‘k Las bij Stroomopwaarts dat hij zich afvraagt hoe mensen aan geld moeten komen voor hun levensonderhoud (en hobby’s, waar ze dan alle tijd voor zullen hebben!) als robots in de toekomst al hun werk zullen gaan overnemen. Dat gebeurt nu natuurlijk in fabrieken en werkplaatsen al en op de kantoren hebben computers al menige werknemer z’n baan gekost. Deze journalist-logger denkt dat de mens weer zal moeten gaan jagen en z’n eten zelf in de natuur zal moeten gaan opzoeken. En moet hopen dat ie niks opeet dat giftig is.

Om vast in de stemming te komen volgen wij via BBC2 in de namiddag het programma Wartime Farm. (Het staat ook op YouTube.) Dan zie je hoe inventief die Engelsen bezig waren toen. Helemaal toen er in de oorlog echt niks meer te krijgen was gebruikten ze van alles aan plant en dier, dat tot dan toe tijdens wandelingen werd vertrapt of in geval van het dier veilig was en alleen om naar te kijken. Het liedje “Run, rabit, run rabit, run, run, run!”stamt uit die tijd! Het is een typisch Engelse documentaire, waar je met verbazing naar kijkt, maar waar je dus veel van kunt leren voor de tijd dat Stroomopwaarts gelijk krijgt met zijn toekomstbeeld.

Wat die robots betreft: er zijn er ook wel, las ik, waarmee je een wat persoonlijker band kunt opbouwen. Hij helpt je n.l. om min of meer onbezorgd in slaap te vallen als je daar problemen mee hebt. Dat doet ie door een zacht bromgeluid te maken en, net echt, met je mee te ademen, in en uit. Hij is wel klein, hoor, heeft geen armen en benen, dat is dan misschien wel weer jammer. Meer babyformaat. Of teddyberenformaat. Die is trouwens goedkoper, want de robot kost tussen de vier-en vijfhonderd euro. En hij kan niet eens stofzuigen…..

Van de televisie-Sinterklaas kun je zeggen: “Hij is er weer.” Met dat Sinterklaasjournaal d’r bij en zo. Van alle sinten die zich overal in Nederland lokaal opwerpen als zijnde goedheilig kun je er beter gewoon meervoud van maken. En ik dacht ook nog even:” Dokkum…..ze hébben daar al eens ’n goedheilige te grazen genomen.” Maar nee, alles is volgens de berichten deze keer goed gegaan met de intocht. De Friezen hebben de clubs, die wilden komen protesteren tegen de zwarte helpers van de Sint, met succes tegen kunnen houden.

Nou, ik las dat in Zeist tot schrik van de kinderen Sint van z’n paard was gevallen. Kan gebeuren. Hij was weer snel overeind en werd na het mieteren rap weer gemijterd. Als Sint kun je niet zonder dat onhandige hoofdbedeksel.

Ik wens trouwens ouders, Sinten, Pieten (wit, roetbesmeurd, zwart of weet-ik-veel-wat-voor-kleur) juffen, meesters, kinderdagverblijven en iedereen die het feest van Sinterklaas nog min of meer traditioneel viert, een paar vooral gezellige weken bij het begeleiden van al die moderne kinderen, al dan niet gelovend in het verhaal van Sinterklaas. Maar waar zoveel plezier aan te beleven is als je het een beetje leuk brengt.

En dan geen dreigementen van “Ik vertel het aan Sinterklaas, hoor, als je nu niet gaat slapen!”, ook geen megacadeau’s, waardoor verschillen in bestedingsmogelijkheden zo naar gaan opvallen, en veel zingen met de koters en natuurlijk warme chocolademelk. En ach, al die pepernoten of ’n chocolademuis zo nu en dan, met mate kan dat toch best? De aalmoezen van Sint Maarten zijn wel op, toch? Oma verlangt naar een ouderwetse Sinterklaas, maar die zit helaas bij ons niet meer in het systeem! Voor alles in een tijd…..

In Amsterdam speelde een rechtszaak over het ontbreken van een openbaar toilet waar een studente gebruik van had kunnen maken als er een in de buurt geweest was. Toen ze op springen stond plaste ze wild en werd bij ontdekking bekeurd. Honderdveertig euro. Ik zou willen zeggen over dat bedrag : “zo, gaat u even zitten!”, maar dat was nou net het probleem. De vrouw was boos en schakelde een Limburgse advocaat in. Niet zozeer om die boete, maar gewoon omdat vrouwen in zo’n geval maar moeten zien hoe ze het droog houden. Mannen hebben het wat dat betreft wat eenvoudiger qua lichamelijke constructie én voorzieningen.

De Amsterdamse rechter vond, dat er in dit geval geen sprake was van overmacht. De plasdame had naar een mannenurinoir kunnen gaan, zei hij. Limburgers hebben humor, dat is bekend. ( Kijk naar Wilders, er is altijd wat te lachen met die man!) Zo zei deze advocaat, Jack Jetten, Sjaak op z’n Limburgs en hij is 72, dat de rechter met deze totaal idiote uitspraak “een aardig inkijkje gaf in zijn kennis van de vrouwelijke anatomie. Het merendeel van de vrouwen zonder balletopleiding zou het in zo’n Amsterdamse plaskrul niet lukken zonder te knoeien.” Hij vond de prijs voor een illegaal menselijk plasje trouwens erg hoog, terwijl honden overal gratis hun gang kunnen gaan.

In zijn eigen Limburg, waar hij fractievoorzitter is van de Lokale Partij Groot-Nuth, is hij een actie gestart om openbare toiletten voor mannen én vrouwen langs een wandelroute te krijgen. Hij was geïnspireerd door het vonnis in Amsterdam, zei hij. De man is al aardig op leeftijd en dan moet je zelf misschien ook wat vaker. Dus de juiste politicus voor zoiets…..

‘k Moest wel een beetje lachen om het bericht, dat er heel veel mensen zijn, die niet weten wat hun auto allemaal in zich heeft en kán! Ik rijd geen auto meer, maar dat had ik ook. Maar dan meer omdat ik het onnodig vond of liever gezegd van mening was, dat ík het niet nodig had. Terwijl veel van wat er nu op en aan een moderne auto zit de veiligheid van chauffeur, inzittenden en medeweggebruikers verhoogt. En dat is beslist niet verkeerd natuurlijk.

Wat me ook verbaast was, dat ook veel mánnen er geen idee van hebben als ze er naar gevraagd worden. Er zijn nog veel vrouwen van het type ‘vier wielen en een stuur’, lang niet allemaal, hoor, ik wil geen herrie in de tent. Maar zelfs mijn blinde kloris weet alles van onze auto, want dat interesseert hem. En dát zal het zijn. Interesse in moderne technieken. Heb ik dus onvoldoende.

Het is een beetje over, geloof ik, maar in mijn tijd bij het Loo Erf kwamen er veel elektronische orgels in omloop. Wij hadden op het revalidatiecentrum voor volwassen blinden en slechtzienden, waar ik werkte en ook wat muziekles gaf, veel mensen die graag op zo’n orgel wilden leren spelen. Er werden er dus een paar aangeschaft en ik heb er zelf toen ook veel op moeten spelen, hoewel ik een piano nog steeds meer mijn ding vind. Maar toetsen zijn toetsen dus er werd veel elektronisch ge-orgeld. En dan klonk het al gauw aardig.

Wat dan vaak gebeurde was, dat de mensen in hun enthousiasme thuis een orgel gingen aanschaffen. Meestal niet zo’n eenvoudige waarop ze het bij ons leerden, maar apparaten waar van alles op en aan zat en waar ik dus onvoldoende verstand van had, zóveel knoppen en schuiven zaten er op en aan. De orgelliefhebbers moesten dus in hun eigen omgeving op zoek naar een leraar, onze ‘muziekafdeling’ had een aanzet gegeven voor een misschien leuke hobby, maar óf dat was na dat dure orgel financieel niet direct een optie of de mogelijkheden van het instrument werden gewoon niet benut. Teveel elektronica. Helemaal voor iemand die niet of slecht ziet.

In een auto zit ook veel elektronica. Wie d’r veel verstand van heeft vind ik een held en heeft mijn zegen, maar ik hoef er gelukkig niks meer mee. Maar….. die navigatie, die handige radiozenders, het handsfree telefoneren, die lekkere verwarming, de airco, dat de auto vanzelf afslaat en weer start in geval je moet wachten voor de spoorbomen, dat je niet achteruit kachelt als je tegen een helling op moet stilstaan, dat je, als je dat wilt, ‘m zelf kan laten inparkeren, okay, da’s toch allemaal wel héél aardig bedacht, hoor, vindt deze bijrijder…..

Gistermiddag waren we bij de Mediamarkt. Van wat we wilden aanschaffen stond het artikel wel ter bezichtiging in het schap, maar bij de voorraaddozen, die er onder staan zodat je zónder hulp e.e.a. mee kunt nemen naar de kassa, was het niet te vinden.

Het was er erg druk, want alle medewerkers hadden op de rug van hun knalgele shirtje staan dat ze in een ‘gekkenhuis’ werkten. Vanwege kortingen, neem ik aan. Nadat we een poos gewacht hadden totdat zo’n gele gekkenhuismedewerker tijd voor ons had, ons sowieso in de gaten had, liep ik maar eens naar een balie, waar vier van die figuren bij elkaar stonden te praten.

Daarvan maakte één meisje (in het rood) zich los, kwam naar me toe en zei op een idióót overdreven luide toon: “Mevrouw, waar kan ik u op deze strálende vrijdagmiddag mee van dienst zijn?” Misschien leren ze op die manier te praten tegen oudere klanten of zo. ” Nou, We willen graag even geholpen worden bij de dab-radio’s”, zei ik, iets minder stralend. “Oh, daar heb ik geen verstand van.” zei ze. “Dan moet u bij een collega zijn. Ik ben van de mobiele telefoons.” Vandaar dat rood. Weet dat maar eens als klant. En ze liep meteen weg. Terug naar de mobieltjes.

Vanwege die gekkenhuisprijzen kochten veel mensen televisies en zo en ja, dan voer je lange gesprekken met zo’n medewerker die er verstand van heeft, dat snap ik ook wel. Het blijven dure dingen. Nou ja, het door ons gewenste veel minder prijzige dab-radiootje waar we verder geen informatie over nodig hadden, wás er, nadat een in de kraag gevatte geelshirt in de computer gekeken had, niet meer. Kon wel besteld worden, maar dat kon wel even duren. Cool Blue had ‘m ook. Morgen in huis…..

Op zoek naar de prangende vragen des levens stond er vandaag een artikel in de krant over het verschil in lengte van mannen- en vrouwenlijven. Meestal vindt men dat een man langer moet zijn dan zijn vrouw of vriendin. Dat staat beter. Dat vinden de meeste betrokkenen zelf ook.

Het zou mij niks kunnen schelen, denk ik. En dat zal voor veel mensen gelden. Als ie maar lief is. Nou krimp ik in dit stadium van mijn bestaan alleen maar dus ik ga gewoon de goeie kant op. Mijn kloris was altijd al langer dan ik en krimpt volgens mij ook minder en niet zo snel. Ik zeg trouwens gewoon dat mijn aanrecht steeds hoger wordt, heel vreemd is dat.

Bovendien heeft kloris altijd over onze maatverhouding gezegd dat ie blij was dat hij zijn leed kon overzien…..

Mijn blinde kloris doet uiteraard veel met spraakprogramma’s. Op z’n telefoon, computer en allerlei apparaten die hij dagelijks gebruikt. Op zijn telefoon had ie altijd een zeer eigenwijs vrouwenstemmetje, waar hij zich aan ging ergeren. Ze heeft ook een naam, geloof ik. En ze bemoeit zich met van alles, ook als je d’r niet om vraagt. Maar hij heeft ‘m veranderd, die stem, in een mannenstem. Die heet Daan, als ik me niet vergis.

Ik kan het me goed voorstellen, die antipathie. Zo irriteren die reclamemeisjes met hun schelle aanbevelingen voor van alles, snel uitgesproken in zo weinig mogelijk dure seconden, mij ook enorm. Allemaal jonge aankomende actrices, denk ik, voor wie zulk reclamewerk ze financieel overeind houdt totdat ze ontdekt worden via hun heldere stemgeluid. Het is een vak. De jongens doen het weer anders, ook snel en vooral hip en met jingles erbij. Ik ben te oud, want waar het dan over gaat is me vaak ontgaan.

Maar we hadden het over stemmen. In de auto hebben we voor de navigatie wel een vrouw omdat die boven motor-en verkeersgeluid beter te verstaan is, denk ik. Hoewel ze niet zo vaak nodig is, want het scherm geeft voldoende informatie. Op vakantie is ze vaak wel handig omdat ze overal de weg weet. En haar stemmetje is niet zo eigenwijs, dat scheelt ook.

Vrouwenstemmen, die een lager timbre hebben, irriteren minder. Docenten, politici en nieuwslezers hebben daar baat bij. Er blijft meer hangen bij de toehoorders. Een wetenschappelijke stem-spraak-en taaldeskundige heeft dat uitgezocht. Ook dat je als vrouw met je stem van alles kunt doen qua hoog en laag. En volume, niet te vergeten. Je moet je man bijvoorbeeld niet roepen alsof je de hond roept. Wij hebben geen hond (meer) maar ik heb bij mijn weten nooit verschil gemaakt. Ze deden allebei wel wat ik graag wilde. Ik heb beslist de kinderen wel eens met een octaaf hoger toegesproken en of ze dán deden wat de bedoeling was, daar weet ik gelukkig niks meer van.

Laag schijnt ook sexy te zijn en een beetje hees d’r bij helemaal. Verleidelijk dus. Dat heeft niet iedereen in huis uiteraard. De uitdrukking “op hoge toon” moet je ook thuis laten als je gaat solliciteren. Gewoon je eigen stem in een rustig middenregister is dan het beste, zegt de deskundige. Ik, als ondeskundige, zou alles wát je zegt belangrijker vinden, maar goed. Mijn kloris zegt altijd, dat ie op mijn stem gevallen is, zo’n 58 jaar geleden en dat die niet zoveel is veranderd. Nou ik weet wel beter, een zingende Els wil ik niemand aandoen. “Lang zal ze leven” gaat nog net, laag en hees. Hartstikke sexy dus…..

In de nieuwe kabinetsplannen zit er één, die het gemeenten mogelijk moet maken in een proef mee te doen met het legaal telen van wiet. Dat zou de drugscriminaliteit doen verminderen, want in die sector zou dan de malaise toeslaan, denkt men in Den Haag. De overheidsjoint wordt dan een rokertje waar je zonder meer high van wordt, alleen al omdat ie beter van kwaliteit is en geteeld met toestemming. Mooi toch?

Onze burgemeester voelt er alvast veel voor om Apeldoorn aan te melden als proefstation. Die van Deventer, Zutphen en Zwolle voorzichtig ook. Als de diverse gemeenteraden er ook mee instemmen natuurlijk. En waar ze die kweek hier in Apeldoorn dan gaan doen? Nou, we hebben hier de Stadsakkers, waar al van alles wordt geteeld dat voor de menselijke consumptie bestemd is. Ze bedienen van daaruit met succes van alles, de voedselbank ook bijvoorbeeld. Diverse afnemers.

Kunnen ze er vast wel een akkertje vrijmaken of ’n gemeentelijke kas neerzetten voor de wiet. Schoolklassen op rondleiding uitnodigen om ze laten zien hoe wiet er eigenlijk uitziet, want dat weten die kinderen natuurlijk niet. Wel even wijzen op de gevaren uiteraard betreffende het gebruik. Kan toch een mooi educatief project zijn, dacht ik zo. En nuttig.

In een achteraf schuurtje kunnen ze, in het kader van de werkgelegenheidsaanpak, dan meteen de beveiligers opleiden, die nodig zijn om te zorgen dat de penoze geen overvallen pleegt en te letterlijk afneemt…..

Jongens, wat heeft Deventer toch een mooie historische binnenstad! We waren gisteren met onze soosclub, die leuke dingen voor ons organiseert in deze regio, in de Sint Nicolaas-of Bergkerk, gebouwd in de jaren 1198 tot 1209. Deventer was een Hanzestad met een haven. Sint Nicolaas (ik snap nu die stoomboot!) was de beschermheilige van de schippers en de kerk werd aan hem gewijd. En was dus RK, maar werd in 1580 (na de beeldenstorm in 1566!) protestants en ontdaan van alle katholieke kenmerken. Fraaie wandschilderingen, zelfs uit 1300, verdwenen onder de witkalk. Die zijn o.a.vanaf de twintiger jaren weer tevoorschijn gehaald en prachtig gerestaureerd. In het gebouw wordt niet meer gekerkt. Het is nu van de gemeente, die het samen met de verplichting tot onderhoud overnam voor ’n symbolisch bedrag. Een gulden.

Maar eigenlijk, we waren blij met de rondleiding natuurlijk, kwamen we voor het prachtige nog aanwezige orgel. Als je iemand hebt als begeleider van je club, die toevallig buurman is van de organist van o.a. de Bergkerk, dan bof je uiteraard.

Hans van Dijk heet die organist, die van alles weet over het orgel, hoe het instrument in elkaar zit, hoe oud het is, gebouwd tussen 1841 en 1843 door een Deventenaar nota bene, Johann Heinrich Holtgräve, die zijn voorvaderlijke roots waarschijnlijk wel over de grens heeft liggen. (Die voorvader kan natuurlijk best op een Hanzeschip zijn meegelift en zo in Deventer terecht zijn gekomen!)

Hans van Dijk vertelde ook over de muziek die hij in zijn concertje voor ons ging spelen. Sweelinck, Buxtehude, Haydn, een Franse componist van wie ik de naam even kwijt ben omdat ik geen kerkorganist ben en ook niet RK, maar zijn ‘Prière á Notre Dame’ klonk schitterend! En Herman Strategier van wie Van Dijk nog les had gehad. Muziek uit periodes waar steeds zo’n honderd jaar tussen zit.

En wat een órgel, zeg! We zijn het zeer smalle trappetje, alleen geschikt voor slanke artiesten die, zoals wij ook moesten, er om moeten denken dat ze hun kop niet stoten tegen een balk uit de 12e eeuw, opgeklommen naar het orgel en hebben de klavieren en pedalen in actie kunnen zien en horen. De organist is een gepassioneerd musicus, die ook zo over zijn vak praat. Zó leuk! We hebben genoten.

En we moeten beslist terug naar Deventer, liefst met mooi weer, hoewel het Dickens Festival in December in de sneeuw ook wel iets zou zijn…..

Nou is er alwéér een kunstwerk gestolen, zeg! Een bronzen beeld van de laatste herder die echt in Nederland rondtrok met zijn schapen. Het beeld stond naast een hotel in Loenen, dat bij de gemeente Apeldoorn hoort. En Loenen is gehecht aan het beeld. Er wonen mensen, die Willem Koestapel (die niettemin toch met schapen op stap was!) persoonlijk hebben gekend. Ik vind het een beeldig beeld.

Maar nu het vervolg. Letterlijk. Het monument, want dat is het toch, is aan twee, in ijzer handelende bedrijven hier in Apeldoorn, aangeboden. Vanuit de achterbak van een zwarte Toyota Yaris. Nou, dan weet je toch het e.e.a. over waar het beeld zich bevindt en een signalement van het vervoermiddel én van de “verkopers” is ook bekend. Die hadden van tevoren trouwens ook gebeld om te vragen of de bedrijven ook brons aannamen Die hebben alle twee geweigerd aan de transactie mee te werken. Eén van de medewerkers zei: “Het moet een hele hijs zijn geweest om het ding in die achterbak te krijgen. Toch gauw zo’n 100 á 150 kilo!”

De politie inseinen doen ze niet meer. Ze hadden een keer zo’n vent in de kantine van het bedrijf op een stoel gezet en de politie gewaarschuwd. Het had drie kwartier geduurd voordat die kwam en het bedrijf werd door de aanbieder van het gestolen goed aangeklaagd wegens “vrijheidsberoving”. “Dat doen we dus niet meer”, zeggen ze.

Tja, kunst is voor de politie geen zaak van gewicht. Voor dieven wel. Ik vind het trouwens wel stom om zoiets zo vlak bij huis aan te bieden. Maar wanneer houdt het op? Ze jatten zelfs op begraafplaatsen van alles dat van metaal is en een paar euro kan opleveren. Zo akelig allemaal.

Ik las dat een kunstenares in Eerbeek, die ook galeriehoudster is al haar metalen beelden ’s avonds binnen zet uit voorzorg. Te gek voor woorden dat ze dat moet doen. Ze zou extra subsidie moeten krijgen of wat dacht je van een politieagent voor de deur…..?