* Toen ik vanmorgen hoorde, dat het gedaan was met Saddam en we er geen dagen meer tegen aan hoefden te hangen (!) wanneer de executie nou precies zou gebeuren, dacht ik ineens (weinig subtiel, ik geef het toe, maar zo gaat dat soms met gedachteassociaties) aan wat mijn echtgenoot altijd zei, wanneer hij thuiskwam, na rond Pasen drie avonden achter elkaar de Mattheus Passion te hebben meegezongen: “Zo, die hangt…..!”

Vanwege de dreigende krapte op de arbeidsmarkt willen de werkgevers hun oudere werknemers graag behouden. Dat zeggen ze in een plannetje dat vandaag bekend werd. De oudere medewerkers hebben ervaring, kennis over te dragen en zijn heus wel gemotiveerd om te willen blijven. Niet altijd, maar dat ligt dan aan de plannen die ze hebben gemaakt voor de tijd na hun arbeidzame leven. Als je namelijk een boot hebt, wil je er dan mee varen. Als je nooit tijd hebt gehad om te reizen, wil je andere landen zien. Als je geld hebt wil je dat ook wel eens gaan uitgeven. Degenen die geen boot, geen geld, maar wel tijd hebben en zelfs opzien tegen de periode, dat ze daar te veel van hebben, zullen het prettig vinden als hun baas vraagt of ze er nog een paar jaar aan vast willen knopen. Streelt bovendien je ego als je nog nuttig wordt geacht. Maar dan moet je volgens dat werkgeversplan wel genoegen nemen met minder geld en een lagere functie.’Demoveren’ noemen ze dat, het tegenovergestelde van ‘promoveren’.

Vanmiddag in het programma ‘Standpunt.nl’ vroegen ze mensen te reageren op dat plan. Nou, en dat gebeurde! De meeste (oudere!) mensen reageerden woedend! Voelden zich aangetast in hun rechten. “Ja, maar er zit geen dwang achter”, zei de mevrouw van de werkgeversorganisatie, “het gaat in overleg met het bedrijf en wie niet wil, hoeft niet”. Ik snap niks van zulke slappe plannen. Ze leggen iets ‘in de week’ , maar of er ook gewassen gaat worden moet je maar afwachten. Je doet iets of je doet het niet.Of allemaal of niemand. Ik heb makkelijk praten, want mij gaat het niet meer aan.

Ik heb zelf gewerkt tot mijn 64e. Omdat ik een raar arbeidsverleden heb, zoals heel veel vrouwen van mijn leeftijd, heb ik een pensioen waarvan ik net naar de kapper kan. Gelukkig heb ik een echtgenoot, die dat beter heeft kunnen regelen en die knip ik trouwens zelf. Maar toen wij 55 werden kregen we wekelijks de vrijdag vrij. Zomaar. ‘Ouwelullendagen’ werden die genoemd. (Niet erg toepasselijk in mijn geval, maar die vrijdag werd er niet anders van). E.e.a. was vastgelegd in de cao. Je werd ontzien, omdat je een dagje ouder werd.

Nu kan ik me dat voorstellen bij iemand die de hele dag stenen loopt te sjouwen, maar eigenlijk had ik dat helemaal niet nodig. Dat heb ik uiteraard nooit hardop gezegd, ik ben niet gek, zeg, maar ik heb ’t altijd een veel te chique regeling gevonden. En ik las in de krant dat ze daar nu ook van af willen en gelijk hebben ze. Begin daar maar es mee. Juridisch schijnt het zelfs een kwestie van leeftijdsdiscriminatie te zijn ten opzichte van de jongere werknemers! Bij onze instelling was er op ’n gegeven moment op vrijdag praktisch niet te werken, want de helft van het personeel was niet aanwezig. Te veel ouwe lullen in de tent. Als er een vergadering gepland moest worden kon dat in ieder geval niet op vrijdag. Onze generatie heeft ook de invoering van de computer meegemaakt. Daar was ook lang niet iedereen even vlot mee vertrouwd, daar weet ik alles van en voordat dat zover was, waren er dure jaren voorbij.

Niet alle ouderen staan op hun achterste benen, hoor, er waren ook voorstanders van het plan, dat trouwens geen invloed heeft op het later te ontvangen pensioen, want dat blijft gebaseerd op het ‘oude’ salaris. Maar met die benaming ‘demoveren’ moeten ze voorzichtig zijn. Het scheelt maar één lettergreep met demo-ti-veren. Dan wordt dat plan helemaal verkeerd begrepen en moeten ze weer een nieuwe kronkel verzinnen………

Als we vroeger op school een uurtje over hadden speelden we galgje. Hele schriften tekenden we vol met opgehangen poppetjes aan de galg. Leuk spelletje. We dachten er niks bij. Maar vanmorgen hadden we het even over Saddam. Ja, die. Die gast heeft heel wat op z’n geweten en wordt daarvoor gestraft. Zwaar gestraft, want hij pleegde misdaden tegen de menselijkheid. Tegen de mensheid zelfs.

Er is verschil tussen die twee woorden, hoewel ik daar altijd even bij na moet denken. Want je kunt als mensheid ook best misdaden begaan tegen de menselijkheid. Als je een oorlog voert of het milieu verpest of mensen op de vlucht jaagt, geen respect hebt voor menselijk leven, zoals Saddam dus.

Zijn dagen zijn vanaf vandaag geteld. Hij moet dood. Ook in hoger beroep kwam hij daar niet onderuit. Maar ondanks dat ik weet dat het een verschrikkelijke man is vind ik die doodstraf een akelige gedachte. Elke doodstraf, maar deze in het bijzonder. Waarschijnlijk door die zo strikt door de wet voorgeschreven tijdslimiet van 30 dagen, waarvan het aftellen vandaag is begonnen. En dan ‘door ophanging’, dat klinkt ook zo afschuwelijk middeleeuws. Maar dat zal wel zo moeten vanwege de hang naar gerechtigheid……….

We hadden vanmorgen, toen we aan het kerstontbijt zaten, al een buurman aan de deur, die kwam vertellen dat er aan één kant van de parkeerplaats een heel rijtje auto’s was voorzien van diepe krassen in hun lak. Waaronder de nog zo nieuwe auto van onze zoon. De onze stond aan de overkant dus die heeft niks.Hij moest heel wat deuren langs, onze buurman en dat is een raar begin van je dag.

Mijn zoon belde de politie en wat waar is is waar: ze waren er binnen tien minuten. Met ’n busje met één agent en een auto met nóg ’n agent. Het was dus een grote zaak. Het leek Baantjer wel, maar dan zonder lijk. Aan de telefoon zeiden ze, dat ze sporenonderzoek wilden doen.

Maar de agenten hoorden het verhaal aan van de slachtoffers, wilden de tijd weten waarop het gebeurd was en die wist niemand natuurlijk, want deze buurt is ’s nachts in rust, zoals het hoort. Behalve die krassenmaker dan. In ieder geval na half 12 gisteravond, want toen kwamen de buren thuis en toen was er nog niks aan de hand. Maar niks sporenonderzoek, hoor!

Uiteindelijk zeiden de dienders, volgens mijn zoon van die vlotte agentjes, dat iedereen maar aangifte moest doen via internet.”Daar heb ik toch helemaal geen verstand van”, zei onze buurvrouw. “Gewoon politie.nl intypen en dan zie je het vanzelf”, zeiden de politiemannen en ze vertrokken weer. Ambachtelijk schrijven is er niet meer bij.

Nou ja, papierwerk komt er nog genoeg aan te pas vanwege de verzekering, waarvan eerst nog even nagekeken moet worden of vandalisme wel gedekt wordt! Mijn zoon had het er al over dat ie een webcam neer wilde zetten, die de parkeerplaats in de gaten houdt, maar dat schijnt hier niet te mogen omdat het ‘openbare weg’ is.

In Amerika mag je een geladen geweer in huis hebben om je bezit te beschermen ( ik moet er niet aan dénken, hoor, brrr!), maar hier niet eens een cameraatje. Big Brother wil alleen maar kijken wie er met z’n klauwen aan z’n auto zit! Wat een watjesland eigenlijk……O ja, zalig kerstfeest iedereen!

‘k Had er 24. Fouten. Drie meer dan vorig jaar, maar ik vond het Groot Dictee der Nederlandse Taal dan ook doorspekt met woorden, waarvan ik niet eens wist dat ze tot de Nederlandse taal behoorden! Dat komt doordat ik niet van deze tijd ben kennelijk, de heer Bril, die het dictee schreef, heeft mij bij deze(n) een etiketje opgeplakt.

Want echt, ik wéét niet wat ‘deathmetal’ is (ik verstond zelfs de eerste keer ‘deafmetal’, waar ik me nog wel iets bij kan voorstellen), van ‘beatjuggelen’ heb ik nog nooit gehoord en van een ‘caipiranha’ zou ik gezegd hebben dat ’t een gevaarlijke roofvis is, in plaats van een hip cocktaildrankje. Ik had dedaigneus ook verkeerd gespeld, maar wij praten ook nooit zo tegen elkaar. Verder had ik verbindingsstreepjes- en spatiefouten. En ‘harrypotterbrilletje’ moet je zonder hoofdletters aan elkaar schrijven, omdat het woord is ‘ingeburgerd’ in de nederlandse taal en een begrip is. Vond ik ook raar. Dat was alleen maar zo in combinatie met Balkenende, toch? En de muziek, die ‘uitfadede’, terwijl je fonetisch ‘uitfeede’ zegt. Bril heeft zijn moderne fratsen wel een beetje kunstmatig in mekaar geknutseld, hoor! Als hij het ’t volgend jaar weer schrijft, dat Dictee, doe ik niet meer mee. Ik raak d’r gefrustreerd van!

Bovendien werd er met zo’n tempo gedicteerd, helemaal door die Belgische presentatrice, dat het moeilijk bij te houden was. Dat vonden meer mensen en iemand zei, dat hij vrijwel nooit meer zolang en zo snel achter elkaar met de hand schreef. De computer krijgt weer de schuld, maar er zit natuurlijk wel iets in, in die verklaring.

Ik vind het wel troostrijk, dat Word onder alle woorden, waar ik het net over had een rood golflijntje zet als zijnde verkeerd gespeld. Ben ik toch niet de enige die achter loopt…..of is het nou achterloopt….?

Na driekwart eeuw verdwijnt Flipje, het fruitbaasje van Tiel van de etiketten. De Betuwse jamfabriek in Tiel was al dicht. Men maakte de Betuwe-jam geheel ‘misplaatst’ bij Hero in Breda. Dat kon dus niet goed gaan. Flipje als standbeeld midden in Tiel en dan zijn jam in Breda.

Men heeft nu dan ook besloten om Flipje met pensioen te sturen. De burgemeester van Tiel deed heel dramatisch, een foto van Flipje op zijn bureau, “Maar”, zei hij:” aan alles komt een eind, dus ook aan Flipje. We zullen hem missen, maar nooit vergeten”. Ik ook niet, want ik heb goede herinneringen aan hem. We spaarden vroeger de boekjes met zijn avonturen, zoals we ook plaatjes spaarden voor in de Piggelmee-boeken.

De Betuwepot met Flipje op het etiket wordt een collectors item! Ik was ‘m toch al ontrouw geworden,hoor, want áls we al eens jam kopen, nemen we het huismerk van de kruidenier. Rinse appelstroop en gestampte muisjes zijn ook zo passé. En wat zeg ik nou toch, zeg: kruidenier… een woord uit het Flipjestijdperk! En ‘rinse’ vond ik als kind al ‘ n gek woord ……

Vanmorgen stond in de krant dat Billy, een makaak uit de Apenheul, zaterdag j.l. verlost is van zijn staar door een oogarts, die door de week zijn soortgenoot, de mens, behandelt. Een kwartiertje werk en Billy was weer het aapje.

Dat is mooi. Billy is 17 jaar en leider van een groep, die voor het merendeel bestaat uit vrouwen. Hij kon ze door zijn slechte zicht letterlijk niet meer in de gaten houden en daar maakten die rotmeiden gebruik van. Ze maakten er een potje van met z’n allen. De dames pikten zelfs regelmatig Billy’s voer, omdat hij dat toch niet zag. A-sociaal!

Als in de revalidatie-instelling voor blinden en slechtzienden,waar ik werkte, iets van gelijke strekking gebeurde, en dan vaak als onderling ‘grapje’ bedoeld, ( uiteraard niet door de medewerkers, laat dat duidelijk zijn!) dan heette dat gewoon ‘blinden bedonderen’ en dat was lachen. Werden ze hard van.

Maar eigenlijk is dat dus apengedrag………hi, hi…..

Gisteravond een verslag gezien van de voetbalwedstrijd ADO-Willem II. Dat ADO won kwam vast en zeker door de steun van de tribune. Er werd gezongen dat het een lieve lust was, geheel in stijl met deze donkere dagen voor Kerstmis:

“Jinglebells, jinglebells, jingle all the way, iedereen kan voetballen, behalve Willem II….!”.

Welnee, dat is geen agressie ten opzichte van de tegenstander! Dat is de ‘twaalfde man’ met liefde en steun voor zijn club! Ik vond het leuk gevonden. Nieuwe tekstschrijver zeker…….!

Behalve een acteur, zie hieronder, hebben we ook een clown in de familie. Die grappenmaker is onlangs vier geworden en sinds een week of zes zit hij dus verplicht op school. Dat vindt hij erg leuk en hij heeft ’t er reuze naar zijn zin.

Toen z’n moeder hem ophaalde van school kreeg ze van een klasgenootje (natuurlijk een meisje, want die vertellen dat graag) te horen, dat Joost nogal veel op de ‘nadenkkruk’ zit. Dat is een knalrood krukje in de klas, waarop kinderen die iets hebben uitgehaald of ongewenst gedrag vertonen worden neergezet om over hun ‘zonden’ na te denken.En dan gelouterd van die kruk afkomen natuurlijk, dat is de bedoeling. Het is anders dan vroeger, toen je ‘in de hoek moest staan’, je mag er nu tenminste bij zitten.

De moeder van Joost wilde wel eens van de juffrouw weten op welke wijze haar zoon deze ‘straf’ zo frequent verdient en ging even informeren. “Hij lúistert niet!”, zei z’n juf. “Doet ie thuis ook niet”, zei z’n moeder. En inderdaad, ook bij ons kan hij je volkomen negeren als iets hem niet uitkomt. En dat is een rare gewaarwording, hoor! Je kunt tegen hem praten, proberen zijn aandacht te vangen, maar hij gaat door waar hij mee bezig is en neuriet er soms ook nog bij! Voor de goede orde: hij heeft geen autistische trekjes of zo, hoor, hij neemt je gewoon in de maling waar je bij zit.Om nou, zoals die moeder in de tv-reclame, over de grond te gaan ligggen gillen om hem te laten luisteren, gaat iedereen wat te ver. Hoewel hij dat schitterend zou vinden, want zo is ie wel.

Nou ja, in ieder geval heeft zijn moeder thuis, in samenwerking met zijn juf, ook een grenen speelgoedkist/bankje ingesteld als ‘nadenkbankje’. Als ie dan weer eens net doet alsof ze niet bestaat, zet ze ‘m daarop. Hij deelde haar mede, dat ze niet moet verwachten dat hij gaat nadenken als ie daar zit. En waarom niet? Het bankje is niet rood….Tja…….

We krijgen een toneelspeler in de familie. Onze kleinzoon van vijf. Dat ie talent heeft weten we al jaren, want als hij bijvoorbeeld valt of hij stoot zich ergens aan of als zijn broer, die, hoewel jonger, wat steviger is uitgevallen dan hij, besluit zich op hem te storten voor een broederlijk treffen, dan kan hij zeer dramatisch het onrecht van dat ogenblik uitspelen. Aaitjes, kusjes en lieve woordjes van de omstanders moeten een en ander weer in perspectief brengen. Hij is er gewoon goed in om er dan met grote uithalen uit te halen wat er in zit.( Hij hoort overigens ook nogal eens: “Stel je niet aan, zeg!”).

Maar nu is het uit met het kruimel-acteerwerk. Dit wordt een ‘optreden’. Hij krijgt een rol in het kerstspel op school en, potjandorie, niet zómaar een! De tijd van ‘nietszeggend’ schaap, engeltje of de ezel is voorbij. Hij moet maar liefst drie maal vier dichtregels uit z’n hoofd leren, die hij in samenspel met zijn maagd Maria, onbevlekt ontvangen, maar daar weet hij natuurlijk het fijne nog niet van, moet opzeggen. Hij is de, eveneens onbevlekte, Jozef.

Zijn ouders zijn vanzelfsprekend trots op hem en opa en oma willen graag komen kijken, als het mag. Op de voorste rij hoeft niet……