur af, omdat de dokter tevreden was. Ik heb er een hobby bij en iedereen is tevreden. We zien het allemaal wel.

Ondanks dat het nog wel fris is, dat moet toch wel beteren, vind ik, gaan we morgen toch maar eens geraniums halen in Wilp om de lege bakken mee te vullen. Ze hangen tegen het huis en ook vrij hoog, dus de eventuele nachtvorst zal ze wel met rust laten, hopen we. Meestal toch maar een graadje nul of één. Een beetje kleur is welkom.

Het is lente tenslotte en de zon is best lekker als ie schijnt. Tja, achter glas soms, maar kom, we blijven optimistisch. Daar moeten we het toch van hebben…..!

Gisteren was ik bij de cardioloog. Er was namelijk bij dat tia-onderzoek geconstateerd, dat ik een hartritmestoornis had. Hartfalen noemen ze zoiets in het ziekenhuis. Er moest een hartfilmpje, een echo van mijn hart gemaakt, gevolgd door een gesprek met de cardioloog. Nou, dat was allemaal best spannend, want ik had geen last gehad van die stoornis, alleen wat cijfers gezien op een monitor, die inderdaad aan de hoge kant waren qua pols. Toen ik na dat tia-onderzoek naar huis mocht was het alweer gewoon, maar toch moest het onderzocht.

Dus ik heb me gemeld en de echo en de film werden gemaakt. Het gesprek met de cardioloog was heel gezellig, want ze had niks op me aan te merken. Ik kreeg er wel een pilletje bij voor mijn maag die gezond moet blijven, omdat ik die bloedverdunners gebruik, waar ik niet meer vanaf zal komen. Was dat niet zo, dan had ik ik niets nodig. Wij verzorgen hier in huis onze maag erg goed namelijk. Maar ze hoeft me niet meer te zien, de cardioloog. Alles klopt naar behoren.Dat is een prettig idee, want “hartfalen” klinkt nogal dramatisch.

Volgende week ga ik op cursus om zelf te leren prikken en de uitkomst daarvan digitaal te kunnen melden aan de trombosedienst. Als het goed is ( in de dubbele betekenis) hoef ik daar dus ook niet meer lijfelijk heen. Scheelt een hoop heen-en -weer-gerij. De huisarts weet overal van en in de gaten gehouden werden we toch al eens in de zoveel maanden door de praktijkassistente. Allebei al twee keer geprikt met Pfizer, wat kan ons gebeuren? Mooi, hoor, boven de tachtig zijn!

Het gaat dus best goed met mij, hoor. Je bent hartstikke druk als je wat mankeert…..!

Dat hebben ouwe mensen vaak. En zo heb ik ook weer wat. Een paar weken geleden had ik een rare linkerarm, die niet deed wat ik wilde. Het ging niet over dus daar moest een dokter naar kijken. Inmiddels was het eigenlijk wel weer aardig hersteld, maar toch moest ik in het ziekenhuis de volgende dag (een zondag nog wel!) een flink aantal onderzoeken krijgen, want het was een tia, zei de dokter.

Dat klonk knap dramatisch, maar had tot gevolg dat ik nu een innige band heb met de trombosedienst. Ben inmiddels aardig wat keren geprikt, omdat ze mijn bloed in de gaten moeten houden om herhaling te voorkomen. Dus ik heb pillen gekregen om mijn bloed te verdunnen. Ook moet ik nog naar de cardioloog voor een onderzoek.

Al heb ik eigenlijk nergens last meer van, houd ik me toch maar netjes aan de voorschriften. Vervelend is het natuurlijk wel, dat gedoe met mijn lijf. Maar ik heb een zelfprikcursus aangevraagd, zodat e.e.a. digitaal kan. Dat scheelt voor mijn zoon veel gerij met z’n ouwe moeder, die het trouwens toch prettig vindt, dat ie overal bij is. Twee horen meer dan een.

Maar ik kan nog lekker lezen, typen en huishouden op mijn manier, de vogeltjes voeren en boodschappen doen met een lege kar achter zoon aan onder het motto ” I follow the leader.” Gaat altijd heel gezellig, hoor. Dus heb ik wat. Te vertellen misschien wel als het interessant is. Geen enkele klacht over de rustgevende gezondheidszorg hier. Dat wil ik wel even kwijt…..

Vanmorgen kreeg ik Covidprik nummer twee. Bij de ontvangstbalie hoorde ik, dat ik even langs een dokter moest, omdat er in mijn medicijngebruik iets veranderd was sinds prik nummer een. Dat werd allemaal genoteerd. Toen gevaccineerd, kwartiertje in de wacht om te kijken of ik normaal bleef doen en toen konden we weer weg. Het is toch keurig geregeld allemaal.

De priklocatie, de sporthal en de locatie waar gestemd kon worden, een kerkgebouw lagen aan dezelfde parkeerplaats waar de auto stond, dus dat deed mijn zoon even als nette burger, die niet per post mocht stemmen. We deden meteen wat boodschapjes en moeder was weer uitgelaten. Ook uitgelaten over het feit, dat ’t allemaal zo lekker snel ging.

Ik ben dus optimaal beschermd tegen het virus, neem ik aan. Dat gun ik uiteraard iedereen. En ook dat een beetje snel s.v.p. Ik wil niet zeuren, maar ik wil mijn familie wel weer es allemaal tegelijk zien en niet één voor één…..

In mijn eenvoudige woordenboek staat dat woord (zonder dat door mij toegevoegde streepje, hoor) omschreven als ‘ eclectische antistructuralistische en negativistische cultuurstroming”. Laat dat maar eens even doordringen in je hersenpan.

Ik ben niet zo van de moeilijke woorden, ik schrijf zoals ik praat, maar volgens mij slaat de betekenis van deze verzameling aardig op het ‘moderne’stemmen via de post, waarbij zoveel mis gaat. Bij ‘eclectisch’ staat ( nog steeds volgens mijn eenvoudige woordenboekje dus): ‘uit verschillende stelsels het beste uitkiezend’.

Kloris en ik hebben beiden heel modern via de post gestemd en volgens ons telt onze stem voor de volle 100 % mee en hebben we de plaatjes in de toegezonden brief keurig gevolgd. We voelden ons een beetje kleuterig, maar het was best duidelijk. Maar als je leest over wat er toch bij veel mensen niet helemaal goed is overgekomen, twijfel je toch.

Wij brachten onze dikke envelop weg en omdat ik bij de buurvrouw was, die e.e.a. ook al had geregeld vroeg ik of ik de hare ook even mee zou nemen. Maar zij had twéé aparte enveloppen, want ze wilde niet dat ‘ze’ zouden kunnen nagaan wat ze gestemd had. Toen ik zei, dat dat niet kon, omdat de stemenvelop niet samen met de tweede envelop in de retourenvelop, geopend zou worden, had dat geen effect. De twee moesten apart van elkaar ingeleverd. Ze was niet te overtuigen. Of haar stem een van de vele verloren stemmen zal zijn, geen idee.

Maar eerst is er structureel misschien iets niet goed gegaan en dan krijg je toch weer iets negatiefs. Maar iedereen doet toch z’n best en stemt . En als ergens 8% verkeerd gaat, is er toch 92% van de poststemmers dat het wel goed deed.

Je weet wel: dat van het glas, dat half vol of half leeg is…..

We kregen van gemeentewege twee dikke enveloppen toegestuurd. Die waren zwaar doordat er ook het metergrote stemformulier in zat. Als eenvoudige briefpostverstuurder had je daar heel wat porto voor neer moeten tellen. Maar we kregen deze service omdat we per post mogen stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. We zijn 70 plussers. Wat zeg ik, tachtigplussers zelfs.

We hadden een hele tafel nodig om het biljet uit te vouwen, want ik wilde kloris wel even ál de splinters noemen, die meedoen deze keer. D’r zijn nogal wat nieuwelingen en afscheidingen. Soms hadden we er nog nooit van gehoord, maar dat was gewoon onkunde.

We hadden er een duidelijke gebruiksaanwijzing bij gekregen, want met al die bejaarden weet je het maar nooit, hè? Al die verschillende enveloppen en je moet je handtekening zetten. Hoefde bij het stembureau nooit. Nou ja, het is deze oudjes gelukt. We hebben onze stem uitgebracht.

En nou kun je de envelop gewoon in de brievenbus kieperen, maar wij willen de onze liever bij een inleverpunt kwijt. Daar zijn er drie van. Het stadhuis, de gemeentewerf Noord en de gemeentewerf Zuid. Bij de twee laatste staat (drive through). Als je niet weet wat dat betekent gooi je ‘m maar op z’n Hollands in de brievenbus. De gemeentewerf Zuid is op de Aruba, vlak bij de stort. Voor ons is de Sleutelbloemstraat in Noord het dichtstbij.

We missen dus ons wandelingetje naar de “stemschool”, waar elke keer dezelfde mensen zitten, die ons nog kennen van de vorige keren en het geen bezwaar vinden dat we samen in hetzelfde stemhokje kruipen. Ach, hebben we dit keer ons stemgedrag eens aangepast aan de omstandigheden. Dat het sowieso doorgaat allemaal is eigenlijk wel mooi.

Ik zag Mark Rutte bij “De Vooravond”. En ook foto’s en filmpjes geprojecteerd van jaren terug waar hij op en in staat. Je veroudert wel, hoor, in de politiek. (Ook zonder politiek, maar wij worden niet zo vaak vereeuwigd gelukkig.) Hij vertelde, nadat ie behoorlijk pittig bevraagd was door de presentatoren, dat hij, als het allemaal niet zou verlopen zoals ie gedacht had als partijleider/premier, een niet makkelijke combinatie met al die persmomenten er ook nog es bij, graag het onderwijs in zou gaan.

Gevraagd naar zijn favoriete boek gaf hij een lesje geschiedenis weg over ’n boek over Lyndon B.Johnson, waaruit, wat mij betreft, bleek wat een geweldige docent hij is, want hij geeft al parttime les, en zou zijn. Er werd echt geluisterd! Geschiedenis is zijn passie, dat hij ging studeren in plaats van pianist te worden. Waar hij naar hij zei geen talent genoeg voor had. Maar nu eerst de verkiezingen maar eens.

Al die podiums waar die partijleiders zitten, tja, daar komen de kleintjes niet aan toe. Mevrouw Ploumen schaft wat mooie jurken aan en die zie je dus ook nogal eens. Ik wens haar succes, maar voor het eerst ben ik afgedwaald met excuus aan mijn ouders. Voor alles is een tijd…..om keuzes te maken bijvoorbeeld! Te stemmen dus…..

Het wordt steeds veiliger hier in huis. Je kunt natuurlijk wel nog steeds van de trap duvelen als je niet uitkijkt, vandaar dat ik heel blij ben met de aanwezige leuningen, maar ik bedoel een andere veiligheid. Bescherming eigenlijk.

Sinds gisteren is kloris ook gevaccineerd. Dat zijn er al twee. Eerst was het in huize P veiligheidshalve en nu zo’n beetje veiligheidsheel. Zoon is jaloers, hij wil ook, maar is nog te jong. Soms heeft oud zijn ook voordelen. Dat alles voor een prikkie!

En de zon schijnt! De vogels zijn heel actief en badderen zelfs al in het volgens ons hartstikke koude water! De lente komt er wel aan. Je gaat plannen maken voor de tuin. Opruimen (en ik moet zo verschrikkelijk nodig de ramen aan de binnenkant doen! De zon is wat dat betreft zeer onthullend wat de noodzaak daarvan betreft.) Gelukkig is het nog redelijk vroeg donker tegen de avond en ben ik de enige die zich er aan stoort. ’t Komt dus goed.

Bovendien zegt kloris: “Ach, zolang ik de overkant maar kan zien…..”

‘k Ben een gevaccineerde vrouw. En ik moet zeggen, dat het goed georganiseerd was geregeld. Veel mensen die daar voor zorgden. Verkeersregelaars, die vroegen of het slachtoffer goed ter been was, want dat had met de parkeerplaats te maken: wat verder weg als je niet vlak voor de deur van de sporthal gedropt hoefde te worden, vriendelijke dames, die je vroegen of je ergens last van had, je geboortedatum, bloedverdunners had als medicijn, want dan ging de prik niet door en als het allemaal klopte: aardige prikdames. Ervaren als ik was vanwege de jaarlijkse griepprik was e.e.a. zo gebeurd.Ik kreeg een bewijs mee, dat ik gevaccineerd ben, dat ik kan laten zien als dat ergens nodig is.

Nou, en toen moesten we (onze zoon was vanwege de sneeuw even mee als steunpilaar) een kwartier in de wacht om te zien of ik niet gek ging doen na de spuit. Dat was niet zo, ik doe nooit gek, ook niet na een prik of het moet een wesp zijn, maar die heb ik al een aantal jaren niet gezien in onze tuin. En toen gingen we meteen maar even boodschappen doen, we waren nu toch in de buurt.

Er was nog wel iets raars toen ik de afspraak met de GGD-mevrouw maakte. “Voor u is de dichtstbijzijnde locatie in Zutphen. Vervelend, maar dat is niet anders.” zei ze En toen wás ik me toch bijdehand, zeg! Ik zei: “Er is een locatie op loopafstand in het Mheenpark in Apeldoorn! Vlakbij! ” “O, ja, ik zie het! Die locatie had ik nog niet in mijn lijstje. Ik kijk even voor u. Het kan nog vandaag of anders over twee dagen, woensdagmorgen om 8 uu 55”. Nu was stante pede me een beetje té vlug, want er moest iemand met me mee vanwege de gladdigheid, dus ik sprak af voor de woensdagse vroegte. De tweede prik ook weer op een woensdagmorgen in maart, zelfde tijd zelfde locatie en de sneeuw zal dan toch wel verdwenen zijn.

Dan is het al bijna lente…..!

Als de coronaperiode op een gegeven moment voorbij is, zal er waarschijnlijk wel iemand moeten opstaan als taalzuiveraar. Want een woord als “snottebellenbeleid” wil je toch niet in je taal hebben, zeg !

Wie verzint zoiets? En wordt er smakelijk om gelachen als iemand het lanceert in een serieus bedoelde vergadering ? Persoonlijk vind ik er weinig smakelijks aan. Maar kom, ik moet niet zeuren. Het is best een probleem als de scholen weer open moeten en juffen en meesters zich zorgen maken over verkouden kikkers in hun klas.

Maar die zijn er sinds mensenheugenis elke winter en dan werden zulke kinders alleen bij koorts of hoest een paar dagen thuis gehouden. Doorgaans vonden ze dat helemaal niet erg. Niet in bed, maar lekker warm onder een dekentje op de bank in de huiskamer en ’n beetje verwend worden. Jammer als het weer over was. Ik weet het nog.

Maar nu heet zo’n toestand “in quarantaine”, want je bent een gevaarlijk kind en valt onder het snottebellenbeleid. Als je boft hopelijk wel lekker op de bank met een warm kopje thee, ondanks die andere tijden. Je moeder moet toch thuis werken…..

Gisteren deden we de bood”schappen”, gewapend met onze vakantietassen, die we al jaren gebruiken. Die zijn van de Engelse Tesco supermarkt. Degelijke kwaliteit, want ze zijn al zeker een jaar of zes oud en worden vaak gevuld met onze dagelijkse levensbehoeften. Zien er ook leuk uit: blauw met rode lieveheersbeestjes er op.

Toen we ze aanschaften waren de schappen bij de Tesco ook nog goed gevuld als we d’r waren. Dat is nu niet meer zo zagen we op een paginabrede foto in de krant. Lege planken en diepvrieskasten . Die arme Engelsen toch! Op het verkeerde Brexitpaard gewed en daar hebben ze toch ervaring mee, zou je zeggen, met wedden.

Het zou wel gunstig kunnen zijn voor de boeren. Wij volgen ’s middags het programma “Farmers Country Showdown” waarin je ziet hoe boeren en hun families hun producten aan de man brengen, van allerlei nieuws verzinnen om hun inkomsten op peil te brengen en te houden. Dat doen ze vaak ook door op Farmers Markets te staan, waar ze een vaste klantenkring opbouwen van mensen die hun werk, dat meestal biologisch en op de natuur gericht is, waarderen. Daar komt dan even geen supermarkt aan te pas. En dan betalen de mensen graag wat meer.

Want dat begrijp ik niet. Hoe het komt, dat in de supermarkten hier de verse groente soms zo spotgoedkoop is? Bij zo’n prijs is de teler niet goed betaald, dat kan gewoon niet. Als dat een eerlijke prijs zou zijn, betaal je als consument meer. Stunten met eten zou niet moeten mogen. We komen heus niet om als iedereen krijgt wat ie verdient. Boerenmarkten zullen hier ook wel zijn natuurlijk en boerderijwinkels en zo. Ik heb daar allemaal niet zo’n verstand van. Laten ze daar maar eens ’n lijst van publiceren, zodat je als onwetende klant weet waar je moet zijn.

Loopt de economie dan terug? Als de juiste mensen eerlijker aan hun inkomsten komen verschuift er toch alleen maar wat? Ach, ’n simpele gedachte, geen verstand van wetenschappen heb ik, alleen maar van winkelschappen…..